KARANLIĞA DOĞAN GÜNEŞ

ERKEN VEDA

Gediz hastaneden çıkalı 2 haftayı geçti o günden beri çok fazla görüşemedik bu sabah kapının çalışıyla uyandım bir zarf bırakmışlardı hiç düşünmeden açtım nereden bilebilirdim ki hayatımın en acı kelimelerini okuyacağımı. Zarfın içinden bir nişan davetiyesi çıktı Gediz'in nişanı. Dizlerimin bağı çözülmüştü sanki olduğum yere çöktüm göz yaşlarıma engel olamadım hıçkıra hıçkıra ağladım ben ona daha sana aşık oldum diyememiştim ki bu veda çok erken değil miydi? Her ne kadar kendimi durdurmaya çalışsamda başaramadım daha da çok ağladım Melek duymasın diye haykırışlarımı içime attım en son 8 yıl önce bu kadar acımıştı kalbim şimdi yine aynı acıyı yaşıyorum neden diye defalarca sorsamda bir cevap bulamıyorum bana yine kaderime razı olmak kalıyor ne yazık ki... Bir süre sonra göz yaşlarımı sildim ve telefonumu aldığım gibi Gedizi aradım cevap çok gecikmedi sanki arayacağımı biliyormuş gibi hemen açtı

"Nare."
"Müjdeli haberi aldım."
Yutunarak söylemişti bu sözleri kısa bir sessizlik olmuştu aralarında

" Tebrik ederim... Kız arkadaşınla tanışma fırsatımız olmadı hatta varlığından bile haberim yoktu ama olsun umarım çok mutlu olursunuz."

O an kelimeler Gediz'in aklında karmaşık bir hal almıştı ve tek bir kelime dahi edememişti yanlızca teşekkür edebilmişti iki tarafta bu konuşmayla dağılmıştı adeta telefon kapanır kapanmaz tekrar hıçkırıklara boğulmuştu Nare.

Gediz onun için çok kıymetliydi ilk kez ona inanan zor zamanlarında daima yanında olan ve her koşulda onu destekleyen bir dosttu ve bu dostluk Nare'nin içinde bir aşka dönüşmüştü. Tekrar birine güvenip kalbini açabileceğini düşünürken sevdiği adam ellerinin arasından kayıp gitmişti şimdi ya dağılacaktı ya da kızı için dimdik duracaktı ayakta. Nare güçlüydü bu zamana kadar bir çok şeyin üstesinden tek başına gelmişti belki bunuda atlatabilirdi peki ya Gediz o bu kadar acıya dayanabilecek miydi? Sevmediği bir kadınla hayatının sonuna kadar yaşayabilecek miydi? Sırf Sancar üzülmesin diye sevdiği kadından uzakta aklında ki bu karmaşık düşüncelerle her zaman dağıttı yere gelmişti arabadan inip temiz havayı içine çekince son zamanlarda içinde biriktirdiği her şeyi oraya dökmüştü acılarını haykırmıştı adeta. Çaresizce çökmüştü yere ve uzun süredir tuttuğu göz yaşlarını serbest bırakmıştı. Müge onun bitkin haldeki çıkışını görünce arkasından gelmişti ürkütmeden yanına oturdu.

"Sana söylemiştim dimi en çok kendine zarar vereceksin diye.. Vazgeç Gediz yol yakınken vazgeç."
"Yapamam abla. Ben çok yanlış birine aşık oldum ve şimdi bunun bedelini ödüyorum."
"Aşık olmak senin elinde değildi kardeşim.. Aşk kalbin işidir bu durumda beyin devre dışı kalır mantıklı düşünemezsin sende biliyordun Nareyle Sancar'ın arasındakileri ama kendine engel olabildin mi? olamadın. İstesen de olamazdın zaten. Aşık olacağımız insanı biz seçemeyiz Gediz bu yüzden senin ne suçun ne de çekinecek bir şeyin var... Bak ne diyeceğim senin biraz kafanı dağıtmaya ihtiyacın var ama buraylada olmaz o iş gel biz seninle mutfağa girelim sen öyle şeyler yapmayı seversin."
"Olabilir aslında."
"Peki benim şimdi çok az işim var onu halledip geçerim eve birlikte bir şeyler yaparız anlaştık mı?"
"Tamam anlaştık bende biraz daha burada kalıp öyle giderim eve."

Müge onaylayıcı bir baş hareketi yapıp Gediz'in yanından ayrılır ve hemen Melek'in okuluna gider

"Aa Müge abla"
"Merhaba Melekçiğim nasılsın bakalım?"
"İyiyim.. Bugün beni sen mi alacaksın?"
"Evet tatlım bizi özlemiştirsin diye düşündüm çünkü biz seni çok özledik."
"Doğru bilmişsin özledim peki Gediz yok mu?"
"Gediz evde ona sürpriz yapalım ha ne dersin?"
"Tamam süper olur."
"Harika daha sonra annende bize katılır keyifli bir gün geçiririz... Hadi bakalım atla arabaya."

Arabayı çalıştırmadan önce Müge Nare'ye mesaj atar.

"Nareciğim Melek'i okuldan bugün ben aldım çok özlemiştik bizim eve geçiyoruz şimdi sen de oraya gel bekliyoruz."

Çok gecikmeden Gedizde eve gelmişti üzerini değiştirip mutfağa geçtiğinde Müge ve Melek te eve giriş yapmıştı

"Ee nerede Gediz?"
"Sanırım mutfakta."

Melek büyük bir sevinçle mutfağa koşmuştu.

"Gedizciğim."
"Fıstık Hanım nereden çıktın sen böyle."

Gediz Melek'i gördüğü için sevinmişti kucağına alıp kocaman sarıldı o esnada Müge de yanlarına gelmişti

"Melek'i özlemiştirsin dedim."
"Evet çok özlemişim.. Sen de beni özledin mi fıstık Hanım?"
"Hemde nasıl."
"Ee fıstık Hanım kek yapmaya ne dersin?"
"Evet."
"Harika peki çikolatalı mı üzümlü mü?"
"Çikolatalı"
"Kesinlikle muhteşem bir seçim.. Şimdi sen okuldan yeni geldin önce bir şeyler ye bende o sırada malzemeleri hazırlayayım tamam mı?"
"Tamam anlaştık."

Gediz önce Melek'e yiyecek bir şeyler hazırlayıp mazlemeleri çıkarmaya başladığı sırada kapı çalınmıştı gelen Nareydi

"Hoşgeldin Nareciğim."
"Merhaba Müge abla"
"Geçsene niye duruyorsun öyle kapıda."
"Yok ben Meleği alıp gidiyim."
"Olur mu hiç öyle şey Nare lütfen geç."

Nare direnmeyi bırakıp içeri girmişti mutfaktan kahkaha sesleri geliyordu

"Mutfakta noluyor?"
"Bence gidip kendi gözlerinle görmelisin."

Nare Müge'nin dediğini yapıp mutfağa doğru gitmişti Melek'in ve Gediz'in birlikte olan uyumlarına hayran kalmıştı adeta öyle dalmışlardı ki konuşmaya onun geldiğini bile duymamıştılar yanlızca bir an Gedizle göz göze geldiler

"Hoşgeldin Nare."
Nare tebessüm etmekle yetinmişti
"Anneeee gel bak kek yapıyoruz sen seversin Gediz biliyor musun annem çok güzel kek yapar."
"Öyle mi?"
"Evet hadi anne bize yardım et birlikte yapalım."
"Peki bana da bir önlük verin o halde."

Gediz çekmeceden Nare için bir önlük çıkarır ve bağlamasına yardım ederken saçlarının kokusunu içine çeker Nare'nin kalbi fırlayacakmışcasına hızlı atıyordur.

Yanlızca bir kaç saniye yaklaştığımız o an hiç bitmesin istedim elimde olsa bu anı dondurur ömrümün sonuna kadar yaşardım ama her güzel şeyin bir sonu vardır önlüğü bağlayıp hemen keke geçtik ben yumurtaları kırıyorum Gediz çikolata sosunu yapıyor Melekse malzemeleri karıştırıyordu adeta bir aile gibiydik

"Ee ne yaptınız bakalım?"
"Gel Müge abla bak biz çok güzel bir kek yaptık birazdan fırına verecek Gedizcim."
"Öyle mi harika... O zaman bende pişince sana koca bir dilim kekle süt getireceğim anlaştık mı küçük hanım?"
"Anlaştık."
Müge Meleğide alıp salona geçer
"Nare biraz yukarıya gelir misin?"
"Neden?"
"Konuşalım."
"Tamam konuşalım bakalım.

Nare'nin buradaki odasına çıkıp balkona geçerler Gediz sessizliği bozar

"Nasılsın?"
"İyi diyelim ya sen?"
"Sana bağlı."
"Anlamadım nasıl yani?"
"Sen iyi diyorsan iyi kötü diyorsan kötüyüm. Arkadaşlar böyledir ya hani"
"İyiyim merak etme. Hatta sen nişanlanacağın için mutluysan ben de mutlu olurum. Sonuçta arkadaşlar böyledir!"
"Arkadaşlık..." (İç çeker.)
"1 Hafta sonraymış."
"Evet öyle oldu."
"Nasıl tanıştığınızı ya da bu noktaya ne zaman geldiğinizi dinlemek isterdim ama eve gitsem daha iyi."
Gediz Nare'nin kolunu tutar ve gitmesine izin vermez
"Bir şey mi oldu?"
"Ben her zaman yanındayım hayatımızda hiçbir şey değişmeyecek bunu unutma olur mu?"
"Sağol unutmam."

Nare daha fazla konuşmak istemez çünkü ağlamamak için kendiyle savaş veriyordur hemen aşağıya inip melek'e bakar Melek çoktan kekini yemiş sütünü içmiş ve Mügeyle sohbet ediyordur.

"Anneciğim gitme zamanı."
"Off gitme vaktimiz gelmiş Mügeciğim. Sonra görüşürüz."
"Laflara bak ya."
Nareyle Müge gülümser
"Tüh ya ne yapalım başka zaman artık Melekçiğim. Görüşürüz
"Hoşçakal Müge abla Her şey için teşekkürler."
"Ne demek Nareciğim her zaman."
Çıktıktan sonra Nare arkasına dönüp iç çekerek eve bakar
"Belki de buraya son gelişimdi..."