Artık eve geri dönemezdim. Dönsem bile görünmez olarak gidebilirdim. Ama o eve tekrar dönmek istemiyordum. Nerede yaşayacağım konusunu düşünmüştüm bile. Bir bankta uyuyabilirdim ya da ailenin biri tatile gitmişse evde kalabilirdim orada yiyecekte yiyebilirdim belki de gece bir markete gidip görünmez şekilde yiyecekleri alıp kasanın yanına parasını bırakırdım. Para konusunda sıkıntı yaşamazdım banka kavradım vardı ve babam kapatamazdı. Çünkü annem benim üstüme yapmıştı. İçinde sadece 500 milyon var. Annem sayesinde rahat bir hayat yaşayabiliyordum.
Aslında bir evim olsun isterdim. Ama bunu yapmam için ilk önce yetişkin birinin dilek dileyip ruhunu alıp sanki canlıymış gibi hareket ettikten sonra parayı verip ev alabilirdim.
Ama dilek nasıl diletecektim karşısına çıkıp dilek dile desem benden korkabilirdi. İnternete rastgele bir hikaye yazıp dilek dinleyince dileklerini kabul ediyor diyebilirdim. Ama internete giremezdim. Heryeri gezip pencerelerden baktım. Lanet olsun ki hiçbiri tatile gitmemişti. Tek çarem parkta bir bank bulup yapmaktı. Parka gittim ve banka yattım hala görünmezdim. Kanatlarımın etrafıma yorgan gibi sarıp gözümü kapatmaya çalışıp uyudum. Uyandığımda bileğimdeki saatin öttüğünü duydum ve kalktım.
Saat daha 7'ydi. İyi uyumuştum marketler daha açılmamıştır diye yukarı penceresinden girdim, iki sandiviç iki çikolatalı süt ve 2 su aldım. Ve cebimden parasını çıkartıp koyduktan sonra çantama koydum. Bugün yemeğimi hazırdı. Pencereden çıktım ve gittim. Kamera çekmeyen bir yer buldum yemeğimi yemeye başladım.
Acaba benden başka benim gibi yaşayan var mı? İnsanları görünüşümle korkutamazdım. Korkarlarsa internete yazıp korkunç biri olduğumu söylerlerdi ve çoğu insan bunu duyup benden dilek dilemezdi. Stratejik hareket etmeliydim. Gençleri kandırmak kolaydı. Ama yetişkinler zordu sadece dilek dilemeye muhtaçlarsa işime gelirdi. Bazıları gerçekten aptaldı.
Şuan istediğim hayatımı yaşıyor muyum? Tam olarak değil. Ama kendi kararlarımı kendim alıp babamın, pardon benle uğraşmayan adamın evinde yaşayıp onun sayesinde yaşadığım rahatlığı bırakmıştım. Telefonum hala yanımdaydı ve kulaklığımda vardı. Eğer başlarına birşey gelirse yenisini alırdım. İstediğim şarkıyı rahatça dinlemem için önceden babam telefonuma 1 milyon liralık internet paketi almıştı. Bu ömür boyu yeterdi.
Çöpleri alıp attım. Bugün sadece uçucaktım ve etrafı gezecektim. Herşey güzel gidiyordu. Birşey farketmiştim. Bu görünmezlik sadece kendimi değil başka şeyleride görünmez yapabiliyordum. Ben uçmaya başladım. Aslında uyumasam ve yemek yemesem belki görünmez olmaktan şu ana kadar yorulurdum. Fakat iyiydim. Eğer yeteri kadar yaşam enerjisi alırsam bayılmamı düşünmek zorunda kalmazdım.
Telefonumdan hesap açtım ve hikaye uydurup instagram, facebook ve wattpad'a attım. Ve dilek dilenebileceğinden bahsettim. Birkaç saat bekledikten sonra birinin beni çağırdığını hissettim. (Çağırılan yere ışınlanılabilir. )
Evet arkadaşlar bu bölümün sonuna geldik, yakında çağıran kişiyi göreceğiz. Ve gerçekten çok güzel yazmaya çalışıyorum ben sadece hikayeyinin ana hatlarını ve önemli ayrıntılarını anlatmaya çalışıyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
White Nightmare
FantasyBir şeyler kazanırken bir şeyler kaybettiniz mi? Muhtemelen kaybetmişsinizdir. Eğer kaybetmediyseniz gerçekten bir şey kazanmamışsınızdır. Çünkü insan bir şey kazanırken bir şey kaybeder. Bir kız ve herşey için kendini feda ederek, herşeyi elde etme...
