𝐌𝐲 𝐊𝐢𝐧𝐝 𝐎𝐟 𝐏𝐞𝐫𝐟𝐞𝐜𝐭

2• 𝐓𝐚𝐤𝐞 𝐨𝐟𝐟 𝐲𝐨𝐮𝐫 𝐣𝐚𝐜𝐤𝐞𝐭, 𝐉𝐨𝐧𝐞𝐬!

Είναι η δεύτερη φορά που κατευθύνομαι προς αυτό το μέρος και το άγχος παραμένει το ίδιο, όπως και η αίσθηση του ότι κάτι δεν θα πάει καλά.

Μακάρι να ήταν εδώ η Betty, τουλάχιστον έτσι δεν θα ήταν τόσο αμήχανο. Τώρα αισθάνομαι χωρίς καμία υπερβολή σαν πρόβατο που πάει κατευθείαν προς την σφαγή.

Αντί για την Betty, όμως, βλέπω ένα αγόρι να μου έχει γυρισμένη την πλάτη επιτρέποντας μου να βλέπω ένα σχέδιο με φίδι στην δερμάτινη πλάτη του μπουφάν του.

«Jughead;» είναι το πρώτο πράγμα που λέω, ελπίζοντας να μην έχω πει λάθος το όνομα του. Γυρνάει και με κοιτάει ξαφνιασμένος.

«Ω, γεια σου, y/n» λέει και κάνω ένα βήμα πιο κοντά ανακουφισμένη. Για κάποιον λόγο δεν περίμενα καν να με θυμάται. Δεν ξέρω γιατί, αλλά έχω συνηθίσει οι άνθρωποι να μην μου δίνουν σημασία.

«Γεια» λέω κάπως αμήχανα.

«Λοιπόν, πως σου φαίνεται το μέρος;» λέει -μάλλον- σε μια προσπάθεια να σπάσει τον πάγο.

«Μια χαρά, αν και πιστεύω ότι είναι νωρίς να βγάζω συμπεράσματα»

«Ναι; Πόσο καιρό είσαι εδώ»

«Ούτε μια εβδομάδα» ανασηκώνω τους ώμους μου για κάποιον λόγο.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά έρχονται στον νου μου τα λόγια της Betty για τον αδερφό της Cheryl που δολοφονήθηκε.

«Μπορώ να σε ρωτήσω κάτι;» λέω τελικά.

«Τι είναι;» με κοιτάει με ανεξήγητο -ίσως- ενδιαφέρον.

«Μπορείς μήπως να μου πεις για τον αδερφό της Cheryl; Ξέρεις... εκείνον που δολοφονήθηκε»

Ελπίζω να μην με περάσει για περίεργη ή κάτι σαν κι αυτό.

«Ναι, φυσικά. Τι θέλεις να μάθεις;» ακουμπάει την πλάτη του στον τοίχο πίσω του.

«Διάφορα»

«Όπως;» γέρνει ελαφρά το κεφάλι του. Για να είμαι ειλικρινής δεν είχα σκεφτεί κάτι συγκεκριμένο να τον ρωτήσω, απλά ήθελα να μου πει από μόνος του δύο γενικά πράγματα.

«Χμ, ας πούμε... υπάρχουν υποψίες για το ποιος το έκανε;» λέω το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό.

«Δεν έχουν κυκλοφορήσει υποψίες πάνω σε αυτό, αλλά μπορώ να σου πω την προσωπική μου άποψη αν θέλεις»

«Ναι, πες μου»

«Μην το πεις στην Cheryl, αλλά η οικογένεια της δεν έχει και το καλύτερο όνομα στην περιοχή»