Voorbestemd

2. Vau Cagnata

Mijn voeten zeuren van de pijn, ze zijn het niet gewend om lange stukken te lopen terwijl we al weken op de voet zijn. Al weken staar ik naar de verschillende bomen langs het pad, om uiteindelijk geen verschil tussen ze te vinden. Mijn hersenen hebben genoeg groen gezien voor de rest van mijn leven.

Ik kijk achterom, Viola loopt helemaal achteraan, zij heeft net zoals ik nooit wat gedaan aan haar conditie. Het enige wat mij nog helpt, zijn mijn lange benen. Ze puft haar adem moeilijk uit met elke stap die ze zet en haar handen klemmen zo hard om het hengsel van haar buidel dat haar knokkels wit zien.

Ze is de Voorbestemde priesteres die tot nu toe nog nooit een voet buiten haar tempel heeft gezet. Daarbovenop weet ik zeker dat die kleren het haar niet makkelijk maakt om in te lopen. Haar witte shirt is een officiële kledij van de tempel, de versieringen zijn prachtig geborduurd met donkerblauwe draad, maar het is onhandig. Het heeft gigantische mouwopeningen die over de grond heen slepen elke keer wanneer we op de grond zitten en de stof lijkt een magneet voor viezigheid te zijn.

Ik stop met staren naar Viola en blijf voor me kijken. Lance en Carl praten met elkaar terwijl ze lopen alsof er niks aan de hand is. Carl heeft zijn zwaard in een gouden schede aan zijn heup zitten. Het ziet er buitensporig chic uit met versieringen en juwelen. Hij kan de kaart lezen en leidt de weg. We hebben eerst geprobeerd op Carls intuïtie de weg te vinden, maar dat is in de eerste paar seconden al misgegaan.

Lance lacht en geeft Carl een harde klop op zijn rug, alle lucht wordt uit Carls lichaam geperst door de impact, ik weet niet of de grote man weet hoeveel kracht er in zijn hand zit. Toen we elkaar voor het eerst de hand schudde, dacht ik dat hij mijn hand wilde verbrijzelen. Nu weet ik gewoon dat hij een grote man is met een gigantisch hart en ongelofelijk veel kracht waardoor hij ons weleens per ongeluk pijn doet.

'Je moet echt minder hard een schouderklop geven, het is meer een schouderstoot als het van jou komt,' mompelt Carl tegen Lance. Lance brult het lachend uit, geeft Carl nog een schouderstoot en klapt zichzelf dan op zijn been. Zijn kale hoofd weerkaatst het licht terwijl hij op en neer hikt door het lachen. Zijn borstkas trilt zijn lage bromlach en ik ben bang dat de knoopjes van zijn blouse de druk niet meer aankunnen.

'Je bent zo'n grapjas, Carl.' Lance is altijd vrolijk en constant aan het lachen. Je zou haast niet denken dat hij een beruchte jager is die de gevaarlijkste dieren heeft gedood en geslacht om hun bont. Hij hangt hun botten op als een trofee en verkoopt het bont door aan de markt. Toch vraag ik me af hoe hij de aandacht heeft kunnen trekken van de koningin en de koning, hij is een burger en niet bekend bij het adeldom tot zover ik weet. Zijn kruisboog hangt aan zijn rug met zijn pijlen ernaast, ik heb het hem nog niet zien gebruiken en ik hoop dat dat voorlopig zo blijft.

Ik blaas mijn adem geïrriteerd uit, elke stap voelt alsof mijn voeten in een verkeerde hoek neerkomt en geven druk op mijn enkels. Ik gebruik mijn staf als wandelstok en zet hem op de grond met elke stap die ik zet. Dat is zeker niet goed voor het uiteinde van mijn staf, maar ik heb geen energie om me daar zorgen over te maken. Men zou denken dat mijn conditie na anderhalve maand wel wat beter is geworden, of dat mijn voeten wat meer aan zouden kunnen, maar helaas niet. Ik zet mijn voeten in de voetstappen die Lance heeft achtergelaten, hij heeft al het gras al platgetrapt en takken gebroken, het scheelt me wat moeite daardoor. De oneven grond en losliggende rotsen maken het reizen ook niet veel beter. Om de zoveel minuten kijk ik nog naar achteren of Viola er nog is, ze is zo stil dat ik bang ben dat wanneer ze wordt ontvoerd, ze niet eens zal schreeuwen om hulp.

'We zijn er bijna,' houdt Carl ons geïnformeerd. Hij kijkt op van zijn kompas en houdt zijn hand bij zijn voorhoofd. De zon schijnt vervelend in onze gezichten, we zweten allemaal in onze kleren en willen zo snel mogelijk onszelf kunnen opfrissen.