✔Book 2: Twisted ~ Drarry✔

Hoofdstuk 33

Harry Potter
Hermelien en ik keken rond in het ministerie en we vonden het kantoortje van Omber. Dat konden we zien aan de felroze deur met gouden afwerkingen. "Alohomora" fluisterde ik en maakte de deur open. Gelukkig was Omber er niet. Ik doorzocht haar hele kantoortje. Ze had een foto ophangen met haar Zwadderich-harem. Ik zag Draco op de foto staan en hij glimlachte heel schattig. Ik haalde mijn hand over de foto en keek naar hem. De foto bewoog en ik zag hem op zijn onderlip bijten. Hij wist verdomd goed dat dat mijn zwakte was bij hem. Mijn buik kriebelde iedere keer als hij dat deed. Ik bleef naar hem kijken op de foto. Ik miste hem zo erg, maar er was geen kans meer voor ons. Hij stond aan de duistere zijde, bij Voldemort. Mijn grootste vijand. Maar hoe kon zoiets schattigs en liefs aan de duistere zijde staan? 

Het was Hermelien gelukt om erachter te komen waar Omber was, want we wisten dat ze het medaillon om had. Het was in de zaal, waar ik toen ook was. Mafalda, Hermelien dus, werd naar binnen meegenomen om mee te beslissen over het lot van Maria Elizabeth Malkander, de vrouw van Roelof Malkander. De man met het blonde staartje was ook aanwezig in de zaal. Hij leek sprekend op Lucius Malfidus. Malfidus. Draco. Ik moest nu echt mijn hoofd erbij houden en niet afdwalen naar het thema Draco. Ik liep als Albert de zaal in en ging naast Maria Elizabeth Malkander staan. Omber groette me en pakte haar papier. "Bent u mevrouw Maria Elizabeth Malkander?" Vroeg ze met haar irritante giecheltje. "Dat ben ik" zei ze. "En is deze toverstok van u?" Vroeg Omber en liet een mooie toverstok van donker hout zien. "Dit is mijn toverstok" zei Maria trots. "Maar, alleen heksen en tovenaars kunnen toveren. U bent geen heks. Hoe komt u aan deze toverstok? Van welke tovenaar heeft u deze afgepakt?".

"Dit is mijn toverstok, ik heb hem hen niemand afgepakt. Ik heb hem toen ik 11 was bij Ollivanders gehaald. De toverstok kiest de heks of tovenaar" zei Maria. "Maar toverstokken kiezen alleen heksen". Omber bleef doorgaan over het verhaal dat Maria geen heks was, terwijl ze dat wel was. "Albert, zeg jij eens wat. Ze is toch een dreuzels?" Vroeg Omber.

"Iemand heeft me ooit geleerd dat ik niet moet liegen" zei ik en voelde dat ik terug veranderde in mezelf. Ik hief mijn toverstok en riep Paralistis tegen Omber. Hermelien/Mafalda pakte het medaillon en stopte het onder haar trui. Ik duelleerde met de man met de blonde paardenstaart. Ik kende veel spreuken die zouden helpen deze man te verslaan. Hij beheerste duistere magie en ik wist hierdoor dat het een aanhanger van Voldemort was. "Expelliarmus!". "Avada Kedavra". "Confringo". "Paralitis". "Crucio". "Expelliarmus". "Crucio!". Ik werd geraakt door die laatste spreuk en viel op de grond van de pijn. Mijn zenuwuiteinden deden verschrikkelijk veel pijn. Ik hield vol en probeerde me te verzetten tegen de pijn, totdat ik doorhad dat Hermelien de man met een confringo weggeblazen had. Ik stond op en merkte dat het veel kouder werd in de ruimte. Dementors! "EXPECTO PATRONUM!" Riep ik en de dementors bleven op afstand terwijl Ron Maria Elizabeth de ruimte uit hielp. Ik trok de spreuk terug, wat de dementors boos maakte, waardoor ze achter ons aankwamen. 

We renden heel hard weg en sloten ons op in de lift. Alles leek in slowmotion te gaan. Ron's wisseldrank was nog niet uitgewerkt, ik wist niet waarom. Hij had 'zijn vrouw' stevig vast in de lift, dat haar niks zou gebeuren. Ik pakte mijn toverstok en schreeuwde wederom Expecto Patronum om de dementors te verjagen. Het hielp voor eventjes, tot de lift in beweging kwam. Maria Elisabeth keek me aan. "Harry Potter? Je hebt wel lef om hier te komen". Ze moest lachen. "Ik moet wel, wil ik Voldemort verslaan" zei ik. We kwamen uit in de grote hal en ik rende samen met Hermelien en Ron erdoorheen. Ron was eindelijk terug veranderd. We renden naar het dichtsbijzijnde vrije haardvuur. "Harry Potter! Pak hem!" riepen een heel aantal mensen. Ik rende heel hard weg en zag zelfde de Lucius Malfidus look a like achter me aanrennen. Hij heet Jeegers, ben ik achtergekomen. Ik rende door het vuur heen en ik voelde dat Hermelien ons teleporteerde naar een veiligere locatie, waar ze ons niet konden vinden.