Be happy

Unexpected Date

Kabanata 10

Crizila POV

Nagising ako ng maaga at ngiting ngiti kase ang ganda ng buhay haha.

"May boyfriend kana ba Crizila?"
Matalim na tingin ang pinukaw sakin ni mama.

Pababa ako sa hagdan at medyo nagulat pa ko sa kanya. Napatawa ko sa tanong ni mama.

"Wala po, i'm just happy"
Sagot sa kanya at hinalikan sa pisnge

"Siguraduhin mo lang"
Paniniguradong mukha ang pinakita niya sakin

Kumain ako ng nakangiti, nagbabad sa cellphone at kung ano ano pa. Hahaha hanggang alas dose na pala, naligo nako.

"Alin ba dito susuutin ko? Hays"
Hindi ako makapili ng susuutin. Dapat mas maganda ko sa patingin niya para makalimutan niya na yung Sam na yun.

Biglang tumunog yung phone ko.
It was a message from Lorence.

"I'm on my way, Criz"
Nako kailangan ko ng bilisan.
Nakakahiya magpahintay.

"Okay drive safely."

Pababa nako ng hagdan i'm wearing this simple denim skirt hanggang knee at sleeveless na black floral. At nagsandal lang ako ng kunting inch.

There, i saw Lorence waiting at the sofa.
Umalis na si mama kanina pa umaga kaya wala siyang kasama dun.

"You look good Crizila"
i smile, i can't fake it haha

"I know, matagal na"
then sabay kami tumawa

Pumunta kami sa isang restaurant sa isang mall.

Siya ang umorder ng pagkain. Actually hindi ako nakakapagfocus sa pagkain kasi gusto kong isavor yung moment. Hays sana kase di nalang niya nakilala yung Samantha na yun.

"Do you like the food?"
he ask while smiling

Shit those smile, wag baka matunaw ako.

"Yes, i like it" i replied

"Dito kami non madalas kumain ni Sam at gustong gusto niya dito. Tama nga ang hinala ko na magugustuhan mo rin dito."
I feel some pain. Andito naman ako pero he still talk about her.

"Ah yeah, maganda rin kase tong ambiance ng place" i replied awkwardly.

Maya maya nagring yung phone niya.
Sinagot niya ito

"Hello, what? Okay wait.."
parang nagmamadali siyang humarap sakin.

"I'm sorry, can excuse myself Criz?" paalam niya hindi paman ako nakakasagot umalis na siya sa harapan ko.

Kumain nalang ako ng kumain pero natapos nakong kumain wala parin siya. I waited for about 20 mins pero hindi parin siya bumabalik.

Lumabas nako sa Restaurant, hindi naman nako nagbayad nung bills kase bayad na daw yun.

Umupo ako sa may bench, dito ko nalang siya aantayin.

Hanggang alas kwatro na pero wala parin siya.
Then i received a notif. chat from Lorence.

Dali dali konyung binuksan dahil nag aalala ko sa kanya.

"Criz, sorry nakauwi nako. Some urgent matter came up. I'm really sorry, sa bahay kana ba?"

then alam mo yung feeling na reality vs. expectation.

Medyo masakit.

"Oo umuwi din ako agad tagal mo kasi." i replied
Ayuko na mag alala pa siya.