Trapped in Amour

PROLOGUE

Trapped in Amour

Disclaimer: This is a work of fiction. Unless otherwise indicated, all the names, characters, businesses, places, events and incidents in this book are either the product of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

Plagiarism is a crime!

-

Hola! Sorry if you may encounter some typographical & grammatical error.  Please bear with me, I'll edit this once I'm done writing the story. Thank you for understanding! <3

A love from you feels like heaven.

-

PROLOGUE

"Miss Cepeda, Madam Camilla is calling you to her office." Nakauwi na pala siya? I gave her a smile and nodded before I headed to Camilla's office. Buti na lang at tapos ko na ang lahat ng kailangan kong gawin sa Department namin. Bakit kaya ako pinatawag no'n? What's up with her?

I opened the door of her office and saw Bella doing her assignments in a small table. A smile plastered in her face when she saw me. "Momma Shye!" I squatted for her to hug me tight. How I missed her! "I thought I won't see you today because you're always busy on your work! You have no time to me na!" she pouted cutely at me. I chuckled a bit on her cute reaction, ang cute magtampo. "I'm sorry honey, babawi ako sa'yo. I'll buy you your favorite toy later, okay? Just don't be sulk anymore, pretty please?" I made puppy eyes and gave her a kiss on her chubby cheeks. She smiled at me and nodded. Good girl.

I faced Camilla, sitting on her swivel chair and raising her brow at me. What the? "What's up?" I said and sat on the couch near her office table. "Kailangan mo?" tanong ko sa kanya at tinawanan niya lamang ako. "Nakalimutan mo na ba na birthday na ni Tam bukas? Hello? Friend? Naumpog ba 'yang ulo mo? Ang tagal na natin magkaibigang tatlo, ngayon ka pa nakalimot?" asik niya sabay tawa.

Kailan ba 'to nakauwi? Akala ko ba ay yamot siya sa conference niya sa New York kahapon? Mukhang hindi naman! At hindi man lang siya nagsabi na uuwi na siya samantalang magka-face time lang kami kagabi!

Oh fuck! Oo nga pala, nawala na sa isipan ko ang birthday ni Tam dahil sa sobrang dami kong ginagawa sa Accounting Department. "Sobrang busy mo naman kasi Shye, baka iba na 'yang tinatrabaho mo ha!" agad akong napangiwi sa sinabi niya. Bruha talaga 'to!

"Sabi mo d'yan?" sabay ikot ko ng mata ko. Napaka talaga nitong si Camilla!

"Sus, sige, fine. Indenial stage ka pa siguro. Hahaha. Parang noong highschool lang tayo, ah?" Asar niya sa 'kin at may pataas-taas pa ng kilay.

Hindi pa rin ito nagbabago, Ang sarap hilain ng buhok. "Eww, Fuck you!" tinaasan ko pa siya ng middle finger para mas dama niya.

"Hoy! may bata, napakabad influence mo!" tatawa-tawa pa niyang sabi sabay lapit kay Bella at tinakpan ang mata nito.

Si Bella ay walang kamuwang-muwang sa pinag-uusapan namin. Tama ba 'tong pagpapabantay ko sa kanya kay Bella? Baka kung ano-ano na ang tinuturo nito!

Bakit ko ba naging kaibigan 'to Lord, Bakit? Inirapan ko na lang siya at nagpaalam na ako para bumili ng regalo kay Tam.

Hindi ko ata matatagalan ang bibig ni Camilla ngayon, mas lumala pa ang kaberdehan. Regaluhan ko kaya 'to ng holy water sa birthday niya? Nice idea!

My phone suddenly vibrates. I sat on my swivel chair and open Tam's message to me.

From: Madamn Tamara Hey, brat! Come to my party tomorrow in my condo ha! Your attendance is a must! haha, love you babe.

To: Madamn Tamara Sure, I'll come kahit hindi mo 'ko iinvite, duh. love you too!

Naisip ko na pumunta ng mall para doon na lang bumili ng ireregalo sa kanya at susuotin sa party niya pero dahil ako si Shanelle Ysabela Cepeda, pinangunahan agad ako ng sakit kong katamaran. Actually hindi ko naman ata sakit ito, hobby ko lang talaga siguro ang maging tamad.

Why shop to the mall, if you have instagram? Self, doon tayo sa hindi tayo maiinitan.

Tapos na akong mamili ng ireregalo ko kay Tam, napili ko ang neklace na may design na paws ng dogs, since she loves dogs naman. At dahil ako nga si Shanelle Ysabela Cepeda, bumili na rin ako ng mga hindi ko kailangan. Kikitain ko rin naman ang mga perang gagastusin ko, anyway. Alam ko rin naman kung hanggang saan lang ang pwede kong gastusin. Nakabudget na 'yan.

I'm just scrolling when I saw a man and a woman in a picture with a sweet caption. I smiled bitterly as I read the caption, "Adorables amis" I don't really know what does it means but it sounds sweet, They look so sweet together, I envy her.

Ako sana yan eh, Ako sana yung kahawak kamay niya, Ako sana yung katawanan niya, Ako sana yung kasama niya, Ako sana, kung gusto niya lang ako.

Pero hindi eh, hindi naman ako yung mahal niya, hindi naman ako yung gusto niyang kahawak kamay, hindi naman ako yung gusto niyang katawanan, hindi naman ako yung gusto niyang kasama, hindi ako.

Masakit pero anong magagawa ko? Sa tagal kong paghihintay sa kanya para lang magustuhan ako, nauwi lang lahat sa wala.

Kasi never niya naman daw akong magugustuhan.

Bakit pa natin ipipilit kung hindi naman talaga lara saatin? Para saan pa? Para mas madagdagan pa 'yung sakit na naramdaman ko noon?

Hindi na, 'wag na lang.

Ilang taon na lumipas pero nakakulong pa rin ako sa pagmamahal ko sa kanya, sa mga mapapait naming alaala, alaalang gusto ko ng kalimutan. At handa na akong pakawalan lahat ng iyon. I want to heal the open wound he gave in my heart.

Loving him made me realize one thing.

When love hits you, make sure that you don't love to deep because it might be the depth of your own wounds.

Finally.