My First, First Love [On-going]

Chapter 18: She is back

Aoi Pov 

isang linggo na ang nakalipas simula nung  isinugod si Aze dito sa ospital. at hindi pa din siya nagigising, sabi ng doctor normal lang naman daw yun pero daw sana magising na siya. kaya nandito ako ngayon sa tabi niya hinahawakan ang kamay niya baka sakaling magising siya. wala naman mawawala kung mag try diba ? ang pangit naman kung magbabantay ako tapos wala naman akong ginagawa. 

"Babe alam mo ba, nakapasa ako sa exam pinilit ko magaral kahit wala ka sa tabi ko, kasi alam kong magagalit ka kapag hindi ako nag-aral, kaya sana magising ka na kasi paano yung grades mo papabayaan mo na lang ? ako naman yung magagalit sayo kapag ganon" pinipilit ko ngumiti, pinipilit ko magpakatatag, pinipilit kong isipin na magigising siya 

"babe, lagi mo tandaan na nandito lang ako parati sayo, kung kailangan kita bantayan 24hours gagawin ko for you. that's how i love you " nag smile ako habang hinihimas ko yung mga kamay niya. na miss ko na agad yung jokes niya at yung mga pangaasar niya sakin kasama na ang mga sweet moments namin. nandito ang parents niya 

pagkatapos ng 10 minuto aalis na sana ako ng bigla akong may naramdaman na gumalaw sa kama ni Aze tiningnan ko siya at nanlaki yung matako gumagalaw ang may ni Aze 

"Nurse! Nurse Gumagalaw yung kamay ni Aze !" sigaw ko sa intercom at agad naman dumating ang doctor at nurses niya. ang bilis ng tibok ng puso ko. kahit ang mga magulang at kapatid niya pumasok na din. 

"What happen ijha?" tanong ng mama niya nilapitan niya ako para himasin ang likod ko dahil umiiyak na naman ako 

"Gumalaw po yung kamay niya tita nakita po ng dalawang mata ko gumalaw" 

"shhh tama na iyak , mabuti yun gumalaw siya par--- Aze anak jusko salamat naman "nagulat din kami. si Aze nagising na. 

"babe" lumapit kami sa kanya at nakita namin siya na naka ngiti 

"Your here" sabi niya sakin

"Of course" ngumiti ako sa kanya habbang pumapatak yung luha ko hindi sa lungkot kundi sa saya

"Son how are you feeling right now?"Sabi ng papa niya, ito nga palang papa niya di ako pinapansin simula nung dumadalaw ako dito feeling ko tuloy ako sinisisi niya kung bakit si Aze nagkaganito. which is true naman pero diba sabi ni Aze wag ko sisihin sarili ko ?

"I'm Fine dad. feeling better." nakangiti niyang sabi.

"Buti naman kuya nagising ka na akala namin di ka na magigising" pabirong sabi ni Adriel 

"Pwede ba naman yun gusto ko kayo balikan" huminto siya at tumingin sakin "Pati ikaw" sinabayan niya pa ng malapad niyang ngiti na miss ko talaga tong lalaking to. 

"Sus ang cheesy kakagising lang" pabiro ulit ni Adriel

"Pakialam mo ba ?" natatawang sabi ni Aze

"fine fine talo na ako sige na mag paka sweet ka na jan alam ko naman na kailangan niyo ng privacy, mom dad lets go?" tumango naman ang dalawa at lumabas na. 

ako na lang at si aze ang natitira sa kwartong to. dahan dahan siyang umupo sa kama niya para mapantayan ako mula sa pagkakaupo ko sa kama niya 

"Oh dahan dahan di ka pa magaling " sabi ko habang inaalala yan siya 

"No don't worry i'm fine, so how are you love ?" 

"Alam mo ba sobra sobra akong nagalala sayo? lalo na nung natamaan ka ng bala hindi ko talga mapapatawad ang sarili ko kapag may nangyari na masama sayo" umiiyak na naman ako 

"Shhh don't say that. hindi mo kasalanan ang nangyari isa pa ok naman na ako diba? kasi nanjan ka sa tabi ko you are my strength"  pinahiran niya yung mga luha ko gamit yung yung mga daliri niya