Hayat Yolculuğu

!Yolculuk Başlıyor!

Kızlar çantalarını sırtlarına aldılar. Birbirlerinin elini tuttular. Zaman makinesini içine girdiler. Asansör büyüklüğünde , silindir şeklindeydi. Dışında ve içinde bir sürü düğme vardı. Kızlar içine girince amca "Görüşürüz kızlar sorun olursa telefonlarınız var. Beni arayın." diye seslendi ve bir düğmeye bastı. Amca düğmeye basar basmaz kapı kapandı.

* * * * * * * * * * * * * * * * *

Kenan Fırat'a seslendi. "Hadi hadi kalk gidiyorlar." Fırat kalktı ve "Biz nasıl giricez makinenin içine."

"Kimse yokken koşucaz hızlı olman lazım. Yakalanmamalıyız."

"Tamamdır."

"Aha kimse yok. Bu fırsatı kaçırmayalım. Sessiz ve hızlı ol." dedi Kenan ve sessizce zaman makinesinin yanına gitti. Fırat'ta arkasından geliyordu. Fırat'ın ayağının altından bir ses gelince ikiside don oldu. Fırat sessizce ayağını kaldırdı. Bakınca yerde ki cam parçasına bastığını anladı. Kenan gözlerini Fırat'a dikmiş öfkeyke bakıyordu. O arada yan odadan amca "Kim var orada?" diye seslendi. Cevap alamayınca sesin geldiği yere zaman makinesinin olduğu odaya gitti. Kimseyi göremeyince geri işine döndü. Yanlış duydum heralde diye düşündü. O arada  Fırat ve Kenan ter içinde kalmıştı. Burası küçücüktü ve girmek zor olmuştu. Kenan hala öfkeli öfkeli Fırat'a bakıyordu. Amcanın buraya geldiğini görünce ve seslenince hemen dolabın arkasına gizlenmişlerdi. Amca gidince Kenan hemen sessizce kendini dışarıya attı. Fırat'ta korkan gözlerle Kenan'ın peşinden dışarı çıktı. Hemen zaman makinesinin yanına gittiler. Kenan eliyle Fırat'a içeri girmesini söyledi. Fırat girerken sırtımda ki çantayı eline aldı. Kenan da Fırat içeri girince makinenin üzerinde ki bazı tuşlarla ayarlamaları yaptı. Ve sessizce o da makinenin içine girdi. Bu şekilde kimse görmeden bunu da atlattılar. Ama daha sırada atlatmaları gereken bir sürü şey vardı. Fırat ve Kenan makinenin kapısı açılınca dışarıya çıktılar . Biraz etraflarına baktılar. Kızların nerede olduğunu anlamaya çalıştılar. O arada Fırat Kenan'a seslendi.

"Abi buldum kızları!"

"Hani nerede?

Fırat eliyle Kenan'a bir yeri gösterdi. Kenan'da kızları görünce sevindi.

"Aferin kedi olalı bir fare tuttun. Hadi o zaman ne duruyoruz. Daha yakına gidelim. Benimle gel." dedi.

"Tamam."

* * * * * * * * * * * * * * * * *

Makinenin kapısı açıldığında kızlar biraz ürkmüşlerdi çünkü ara sokağın birindeydiler. Amca kimse görmesin diye kimsenin olmadığı bir yere göndermişti onları. Gerçektende etrafta kimse yoktu. Kızlar birbirlerinin ellerini sıkı sıkı tutarak dışarı çıktı. Kafalarını kaldırıp gökyüzüne baktılar. Masmaviydi gökyüzü. Bulutlar garip garip şekillere bürünüyordu. Güneş tepelerinde sapsarı haliyle dikiliyordu. Kızlar yürümeye başladılar. Yürürken etraflarını inceliyorlardı. Bulundukları sokaktan çıktıklarında karşılarında bir market gördüler. Marketten çıkan bir anne ve oğlu vardı. Ama o anne ile oğlu dışında markete giren çıkan yoktu. Pınar Bilge'ye "Markete gidelim mi? Bakıp çıkarız."

Bilge "Olur." dedi ve markete girdiler. Girişte ekmeklerin olduğu bir bölüm vardı. Ama ekmeklerin hepsi paketli hazır ekmekti. Hiç taze açıkta ekmek yoktu. Kızlar yürümeye devam etti. Abur cubur bölümüne geldiler. Bilge abur cuburlara baktı ve Pınar'a "Bizimkilerden burada hiç yok. Hepsi adını hiç duymadığım abur cuburlar." dedi. Pınar da onun kulağına eğilerek "Zamanda yolculuk yaptıkya biz. 10 yıl öncesiydi o." dedi. Bilge de ona "Evet." diye karşılık verdi ve yürümeye devam ettiler. Öyle öyle dolaştılar ve kasaya geldiler. O anda ikiside çok şaşırdı çünkü bunların hepsi jet kasaydı. Kendin aldıklarını kasaya okutuyordun ve parayı kasaya veriyordu. Bunu önceden bazı marketlerde görmüştü ama artık herkes mi bunlardan kullanıyordu? Kızlar bir şey almadıkları için kapıdan çıktılar. Pınar Bilge'ye "Demek artık herkes bu kasalardan kullanıyor." dedi. Bilge de evet anlamında kafasını salladı.
Kızlar marketten çıkarken onları takip edenlerden habersizlerdi...

Lütfen oy vermeyi unutmayın.