𝐌𝐲 𝐊𝐢𝐧𝐝 𝐎𝐟 𝐏𝐞𝐫𝐟𝐞𝐜𝐭

•6•

Χώνω τις άκρες των δαχτύλων μου στο πορφυρό νερό και σχεδιάζω έναν κύκλο πάνω στο λευκό χαρτί.

Πονάει. Αλλά πρέπει. Έτσι λέει.

Κοιτάω έξω από τα στόρια και ξεχωρίζω δύο μάτια να λάμπουν σαν σπίθες στο σκοτάδι.

Αυτός είναι.

Ο λύκος.

Με κοιτάει.

Με περιμένει.

Παρόν

«Παιδιά κάποιος να τραβήξει βίντεο! Μιλάμε για το πρώτο φιλί του Juggie, όχι αστεία!»

Όχι.

Δεν πρέπει να το κάνω αυτό. Υπάρχουν πολύ λόγοι για να μην το κάνω αυτό.

Αισθάνομαι όλα τα βλέμματα πάνω μου να περιμένουν για την αντίδραση μου.

Το έκπληκτο βλέμμα των κοριτσιών, το θυμωμένο του Richie και εκείνο του Jughead που περιμένει να δει την αντίδραση μου.

Κοιτάω την Beverly και μετά τον Jughead.

Το βλέμμα του γυαλίζει, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τι σκέφτεται.

«Δεν μπορώ» λέω σιγά αλλά μετά συνειδητοποιώ πως αυτό θα ακουστεί περίεργο αν το πω δυνατά και για αυτό βρίσκω αμέσως μία καλύτερη δικαιολογία «Παιδιά καλύτερα μία άλλη φορά, γιατί σήμερα δεν είμαι και τόσο καλά και δεν θέλω να σε κολλήσω κάτι, Jug» χαμογελάω ευγενικά για να τους πείσω.

«Ναι, φυσικά. Κανένα πρόβλημα, μπορούμε κάποια άλλη φορά που θα είσαι και εσύ καλύτερα» μου ανταποδίδει το χαμόγελο.

«Ναι, σε ευχαριστώ..»

Η Beverly είναι φίλη μου, και πλέον ξέρω πως της αρέσει ο Jughead. Δεν θα έκανα τίποτα που θα μπορούσε να την πληγώσει.

Την κοιτάω και σχηματίζει με τα χείλη της ένα άηχο "ευχαριστώ". Γνέφω και στρέφω ξανά την προσοχή μου στους υπόλοιπους.

«Παιδιά αφού δεν μπορώ να παίξω, πάω μία βόλτα εδώ γύρω και επιστρέφω» λέω και σηκώνομαι όρθια.

Τινάζω την άμμο προσεκτικά από πάνω μου.

«Θέλεις παρέα;» ακούω την φωνή της Betty.

«Όχι, είμαι εντάξει. Σε 5' είμαι πίσω»

Τους γυρίζω την πλάτη και ξεκινάω να περπατάω κατά μήκος της ακτής. Κάθομαι κάτω και βγάζω τα παπούτσια μου, τα αφήνω σε μια άκρη και συνεχίζω το περπάτημα έχοντας αυτήν την φορά τις πατούσες μου στο κρύο νερό της θάλασσας.