KARANLIĞA DOĞAN GÜNEŞ

TEK BİR KALP

Yıllar önce bir adamı sevdim sonsuz bir güvenle bağlandım ona köksüzlüğümü unuttum sandım ki o bana bir aile memleketi de memleketim olacak her zorluğu beraber göğüsleyecek ve ne olursa olsun ellerimiz hiç ayrılmayacak... Yanılmışım çok büyük yanılmışım sevdiğim adam bırakın ellerimden tutmayı beni bir uçurumun tepesinden aşağıya atmıştı ama hayat istesen de istemesen de yaşayacaksın demişti ve bana küçük bir hediye sunmuştu kızımı Meleğimi. Onun için döndüm hayata onun için unuttum geçmişimi kalbimi taşlaştırıp bir kenara attım fakat yıllar karşıma çok güzel bir adam çıkardı şimdi varlığım bu güzel adam için büyük bir sorun peki ben bu sorunu ortadan kaldırmak için ne yapacağım? Alacakuşluğun gereğini yapıp kızımı da alıp buradan gidecek miyim yoksa ne olursa olsun sevdiğim adamın elinden mi tutacağım?

3 Saat sonra

Mekanda biraz daha kaldıktan sonra eve geçtim fakat kapının önünde Melek ve Sancarla karşılaştım

"Meleğim" Melek sanki uzun zamandır bu anı bekliyormuşcasına koşup boynuma atıldı.
"Anneciğim bir sorun mu var? Bu gece babanla kalacaksın sanıyordum."

Kollarını gevşetip sinirli bir yüz ifadesiyle baktı bana
"Ben orada kalmak istemiyorum."
"Peki istemiyorsan tabiki kalmayacaksın." Kapıyı açtım ve içeri girmesini işaret ettim ama o eşikte durup bana döndü
"Babanla konuşup hemen geleceğim."
"Tamam ama çabuk gel."
"Geleceğim"

Meleğin içeri girip bizi duymadığından emin olduktan sonra Sancara dönüp bir açıklama yapmasını bekledim

"Bakma bana öyle Sefirin kızı."
"Sana bana Sefirin kızı dememeni söylemiştim bir daha uyarmayacağım Sancar efe şimdi kızımın neden sizde kalmak istemediğini açıklar mısın?"

Önce kızgın bir bakış attı ona karşı gelmemden açıkça hiç memnun değildi ama söz konusu Melek olduğundan derin bir nefes alıp kendini toparladı

"Menekşeyle anlaşamıyorlar çok dil döktüm ama yine de kalmak istemedi."
"Menekşe kızıma bir şey mi yaptı?"
"Sence ben varken bu mümkün mü?"
"Bilmem sen söyle Sancar efe mümkün mü?"

Kendinden emin bir şekilde "Değil" dedi
"Ama ben nedense pek emin olamıyorum buna."
" O ne demek?"
"Kızım Menekşeyle hiçbir şekilde yalnız kalmayacak demek."
"Peki,annesi sensin öyle diyorsan öyle olsun."

Bu tavrı beni oldukça şaşırtmıştı her dediğime karşı çıktığı gibi buna da karşı çıkar sanmıştım

"Karşı çıkmayacak mısın?"
"Hayır."
"Bir tehtid falan?"
"Sende beni iyice gaddar belledin ha."
"Öyle değil misin zaten?"

Bozuldu hatta çok bozuldu fakat cevap vermesine müsade etmedim "İyi geceler Sancar efe" diyerek içeri geçtim.

***
Gözlerimi ısrarla çalan telefonun sesiyle açtım arayan Gedizdi
"Gediz.." Cümlemi tamamlamama izin vermeden "Nare neredesin ya?" diyerek lafa atıldı.
"Gediz noluyor?"
"Yarım saate yanınızda olacağım sakın bir yere ayrılmayın."
"Ne olduğunu söyleyecek misin?"
"Gelince güzelim gelince."

Sesi o kadar endişeliydi ki ister istemez bir sürü kötü şey gelmişti aklıma ya Sancar bizi öğrendiyse? Ya bu yüzden Gedize bir şey yapmaya kalkarsa? O yarım saat geçmek bilmedi nihayet kapı çaldığındaysa koşarak gidip açtım ve Gedizi çok endişeli buldum

"Gediz.. Yüzün bembeyaz olmuş noluyor?"
"İçeri geçelim anlatacağım Melek nerede?"
"Odasında."
"Tamam şimdilik ona bir şey belli etmeyelim
"Endişelenmeye başlıyorum artık ne olduğunu anlatacak mısın?"
"Akın yok."

Başımdan aşağıya kaynar sular dökülmüştü

"Akın yok ne demek Gediz?"
"Gittiğimde yoktu nasıl yaptı kim yardım etti bilmiyorum ama kaçmış."
"Durmayacak istediğini alana kadar durmayacak."
"İşte tamda bu yüzden sizi almaya geldim bize gideceğiz."
Hiç düşünmeden "Olmaz" demiştim ve bu cevabımla onu epeyce bir afallatmıştım