Too Young (Larry Fanfic)

Hoofdstuk 38: Pleegvader

Pov Harry

Als alles weer een beetje rustig geworden is zeg ik tegen Louis: "Volgens mij moeten we iets met Nele bespreken." Louis krijgt een grote glimlach en knikt hevig. "Kom bij me zitten." Zegt hij. Nele hinkelt naar Louis toe en gaat op zijn bed zitten. Louis slaat een arm om haar heen en ik begin dan te vertellen: "Je hebt ons een aantal weken geleden verteld over de situatie met je ouders. We weten dat je het er niet graag over hebt, dus daar willen we niet te diep op in gaan, maar ik heb contact opgenomen met jeugdzorg. En als jij het zou willen... Zou je bij mij mogen komen wonen. Maar dat is alleen als jij dat ook wilt."

Nele kijkt ons ongelovig aan. Louis streelt over haar schouder heen en zegt: "Je moet wel heel eerlijk zijn. Als je het niet ziet zitten, om bij ons te gaan wonen, geeft dat niet. We willen alleen wat het beste is voor jou." Nele knikt. "En omdat jij zestien bent, mag jij zelf kiezen of je bij ons wilt wonen. Als jij zegt dat je bij ons wilt wonen, gaat jeugdzorg daarmee akkoord." Voeg ik er aan toe.

Langzaam schudt Nele haar hoofd. "Jullie zijn niet serieus." Zegt ze. We knikken allebei en ik zeg: "Bloedserieus." Ze krijgt tranen in haar ogen en zegt: "Jullie willen dat ik bij jullie kom wonen?" We knikken weer. Ze begint te huilen en knuffelt Louis en mij stevig. We knuffelen haar stevig terug. Dan zie ik dat Liam en Zayn ook aan het huilen zijn. Daar moet ik even om lachen.

"Is dat een ja, Nele?" Vraag ik. Nele knikt hevig. "Natuurlijk wil ik bij jullie wonen. Wie zou dat niet willen?!" Zegt ze. Ze laat ons weer los en gaat naast Louis zitten. "Er zijn wel wat dingen die we moeten bespreken." Zeg ik. Nele knikt alleen. "Jeugdzorg weet niet dat je bij Louis en mij gaat wonen. Ze denken dat je alleen bij mij gaat wonen. We kunnen ook nog even niet vertellen dat Louis mijn partner is. Dus als jeugdzorg vanmiddag komt moeten we even terug naar jouw kamer op de kinderafdeling." Vertel ik. Nele knikt begrijpend. De thuissituatie moest stabiel zijn, anders kon ik geen voogdij krijgen. Louis' situatie is natuurlijk alles behalve stabiel, dus dat heb ik er niet bij verteld. We zijn ook niet getrouwd, daardoor komen ze er toch nooit achter.

Zelf kan ik het nog amper geloven. Drie weken geleden durfde ik nog niet eens aan Louis te vertellen dat ik de voogdij wilde aanvragen en nu heb ik het gewoon. Ik ben gewoon de pleegvader van Nele. Nele is mijn pleegdochter. Weird... Maar wel goed weird. Geweldig! Toch wil ik ook niet al te vrolijk doen, want Nele heeft er nog steeds moeilijk mee dat haar ouders weg zijn. Het is natuurlijk een heel dubbel gevoel voor haar.

Als het dan middag is gaan Nele en ik snel naar haar kamer. "Wanneer mag je gips eraf?" Vraag ik. Ze krijgt een glimlach en antwoord: "Morgen!" Ze lijkt dolblij dat het er bijna af mag. In haar kamer gaat ze op haar bed zitten en ik op de stoel er naast. "Als die mevrouw of meneer er is, wees dan gewoon eerlijk. Ook als je je bedacht heb en toch niet bij ons wilt wonen. Het is jouw keuze. Wij staan achter elke keuze die jij maakt." Nele glimlacht en knikt.

Precies om de afgesproken tijd komt de medewerkster van jeugdzorg de kamer van Nele binnen. "Goedemiddag, ik ben Margret Jones. Jeugdzorg consulent." Zegt ze. Ze lijkt me heel streng. Wat nou als ze mij toch niet goed genoeg vind. Dan krijg ik de voogdij alsnog niet. "Allereerst wil ik met Nele spreken. Onder vier ogen." Zegt ze. Nele kijkt mij een beetje angstig aan. "Ik wacht buiten. En je weet wat ik heb gezegd, wees eerlijk. Wij staan achter je." Zeg ik, terwijl ik bemoedigend glimlach.

Natuurlijk zou ik het heel jammer vinden als Nele besluit toch niet bij mij te willen wonen. Maar dat is haar beslissing. Zij moet wel bij mij willen wonen. Dit maakt het toch wel een beetje spannend. Wat zal Margret allemaal over mij vragen. Als Nele maar niets over Louis verteld. Dan krijg ik waarschijnlijk de voogdij alsnog niet.

Een half uurtje later doet Margret de deur open. "Meneer Styles, u mag binnenkomen." Zegt ze. Dus ik loop de kamer weer in. Er verschijnt een kleine glimlach op het gezicht van Margret als ze zegt: "Ik denk dat Nele een uitstekende plek bij u kunt krijgen. Ik heb alleen van beide partijen nog een handtekening nodig." Ik glimlach naar Nele terwijl ik mijn handtekening onder de voogdijpapieren zet. Als Nele dan ook haar handtekening heeft gezet is alles officieel.

Margret gaat er dan weer vandoor. Nele zucht opgelucht en zegt: "Ik heb een thuis." Ik knik hevig. Samen met Nele loop ik naar de verpleging toe. "Nele zal niet meer terug komen naar haar kamer. Vanaf nu woont ze bij mij." Zeg ik. Ze feliciteren Nele meteen.

"En, en, en?" Roept Louis nieuwsgierig. "Je komt nooit meer van me af!" Roept Nele, terwijl we naar binnen lopen. Iedereen begint te lachen. Ze geeft Louis een knuffel en zegt: "Dankjewel." Daarna komt ze naar mij toe en geeft mij ook een knuffel. "Dankjewel, Harry. Dit had je allemaal niet hoeven doen. Dankjewel. Je hebt me weer een thuis gegeven." Zegt ze. Ik geef haar een knuffel terug en antwoord: "Graag gedaan, lieverd. Jij bedankt dat je mijn dochter wilt zijn." Nele gaat op haar bed zitten. Ik ga aan het voeteneinde zitten en zeg: "Ik snap dat de situatie nu nog een beetje raar is, maar ik zal alles doen om het zo fijn mogelijk te maken. En ik weet dat je nog steeds je eigen ouders hebt, dus ik snap het dat je mij geen papa wilt noemen. Noem me maar gewoon Harry, dat is voor ons allebei fijner." Nele knikt meteen. "Ik ben blij dat jij nu mijn pleegvader bent." Zegt Nele dan met een glimlach.