Berfin'in beni dürtüklemesiyle kendime geldim ve Rojda'nın evine doğru yola koyulduk. Berfin bir şeylerden bahsediyordu ama hiçbirini duymuyordum. Zaten kafamda tonlarca düşünce varken onu dinleyemezdim. Baran ile karşılaşacağım anı düşünüyordum. Binlerce senaryo kurarken çoktan düğün evine geldiğimizi fark ettim. Rojda bizi görür görmez koşarak sarıldı. Gözlerim doldu. Çok güzel olmuştu melek gibi sevdiğine kanatlanıp uçacak bir melek .. Baran'dan sonra hayal kurmayı bıraktım. Öyle güzel hayallerim, hayallerimiz vardı ki hepsini kendi elleriyle yıkmıştı. ''Ben, seni nasıl seveyim ki , unuttun mu biz imkansız aşkın ta kendisiyiz, sen beni hiç tanımadın ben de seni, ben buyum. Sen böyle birini sevdin kabul et artık bunu. '' Evet beni tam 5 yıl önce bu şekilde terk etti. Gerçi terk etmesi için ortada biz diye bir gerçek olmalıydı. Biz hiç ''BİZ'' olamadık ki Baran.. 5 yıl dile kolay gönle değil. Bir ben bilirim ne yaşadığımı bir de Allah. Ben senden sonra tamamlanamadım hiç Baran. Ama sen bilmesen de olur.
Rojda'nın kocası Serhat ve arkadaşları arkası bizim olduğumuz yöne dönük şekilde Harmandalı oynuyorlardı. Uzun boylu , vücudu yapılı biri vardı. Saçları oldukça kısa, omuzları geniş ve üstünde jilet gibi bir takım elbise. Duruşu bile o kadar güzeldi ki . Aklımda, kalbimde her ne kadar Baran olsa da diğer kızlar gibi bu hiç tanıyamadığım kişi benim de dikkatimi çekmişti.
Sonra Rojda bana seslenince düğün masasının olduğu tarafa doğru yürümeye başladım. Bir anda elektrikler kesildi. Bilen bilir, ama yine de söyleyeyim en büyük korkum karanlık..
Bir anda ellerim titremeye başladı. Avuçlarım terledi. Başım dönmeye başladı derken müzik kesildi birden. Herkes uğuldamaya başladı. Nereye gittiğimi bilmiyordum kendimi kaybetmiş gibiydim. Bir çift ayakkabının üstüne bastığımı fark ettim .Sonra birden ışıklar açıldı. Gözlerimi yavaşça ayağına bastığım kişiye çevirince harmandalı oynarken,dizinin üstünde eğilmiş kollarımı tutan kişinin hayallerimde bile bu kadar nefes kesici bir karşılaşmayı düşünemeyeceğim kişi olduğunu fark etmem çok uzun sürmedi.Evet hayatımın tek aşkı Baran. O içime işleyen bakışları hiç değişmemiş . Hala ilk günkü gibi bakan gözleri.. Bunları düşünürken bir anda başım döndü , ayaklarım yerden kesildi...
