I

21 2 4
                                    

Another year, another beginning.


First day of being a senior highschool. I can't stop but to feel nervous and at the same time excited because I'm hoping to find real friends and also anxious of what will happen to my journey for the last two years of being a highschool? Will it be enjoyable or not? Or maybe it will be like riding in a rollercoaster.


I already prepared my things last night... I'm not that excited, ok? Everytime I get nervous, agad agad akong nag-aayos ng gamit.


I looked again in the mirror to check myself if I look fine. I just tied my long black hair in a braid and I just wore a white shirt and denim skirt ending just below my knees.


"Ate, ayos ka na?" tanong ni Lance habang nakatayo sa tapat ng pintuan ng kwarto ko at nakahanda na din para pumasok. Nakita ko ang pagkakaayos ng itsura niya. Ang pogi talaga ng kapatid ko.



Hindi duda na madaming nagkakagusto sa kaniyang babae.



"Oo. Tara," I took my bag at lumabas na. Tinignan muna namin kung may mga naiwang outlet na nakasaksak. Nauna na kasing pumasok si mama sa trabaho kaya kaming dalawa na lang naiwan. Nang masiguro naming ayos na, ni-lock ko na ang pintuan at nakita kong inaantay na ako ni Lance sa bike. Umupo na ako sa likuran ng bike niya at pinaandar na niya.


Hindi kami sumasakay sa tricycle para hindi magastos. Medyo malapit lang naman ang school kaya ok lang. Si mama lang din kasi ang mag-isang nagpapaaral sa amin. Dinadama ko na lang ang hangin na dumadampi sa mukha namin at inaalala ang magiging itsura ng mga kaklase ko at ugali nila.



"Una na ako. Antayin mo na lang ako mamaya," paalam ko kay Lance na tinanguan na lang ako.



Naglalakad na ako patungo sa room namin nang biglang may tumawag sa akin.



"Eil! Omg! Classmates tayo ulit!" I saw Moria running towards me with a huge smile plastered on her face and arms wide spread who is ready to hug.



Muntik na kami mapahiga sa sahig nang yakapin niya ako. Good thing hindi.




"T-teka, Moria. I can't breathe," I told her which made her suddenly let go.




"Sorry! I just really missed you! How's your summer, though?" she's now holding my hands which didn't bothered me because she's a clingy person. I like her personality because she's really nice and she knows everyone but she's also shy at some point.



"Ummm, ok naman. Pretty enjoyable, I guess,"


She chuckled when she heard the word "I guess". Because I, myself, don't know exactly either.



"It's ok, Eil. I understand. Look! Here she comes!"



We both waved our hands to our friend Yvy. I smiled knowing she now knows how to take care of herself. Dati kasi hindi siya pala ayos, now, para na siyang model or something. Except for the height. Haha!



"Uy! Moria! Eil! Naks! Blooming kayo parehas, ah?" pang-aasar niya sa amin. Hayst. She never changed--which is good.



"Si Moria lang, Vy. Alam mo na, pag may boyfriend, blooming," she suddenly pouted at me and she leaned closer to my face pero nilayo ko ng kaunti. Baka halikan nanaman ako!



"Gusto ko na nga makipag-break, eh! Masyado ng toxic! Nakakapagod at nakakasawa dahil parati kaming nag-aaway," malungkot na sabi niya pero biglang nag notif ang messenger niya. Her boyfriend messaged her at nakita kong tinatanong ng bf  sino kasama niya.



The Merit Of Sunshine[On-going] Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon