Don't Be Suspicious - VOLTOOID

-35; Naar Huis

(POV: Hailey)

Het gaat niet goed met Ilia. Het gaat helemaal niet goed met Ilia. Misschien heeft ze een Ouija Bord gebruikt en kan ze nu geesten zien. Misschien zit ze in de rouw van een overleden oma. Ik weet het allemaal niet meer. Wat ik wel weet is dat Ilia nu half over de reling hangt van een hotel met de gedachten dat er een of andere vrouw is, die er niet is. Het is allemaal heel raar. Een tijdje geleden vertelde ze me ook iets vaags over een stem in haar hoofd die ervoor zorgt dat Ilia levens redt, of zo.

"Ilia, kom nou!" Roep ik tegen Ilia, terwijl ik haar bij de reling weg probeer te trekken. Ilia stribbelt tegen en staart met huilende ogen recht voor zich uit. Ze probeert adem te halen, maar het gaat met moeite. Zo nu en dan brengt ze haar hand naar haar keel. Ik krijg tranen in mijn ogen, omdat ik niet weet wat er met Ilia aan de hand is. Wat als er serieus een geest is die het op Ilia gemunt heeft? Een naar gevoel dringt mijn lichaam binnen. Dat kan niet. Geesten bestaan niet. Dit is allemaal nep. Het is allemaal oké.

"Cecilia Dawson, ga weg bij die reling!" Roep ik streng. Mensen om ons heen denken dat we helemaal gestoord zijn. Wat zouden zij in godsnaam moeten denken? Een meisje hangt half over een reling die misschien wel zo'n elf meter hoog is, een andere halve gaar blijft maar roepen en we doen allebei alsof er een of andere reusachtige spin-aap in onze kamer zit. Misschien is dat ook wel zo. Misschien is dat hoe de vrouw er uit zit. Oké, geen tijd voor grappen. Ik pak Ilia vast en trek haar naar binnen. Ze verliest haar evenwicht en valt op de grond, maar het doet haar niets. Ze gaat weer staan en kijkt me met een lijkbleek gezicht aan.

"Wat bedoelde je met dat er niemand was?" Vroeg ze.

~

(POV: Chase)

Hailey zit op Nathan haar bed en legt uit wat er allemaal gebeurd is. Ze had mij er ook bij geroepen. Ilia had gevraagd aan Hailey of ze het niet tegen mij wilde vertellen, maar Hailey vond het toch wel belangrijk. Komt dit allemaal door mij? Er gebeuren rare dingen sinds Ilia en ik samen zijn. Ik ijsbeer door de kamer en luister naar de gedetailleerde uitleg van Hailey.

"...En nu ligt ze dus te slapen. Ten minste, ze ligt op haar bed met haar ogen dicht." Zegt Hailey zuchtend. Het klinkt een beetje alsof Ilia een bad-trip heeft gehad, maar voor zover ik weet doet Ilia niet aan drugs. Ik bijt op mijn lip en denk na. Ik wil gewoon weten wat er aan de hand is met haar. Waarom kan ze niet gewoon uit de problemen blijven?

"Het lijkt me beter als ze weer naar huis gaat." Zegt Hailey. Nathan en ik kijken haar direct aan. Met een vreemde blik schud ik mijn hoofd. Ilia gaat niet naar huis door wat nachtmerries. Ze is er net.

"Als ze echt problemen heeft, dan kunnen haar ouders haar er beter mee helpen dan wij. Laten we ook niet vergeten dat ze is weggelopen." Zegt Hailey overtuigend. Ik zucht. Ze heeft gelijk. Over alles. Ik bijt nog een keer op mijn lip en knik dan instemmend toe. Misschien is het inderdaad beter als Ilia terug gaat naar haar gezin.

"Vanavond vertrekt ze. Tot dan wil ik nog genieten van het feit dat ze hier is." Zeg ik onderhandelend. Ilia knikt, alsof zij degene is die mij toestemming moet geven. Ik knik tevreden en verlaat de kamer. Wat een bullshit weer. Waarschijnlijk is het helemaal niets. Misschien heeft Ilia wel een allergie voor thee, of zo. Ik strompel door de gangen en open de deur van de kamer van Ilia en mij. Ik loop de kamer binnen, maar zie Ilia nergens. Dit ga je niet menen. Ik gooi de deur dicht en kijk gestrest om me heen.

"Jezus, doe eens rustig." Zegt een welbekende stem. Ilia stapt uit de badkamer en kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan. Ik maak me echt te veel zorgen om helemaal niets. Misschien was dat incident ook niks. Ik zucht en kijk serieus.

"Ilia, je moet naar huis." Zeg ik vastberaden. Ilia's blik verandert niets. Ze kijkt me nog precies hetzelfde aan. Ik haal een wenkbrauw op en kijk ongemakkelijk naar haar. Een kleine grinnik ontsnapt. Ze loopt met een grijnzend gezicht langs me af en pakt haar koffer. Ze stopt al haar spullen in de koffer en kijkt me tevreden aan.

"Ik had hem al zien aankomen." Zegt ze vrolijk. Ze doet alsof er niets gebeurd is. Ze doet alsof alles gewoon oké is. Ze doet alsof er niets aan de hand is, maar dat is wel zo. Er is van alles aan de hand. Niets is oké. Er is van alles gebeurd. Ik kijk haar glimlachend aan en bied mijn excuses aan. Ik zeg dat ik ook liever had dat ze langer kon blijven, maar dat is gewoon niet handig. Ilia zegt dat ze het snapt en geeft me een snelle knuffel.

"Het is niet alsof je me terug naar Sydney stuurt. Ik overleef het wel." Zegt ze terwijl ze haar koffer bij de deur zet. Ik glimlach. Ik ga ervoor zorgen dat vandaag nog leuk wordt. Ze zou anders toch over twee dagen al weer gaan, dus dit is beter.

~

(POV: Ilia)

Ik vind het vervelend, maar ik snap het. Ik heb rust nodig. Het gaat even niet oké. Ik ben overspannen door de stem en ik heb afgelopen tijd echt te veel meegemaakt. Het is goed als ik mijn gezin weer even zie en als ik even wat tijd voor mezelf heb. Ik heb wel zin in een weekje uitslapen, Netflix en eten.  Ik zit op het moment in de trein en ik ben bijna thuis. Mijn ouders weten dat ik eraan kom, dus dat is fijn. Chase wilde eigenlijk mee met mij in de trein, maar ik heb hem gedwongen om daar te blijven. Chase hoeft niet helemaal van Los Angeles mee naar Santa Barbara. Ik ben oud genoeg. Ik ben geen kind meer. Niet fysiek in ieder geval.

"Cece!" Hoor ik een enthousiaste stem horen als ik de trein uitstap. Ik kijk op en zie mijn moeder met gespreide armen naar me toe lopen. Voor het eerst lijkt het alsof ze daadwerkelijk blij was dat ik terug was. Ik liep naar haar toe en liet me omhelzen. Ik heb spijt voor wat ik ze heb aangedaan, maar mijn gezin kan echt wel een paar dagen zonder mij. Voordat ze het weten ben ik het huis uit, dus ze kunnen er maar beter aan wennen. Ik begroet mijn gezin en bied meteen mijn excuses aan.

"Maakt niet uit, anders hadden we nu in een hotel geslapen." Zegt Alec lachend. Ik ben blij dat dat gaslek er was, want anders dan had ik enorm op mijn kop gekregen. Ira loopt naar me toe en slaat haar armen om mijn middel heen. Heel veel hoger komt ze ook niet. Ik aai haar over haar haren en besluit dat ik voorlopig het huis nog niet uit ga. Ira heeft mij nodig. Nee, ik heb Ira nodig.