Pustelnicy

(pusty) Karawan II

Kiedyś powiedziano mi w tajemnicy
Co wsunęli tobie w ręce, gdy chowano cię do trumny
Nawet nie wiem, czy wierzyłem w oryginalność
Przytaknąłem dla zasady, udając podziw

Nie widziałem cię tam w środku
Chyba przyszliśmy za późno dnia tamtego
Cóż, tak bywa, może to i lepiej
Kiedy jednak po miesiącach mówię z tobą
O tym, co się czai w mroku, widząc ciebie tuż przed sobą

Mam wrażenie takie dziwne
Że karawan, w którym swoją podróż odbywałeś
Całą drogę jechał pusty

___________________________

Od dzisiaj po jednym wierszu dziennie do końca miesiąca. Tak na rozgrzewkę.
Niektóre będą stare, inne nowe, żeby przypomnieć sobie, jak to jest tworzyć.

Do zobaczenia!