Ander Sevdaluk |AsMus|

|15.Bölüm|Kalbime Sürgün.

Hoş geldiniz !.Satır arası yorumlarınızı lütfen eksik etmeyin.
İyi okumalar dilerim ! ❤✨

Gecenin geç saatlerinde daha pervazdan ışık girmezken sert kayaya vuran bir dalga gibi hissediyordu ağrılarını.

Geçer... Geçecek... Geçmeli... Bu üçlemeden kurtulup ağrıyla doğrulmaya çalıştı mustafanın kollarının arasıdan.

Mustafaysa uyku mahmuru hala direniyordu asiyeyi bırakmamak için . Asiye ağrıyı saniyelik unutup mustafanın her detayında ayrı ayrı kayboldu.

Ağrısı vardı gergindi ama ona gelince gülümsüyordu sadece...
Yavaşça kalktı yataktan adımları sendeliyordu elini duvardan destek alıp karnına sabitlemişti.

Asiye: Olmaz anneciğim , en azından şimdilik uslu dursan ? Bir tekme daha hissedince acıyla inlemişti.

-Amma inatçı çıktın ama sende...

Duvardaki elini ordan alıp beline sabitleyip çıkmıştı odadan.

Korkuluktan sıkıca tutunup iniyordu aşağıya. Gözü o sırada sürahideki suyla cebelleşen nefese takılmıştı. Uykulu olduğu gözlerinden belliydi suyu bardağa dökebilmek için uğraşıyordu. Nefesin gözü asiyeye takılınca konuşmuştu .

Nefes. Abla ?

Asiye: Nefes ? Dedi gülerek.

Nefes cevap verecekken , zorlada olsa gülümseyen aslında acıdan buruşturduğu dudakları öne çıkan asiyeyi görüp susmuştu.

Asiye zorla nefes almak için küçük pencereyi açıp bir bardak suda kendi için almıştı. Bir kaç dakika daha geçince nefes dayanamayıp sormuştu :

Nefes: S-sancı mı ?

Asiye:Gibi... Biraz ağrım var.

Nefes : Abimi çağırayım mı ?

Asiye: Nıck.

Nefes : Ee ama şimd-

Asiye:

Gerek olmadığını düşünüyordu tam bu yüzden de Asiye cevap verecekken korkuluklara sırtını yaslayıp ellerini göğsünde birleştiren adam konuştu.

Mustafa: Gerek yok di mi ?

Asiye: Dudaklarını ısırmıştı.
Fısıldayarak harika evet şimdi anne için azar işitme zamanı diyip karnına atmıştı elini...

Nefes: Iı size doyum olmaz... İyi geceler

Nefes elindeki suyu aceleyle bırakıp kaçarcasına yönelmişti odasına...

Mustafa Asiyeye hızlı hızlı yürümeye başlayınca irkilmişti Asiye.

Mustafa ise yanına gelip ellerini incitmeden Asiyenin beline dolamıştı.

Tabii ki de olması gereken zaten buydu. Asiyenin bundan zerre şüphesi yoktu ama doğruya doğru ki sesini yükseltmesini bile bekliyordu.

Asiye kendi kurtarmak için konuşmaya atılınca Mustafa kesmişti.

Mustafa: Gece gece sancın tutuyor ağrıdan duramayıp aşağıya iniyorsun ve beni kaldırmıyorsun..? Ben bunda gerçekten mantık aramıyorum. Sen hangi akla hizmet kaldırmıyorsun beni ya ?

Asiye: Ama şimd-

Mustafa: Cevap verme bana

Asiye:Ee önce soru soruyorsun sonra cevap verme diyorsun ya anlaşamayız.

Mustafa gülmemek için kendini her ne kadar zor tutsa da daha fazla nasıl dayanacağını da bilmiyordu. Çocuk gibiydi... Kendini onda bulduğu kalbinin tam orta yerini yer edinen bir çocuk...