Voorbestemd

8. Vau Cagnata

De dagen vliegen voorbij met dezelfde routine. We zijn van het pad afgestruind en volgen Carl die ons door de wirwar van bomen leidt. We lopen zwijgend in dezelfde formatie, af en toe laten we Lance vooropgaan zodat hij voor ons kan jagen. We eten wat in de avond en gaan dan slapen. Dag in dag uit. De enige afwisselende gebeurtenis is de aanval van Saella.

Ze heeft gezegd dat ze een aanval om de tien dagen zal hebben in de avond, ze zou die dag haar mana besparen om te gebruiken tijdens de aanval van de Schaduweter en niet met ons mee-eten. Ondanks dat ze zichzelf een stuk had afgezonderd, was haar geschreeuw en gehuil nog steeds te horen, maar niemand stond op om naar haar toe te gaan, we willen haar trots intact laten. Al heb ik haar al een keer gezien na een aanval.

Lance zwaait lopend met de eend die hij vandaag heeft neergeschoten, hij houdt het dier trots bij zijn poten vast en er rolt af en toe een druppel bloed van zijn nek op de grond. Hij fluit door zijn scheve tanden, zijn stemming is aanzienlijk verbeterd nu hij weer kan jagen. Hij vertelt me altijd hoe jagen meer is dan het doden van dieren, het is een kunst van luisteren en kijken, één zijn met de natuur en voorzichtige stappen zetten, hij kickt op het jagen van dieren en dat is duidelijk te zien.

'Hoe ben je eigenlijk gekozen tot Voorbestemde?' vraag ik hem. Lance is geen edel en ook niet iemand die bekend is in het kapitaal tot zover ik weet. Het is een mysterie hoe hij in het oog van de koninklijke familie is gevallen. Lance trapt een steentje van de grond weg en haalt zijn hand door zijn baard. Zijn blik kijkt met een glinstering omhoog, alsof hij herinneringen aan het ophalen is.

'Ik mag dit eigenlijk niet vertellen, maar de kroonprins jaagt ook als hobby in dezelfde bossen waar ik jaag. We zijn elkaar een keer in het bos tegengekomen en ik heb toen zijn leven gered,' zegt hij in een lage stem. Ik kijk hem verbaasd aan, het leven redden van een lid van de koninklijke familie is niet niks, het is een heldendaad die rijkelijk beloond wordt. 'Ik wist toen nog niet dat hij de prins was en we zijn samen ergens gaan drinken. Hij vroeg of ik een titel of land wilde, maar ik heb dat afgewezen, ik houd ervan om op de voet te blijven. Sindsdien jagen we weleens samen als hij tijd heeft, het is best wel een prima gozer, jong maar gepassioneerd.' Lance haalt zijn ene schouder op. Ik heb verwacht dat zijn aversie tegen edelen ook betekent dat hij de koninklijke familie afkeurt, maar misschien toch niet.

'Wauw, waarom wees je het land en titel af, je kon een leven leiden zonder ooit wat te hoeven doen als je het verkocht?' vraag ik hem dan. Mijn vader maakte vroeger grapjes dat hij ons land zou verkopen zodat hij, ik en mijn kinderen voorlopig niet hoeven te werken. Het is geen slecht idee, maar het zou negativiteit brengen op de naam Cagnata.

'Dat is het leven van een edel.' Lance geeft me een tik op mijn hoofd met zijn vrije hand en mijn hand schiet naar mijn voorhoofd. Ik hoop dat er geen bloed in mijn haar is gekomen. Ik klem mijn andere hand wat strakker om mijn staf. 'Ik spendeer liever mijn leven gepassioneerd jagend dan dat ik op mijn stoel zit en loop weg te rotten vanbinnen door de verveling.' Ik kan zien waar hij vandaan komt, maar dat hij een titel krijgt, betekent niet dat hij niks hoeft te doen met zijn leven. Hij kan gewoon jagen en dan terugkeren naar iets wat hij zijn huis kan noemen.

'Hoorde je dat?' vraagt Lance dan, mijn gedachtegang onderbrekend. Hij kijkt opzij het bos in. 'Iedereen stop met lopen!' Lance's bulderende stem zorgt ervoor dat iedereen tot stilstand komt. Hij kijkt even om zich heen, zijn oren gespitst. Ik probeer mee te luisteren naar wat hij hoort, maar ik kan alleen een schril geluid horen.

'Een kind,' mompelt Viola dan. Ze kijkt bezorgd op, richting haar linkerkant. 'Het is een huilend kind,' zegt ze nog een keer. 'We moeten hem helpen.' Ze kijkt naar Carl voor toestemming, maar Carl ontwijkt haar blik. Hij lijkt te twijfelen. Het is oneerlijk dat Viola hem de beslissing laat maken of we gaan checken of niet, de verantwoordelijkheid van de beslissing zal op hem liggen daardoor. Het is onduidelijk of Mørket ondertussen meer ravage aan het verrichten is met de seconde dat we twijfelen.