KARANLIĞA DOĞAN GÜNEŞ

SENİ DE KAYBEDERSEM YAŞAYAMAM

Akşam saatler geçmek bilmemişti sanki. Bu an için onu görebilmek için saniyeleri bile saymıştım şimdi yanındayım ve elini sımsıkı tutuyorum dualar edip gitmesin diye yalvarıyorum. Şu hayatta bir çok acı gördüm bir çok kayıp ama bu.. bu çok başka Gediz'in gözlerini açmadığı her dakika bir bıçak saplanıyor sanki kalbime nefesim kesilecekmiş gibi oluyor. Biri için bu kadar çok korkmak onunla beraber acıyı hissetmek aşk değil de nedir ki? Ben aşık olmuştum. Evet belki çok yanlış birine ama aşık olmak benim elimde değildi ki.
Ne destan ne sevda hiçbirinin önemi yoktu Gedizden başka. Şimdi istediğim tek şey beni tekrar hayata döndüren o iki çift gözü açık görmek.

"Yalvarırım Gediz gitme.. Seni de kaybedersem yaşayamam."

Göz yaşlarım bir bir yanaklarımdan süzülürken eğilip alnından öpmüştüm onu ve bir damla yaş gözlerinin üzerine düştü. Gözlerini kıpırdattığını gördüm

"Gediz beni duyuyor musun? Gediz."
"Nare.."
"Buradayım yanındayım hadi aç gözünü."

Zor da olsa açmıştı gözlerini şu yaşadığım an belki de hayatımda ki en güzel andı onun gözlerini açışıyla hıçkırıklara boğulmuştum hem ağlıyor hemde gülümsüyordum yavaş ve sakin bir ses tonuyla "Sen ağlıyor musun" diye sordu bana
"Evet ağlıyorum çünkü beni çok korkuttun."
"Bazen korkmak iyidir he."
"Bu ilk ve son olsun Gediz Ağa bir daha sakın böyle bir şey yapma."
"Sancar o iyi mi?"
"Çok iyi."
"Kimseye bir şey olmadı dimi?"
"Hayır olmadı."
"Hadi ama Nare ağlama artık bak iyiyim ben."
"İyisin evet ben gidip dışarıdakilere haber vereyim herkes seni bekliyor."
"Desene baya bir sevenimiz varmış."
"Seni sevmeyen ölsün."

İkimiz de gülümsemiştik yanından hiç ayrılmak istemiyordum ama haber vermem gerekiyordu

"Nare.."
"Efendim."
"Yine gelirsin dimi.. Yani gelecek misin?"
"Tabi ki sen bu hastaneden çıkana kadar başındayım cicili deynek benden öyle kolay kurtulamazsın."
"Kurtulmak isteyen kim?"

Dışarı çıktığımda herkesin kapıda beklediğini gördüm gözlerimin içine umutla bakıyorlardı bende onlara kocaman gülümsedim

"Gözlerini açtı o iyi."

İşte bu haberle etraf birden bayram yerine dönmüştü kahkahalar hastanenin koridorunda yankılanıyordu adeta ama bir sorun vardı o da Sancar bu haberi alır almaz kendini bahçeye atmıştı Gediz'in şuan belki de en çok ona ihtiyacı vardı ne kadar kızgında olsam Gediz için Sancar'ın yanına gittim herkesten gizli burada ağlıyordu beni görünce hemen gözünde ki yaşları sildi

"Biliyor musun uyandığında ilk ne sordu?"
"Ne sordu?"
"Seni.. Sancar iyi mi ona bir şey olmadı dimi dedi. Bu adam canını hiçe sayıp senin için kurşunların önüne atıldı sence de bir özürü haketmiyor mu artık?
Şimdi gururun sırası değil Sancar efe dostunun sana ihtiyacı var."

Bir süre sessiz kalmayı tercih etmişti belki de kafasında bazı şeyler kurdu ve sonra bir anda kalkıp içeri girdi

"Girebiliyor muyuz artık yanına ?"
"Evet ."
"Tamam o zaman ben giriyorum."

Apar topar dalmıştı içeri Müge abla neye uğradığını şaşırmıştı

"Sadıç iyi misin?"
"Bir dakika sen az önce bana Sadıç mı dedin yoksa benim kulaklarımda bir hasar mı var?"
"İyisin iyisin başlamışın zevzekliğe."
İkisi de güler
"Kurşunların önüne atlamakta nedir Gediz Ağa sen kendini ölümsüz falan mı sandın?"
"Sen benim yerimde olsan yapmayacak mıydın yani?"
"Deli misin? bir an bile düşünmezdim..Kusura bakma Sadıç ben öfkeme yenik düştüm yarin yanağından gayrı dedik sen o yanağa dokunmazsın bilirim..Eğer sende istersen ortaklıkta sadıçlıkta devam."
"Tabi ki sadıcız biz öyle kolay kolay kopamayız."

Bu konuşma Gediz için bir karar anlamına geliyordu kalbinde ki aşk ve sadıcı için bir seçim yapmalıydı her ne kadar acı verici olsa da

Bir kaç saat sonra Gediz'in yanına bu kez Müge gelmişti

"Ablacım iyi misin? bizi çok korkuttun."
"İyiyim ablacım merak etme."
"Ağrın falan var mı?"
"Yok bir dünya ilaç veriyorlar zaten.. Abla Nare burada mı?"
"Eve yolladım hiç uyumadı biraz dinlenmeye ihtiyacı var gerçi göndermek hiç kolay olmadı baya inatçı."
"Öyledir."
"Biliyor musun yoğun bakım ünitesinin önünden bir saniye bile ayrılmadı bir ara kendi acımdan şüphe ettim o kadar yani düşün. Nare sana çok değer veriyor."
"Bende ona abla.. Bende ona çok değer veriyorum."
"Aşıksın ona dimi?"
"Evet.. Bende seninle bu konuda konuşmak istiyordum."
"Tabi konuşalım."
"Ben bir karar verdim."
"Neymiş o karar?"
"Evleneceğim."
"Anlamadım."
"Annemin istediği kişiyle evleneceğim."
"İyi de neden?"
"Sadıcım için. Sancar Nareyi sevdiğimi biliyor."
"Dur bir dakika iyice kafam karıştı sen Nareye aşıksın Sancar bunu biliyor ve ona rağmen bir şey yapmadı onu da geçtim sen başkasıyla evleneceğim diyorsun doğru mu?"
"Aynen öyle abla.. Nare sadıcımı seviyor benim aşkımın bir karşılığı yok zaten bu yüzden Sancarı kuşkularından kurtarabilmemin tek yolu evlenmek."
"Bu hemen verilebilecek bir karar değil Gediz ayrıca bana sorarsan doğru da değil."
"Lütfen abla sadece yanımda ol yeter başka hiçbir şey istemiyorum."
"Peki tamam ama yine de bu kararı desteklemediğimi bil. En çok sana zarar verecek bu durum canını acıtacak"
"Benim canım öyle kolay acımaz biliyorsun."
"Ama gözlerin hiç öyle demiyor."
"Abla lütfen zorlaştırma sen beni merak etme inan böylesi herkes için daha iyi olacak."
"Hep Nareye biraz da kendini düşün diyorsun ama sende ondan farksızsın."

Müge ablayı dinleyip eve geçmiştim ama içim hiç rahat değildi Melek bu gece babasında kalacaktı tek başıma olunca beynim beni daha da çok ele geçiriyordu sıcak bir duş alıp rahat bir şeyler giydim ve arabaya atladığım gibi hastanenin yolunu tuttum çünkü Gediz'in yanında olmak istiyordum. Hastaneye vardığımda beni Müge abla karşıladı bahçeye hava almak için inmiş olmalı

"Aa Nare senin ne işin var burada?"
"Evde duramadım kalktım geldim."
"Ah canım dinlenseydin keşke."
"Olsun iyiyim ben.. herkes gitti mi?"
"Evet Gediz'in yanında bir ben varım."
"Uyumuşmudur?"
"Sanmam gidip bir bak hadi oda seni soruyordu zaten."
"Tamam."

Koşarak girmişim hastane kapısından içeri bir kaç saat yetmişti özlememe odasının bulunduğu kata gidene kadar uyumamış olmasını diledim yavaşça kapısını açıp göz ucuyla içeriye baktığımda uyumadığını gördüm.

"Ne yapıyorsun bakalım cicili deynek."
"Nare.. Geldin"
"Geldim tabi içim rahat etmedi duramadım evde."
"İyi ki de geldin."
"Öyle mi?"
"Öyle tabi."
"Ee ne yaptın bakalım ben yokken her şey yolunda mı?"
"Yolunda yolunda."
"Bir sorun yok eminsin yani?"
"Evet eminim artık iyi misin faslını geçelim. Sen naptın eve gidince dinlendin mi?
"Yok. Aklım hep buradaydı. Ne zaman çıkacaksın?"
"Bir iki güne taburcu olurmuşum o zamana kadar mecbur buradayım."
"Skılıyorsun dimi?"
"Sen yokken evet ama senin olman iyi geliyor"
"O zaman film izleyelim"
"Nasıl?"
"Kenara kay."

Nare Gediz'in yanına oturup telefonundan onun hoşlanacağını düşündüğü bir film açmıştı çantasından çıkarttığı kulaklığın birini kendine diğerine de Gedize taktı. Çantasını sandalyeye koyup filmi izlemeye başladılar. Nare o gün çok yorgun olduğu için yavaş yavaş gözleri kapandı ve kafası Gedizin omzuna düştü. Gediz tatlı bi gülümsemeyle ona doğru baktı. Sonra filmi izlemeye devam etti ama o da daha fazla dayanamayıp uyuyaklamıştı. Aşağıda telefon görüşmesi yapan Müge yukarı çıktığında İkisinin de yan yana birbirine yaslanarak uyuduğunu görünce uyandırmaya kıyamadı.

"Ben sizi uyandırmaya bile kıyamazken siz birbirinize kıyacaksınız ne yazık..."