Akşam için kendi ellerimle sofrayı hazırlıyordum. Bugün O'ndan bir can taşıdığımı öğrendim. Bu en mutlu haberdi! O'nu o kadar aramama rağmen hepsini meşgule atıyordu Ben yine iyimser davrandım çünkü mesai saatlerinde cevap vermemesi,verememesi normaldi.İki saat kadar bana geri dönüş yapmadı, son kez telefonu çaldırdığımda bir bayan sesi ile karşılaştım. Soluk soluğa konuşuyordu. İlk başta sekreter sandım;
''Mert'i alabilir miyim?'' dedim..
''-Mert duşta''
Mert duşta mı? Nasıl yani Mert bana bunu nasıl yapabilirdi! Telefonu bir kadın açıyordu ve Mert'in duşta olduğunu söylüyordu..İşte ozaman anladım; hata yaptığımı, yanlış kişiye güvendiğimi!
--
Gözyaşlarım eşliğinde uçağa binerken O'nu aklımdan çıkaramıyordum. Pencere kenarına oturdum ve elini karnıma götürdüm. Yanıma kimsenin gelmesini istemiyordum. Yalnız kalmaya ihtiyacım vardı. Ama nafile... Yanımda biri olmasa da aklımda hep birileri vardı.
--
Esin, sadece aşıktı ve toz pembe hayalleri vardı. Ama bu hayallerin hataya dönüşebileceğini nerden bilebilrdi ki? Kapkara bir hatanın toz pembeye dönüşmesi normal miydi?
