Çok üşüdüm. Nedense bugün yokluğunu daha çok hissettim. İnsan defalarca aynı insandan darbe alabileceği halde neden bu kadar çok sevsin ki? Cevap bulamıyorum. Acizim bu soruyu soranlar karşısında. Kimler geldi gitti. Sevenler değer verenler. Ama neden mümkünsüze kaçtım. Neden hala aklıma beynime kazınmış adın. Biliyorum sonum değilsin sadece boşuna kendi kendime konuşuyorum. Ne oldu bu hale geldik.beynimde çok sorular var aslında.
Şimdi yoksun, karanlık oda ve senli hatıralardan başka hiçbirşeyim yok.Kabul ettim sensizliyi, bir daha hiç gelmeyeceğini. Bunlar içimde bir sancı yaratıyor. Düşündükçe aklım karışıyor, kaybediyorum kendimi.Bilmiyorum nasıl izah edeyim bu geceyi sana. Sanki herkes gitmiş de tamamen yalnız kalmışımmış gibi, sanki biraz kuru ekmeğe muhtacımmış gibi, sanki kalbime bıçağı saplıyormuşsun gibi.ağır çok ağır.en ağırı ise, yazdığım bu yazıda, için için ağladım, ama sen akan gözyaşlarımı silmeyeceksin.🦋
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İÇİMDEKI KAN
ChickLitBir ömür sürecek sandığın hikaye bir kalbe sığmadığında anlarsın. Herkesle yürünmezmiş o yol. Ve hayat sana öyle ya da böyle öğretir; Küçük insanlarla büyük hayaller kurulmayacağını...✨
