Too Young (Larry Fanfic)

Hoofdstuk 13: Paniek

Pov Niall

Als Zayn ineens binnen komt lopen met Louis schrik ik me rot. Ik was alleen even naar de wc. Blijkbaar is Louis in de tijd de kamer uitgelopen. Hij is volledig overstuur en Zayn en ik snappen allebei niet waarom. Zayn legt Louis terug zijn bed in. Hij hyperventileert en kan geen woord uitbrengen. Tranen stromen over zijn wangen. Ik leg mijn hand op zijn wang en zeg: "Rustig ademen, Louis. Alles is goed. Er is niets aan de hand. Rustig ademen." "Harry." Huilt Louis. Het hyperventileren baart me zorgen. Louis haalt echt niet goed adem. Straks valt hij nog flauw. Dus ik besluit op het belletje te drukken. Zelf ook een klein beetje in paniek druk ik er drie keer op.

Binnen een minuut staat Sofia in de kamer. "Wat is er gebeurd?" Vraagt ze. We halen allebei onze schouders op. Wisten we maar wat er gebeurd was. Ze rent weg en komt terug met een zuurstofmasker. Die gaat meteen op Louis' gezicht. "Diep inademen, Louis." Zegt Sofia. Maar Louis blijft hyperventileren. "Harry." Zegt Louis weer. "Die komt zo terug. Alles is oké." Zeg ik. Louis' ogen schieten alle kanten. Voorzichtig pak ik Louis' gezicht vast en zeg: "Louis. He Louis. Kijk mij eens aan. Kijk alleen naar mij. Kijk in mijn ogen." Langzaam kijkt Louis mij aan. "Alles komt goed. Rustiger ademen, mate. We zijn er allemaal nog. Iedereen is hier voor jou. We laten je niet alleen. Jij bent sterker dan die kanker. Het komt goed." Zeg ik tegen hem. "Harry." Mompel hij weer.

Dan besef ik me dat we dit niet alleen kunnen oplossen. Ik pak mijn telefoon en bel Harry op. "Ni, we zijn bijna klaar." Zegt Harry meteen. Maar ik roep er tussendoor: "Je moet nu komen, er is iets mis met Louis." De verbinding wordt verbroken en nog geen vijf seconde later staat Harry met Liam in de kamer. Louis' ogen worden groot als hij Harry ziet. "Wat is er gebeurd?" Vraagt Harry meteen. We halen onze schouders op en ik antwoord: "Zayn heeft hem zo gevonden bij de liften." Harry schopt zijn schoenen uit en gaat bij Louis op bed zitten. "Shh, he ik ben bij je. Rustig ademen." Zegt Harry. Louis begint alleen maar harder te huilen. Harry pakt Louis op en zet hem op zijn schoot. Louis verbergt zijn gezicht in de schouder van Harry. Hij pakt Harry zo stevig vast dat het lijkt alsof hij nooit meer los zal laten. Harry streelt door Louis' haren heen en blijft zachtjes tegen hem praten.

Na een paar minuten duwt Harry Louis een stukje van zich af en zegt: "He, je moet even diep ademhalen voor mij, love." Louis knikt en haalt diep adem. Harry zet het zuurstofmasker af en zoent Louis. Daardoor lijkt Louis meteen te kalmeren. Zijn ademhaling gaat terug naar normaal en hij stopt met huilen.

Als Harry en Louis hun kus verbreken veegt Harry de tranen van Louis' gezicht. "Ben je oké." Vraagt Harry. Louis knikt langzaam. Sofia haalt nu het zuurstofmasker helemaal weg en zegt: "Piep me op als ik nodig ben." We knikken en bedanken haar. Harry knuffelt Louis weer en zegt: "Je hebt me laten schrikken, Boobear." Hij heeft ons allemaal laten schrikken. Wat is er vredesnaam gebeurd.

Louis gaat op Harry's borst liggen. "Wat is er gebeurd, Lou?" Vraag ik. Louis begint te blozen en zegt: "Ik werd wakker van een nachtmerrie en iedereen was weg. Ik... ik..." Hij begint weer in paniek te raken, dus Harry slaat zijn armen om Louis heen en zegt: "Shh, rustig, love. We zijn er allemaal nog." "Hoe kan het dat iedereen weg was? Harry en ik gingen met de dokter praten en jullie zouden bij Louis blijven." Zegt Liam. Het is gewoon net heel ongelukkig gelopen. "Ik ging eten voor ons halen." Zegt Zayn. "En ik was alleen even naar de wc. In die paar minuten dat ik naar de wc was is Louis wakker geworden en in paniek geraakt." Leg ik uit. Een hele ongelukkige samenloop van gebeurtenissen. Louis schudt zijn hoofd en zegt: "Ik dacht dat jullie mij achter gelaten hadden. Ik weet niet waarom, maar ik raakte meteen in paniek." Nu beginnen we het allemaal te begrijpen. "Wat deed je bij de liften?" Vraagt Zayn. Louis bloost weer en antwoord: "Ik probeerde naar huis te komen." Dat verklaard inderdaad een hoop.

"Sorry, ik dacht echt dat ik in de steek gelaten was. Haz, het is mijn grootste angst dat je bij mij weg gaat. En het leek alsof dat uitgekomen was. Ik was gewoon totaal in paniek. Ik weet niet wat we overkwam." Zegt Louis. Harry knuffelt Louis meteen weer en zegt: "Nooit, nooit, nooit." Louis glimlacht opgelucht en laat zijn hoofd tegen Harry's borst aan hangen.

Niet veel later komt Sofia weer checken. "Alles oké hier?" Vraagt ze. We knikken allemaal. "Louis' infuus is los. Moet die nog opnieuw geprikt worden?" Zegt Liam. Alleen Liam valt zoiets dan weer op. Daar had ik niet eens over na gedacht. Sofia schudt haar hoofd en antwoord: "Hij heeft zijn laatste chemo gehad, dus hij hoeft geen infuus meer." We knikken allemaal begrijpend.

Louis' ogen vallen de hele tijd dicht. Ik leg een hand op zijn been en zeg: "Ga maar slapen, Louis. We beloven dat we er nog zijn als jij wakker wordt." Louis glimlacht en zegt: "You better be." Daardoor lachen we allemaal even. Dit willen we niet nog een keer laten gebeuren. Louis kijkt even naar Zayn en zegt dan: "Jij zei dat je eten ging halen. Waar is het eten dan?" "Uhm..." Mompelt Zayn. "Dat ligt, zeg maar, op de grond bij de liften." We beginnen allemaal te lachen en het is heel fijn om te zien dat Louis ook lacht. "Laat ik het maar even schoon gaan maken en nieuw eten halen." Zegt Zayn dan. We knikken allemaal. Ik zie het al helemaal voor me, alle patat en mayonaise over de grond heen.

Als Louis in slaap is gevallen halen we allemaal even diep adem. "Dit mag niet nog een keer gebeuren." Zeg ik meteen. Iedereen knikt weer. "Voortaan als je de enige bent bij Louis, kun je niet weg. Ook niet om naar de wc te gaan. We kunnen dit niet nog een keer laten gebeuren." Zegt Liam. Nu ben ik degene die een beetje rood wordt en zegt: "Sorry, ik had niet weg moeten gaan. Ik heb er niet bij nagedacht. Het is mijn schuld." Gelukkig schudt iedereen snel zijn hoofd en zegt Harry: "Niemand had dit kunnen voorspellen. Het had mij ook kunnen overkomen. Het is niemands schuld." Toch voel ik me een beetje schuldig. Als ik niet weg had gegaan, had dit allemaal niet gebeurd.