Karadeniz'in şahit olduğu aşk onların ki...
Asiye'nin fırtınasını dindirip ıslandığı ilk yağmur haline getiren bir adam ve sevdasıyla sırılsıklam olmaya yeminli bir kadının hikayesi.
Herkese merhaba , hikâyemize hoş geldiniz canlarım. Normal de şu an size oy ve yorum hatırlatması yapmam gerekirdi ama uzun bir süre sizi hikâyesiz bıraktığım için mahçuphissediyorum ve bir şey isteyemem artık sizden ! Umarım beğenirsiniz , hatam olduysa affola sizi seviyorum! 🖤🎉
~
Boynuna gömülüp ağlayan kadını sımsıkı sarmalarken dayanamayıp yüzünü avuçları arasına almıştı. Alnına bıraktığı uzun soluklu öpücükten sonra ise kendini tutamadan konuştu :
Mustafa : Hayatım dedi sesinin en masum tonuyla... Ben ağla diye mi anlattım bunu. Konuşurken gözlerinin doluluğunu aldırmadan gülüyordu.
Asiye kafasını kaldırıp Mustafa'nın dudak kenarına bırakmıştı derin bir öpücüğü. Ellerini sakallarında gezdirirken fısıldıyordu sevdiği adama ona ne kadar meftun olduğunu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mustafaysa iki kolunun arasına sıkıca alıp göğsünde biriktiriyordu Asiye'nin kokusunu.
Dayanamayıp elinden tutup kaldırmıştı ayağa. Afallamasını fırsat bilerek bir çırpıda almıştı kucağına döndürmeye başlayınca asiyenin mutlulukla harmanlanan şen kahkahaları sarmıştı ikisininde bedenini...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
##
Bayır yolda aldırış etmeksizin kolunu Asiyeye atıp yürüyordu Mustafa. Saçına derin nefes içeren bir öpücük bıraktıktan sonra daha da sokulmuştu Asiye ' ye.
Asiye ise , sokak lambasından gelen o ışık ve Mustafa harici her şeye soyutlamıştı kendini o an.
Önce birbirine kenetlenen ellerine sonraysa hararetle bir şeyler anlatmak isteyen Mustafaya bakmıştı. Gülümsüyordu... Durmaksızın... Mustafa'ya gülmek yakışıyordu , Asiye'ye ise onu izlemek!
El ele sokağın sonuna doğru yürüyorlardı. Arkalarından vuran ışık gecenin bir vakti gölgelerini düşürüyordu yere. Kenetlenen elleri ise eşlik ediyordu onlara. Yan yanalardı ve şehir daha önce böyle güzel bir mucize görmemişti.
