✔Book 2: Twisted ~ Drarry✔

Hoofdstuk 35

Harry Potter
De lampjes in de tent gingen uit en we zaten ineens in het donker. "Ron Wemel! Maak de lampen aan! Nu meteen!". Hermelien stormde de 'woonkamer' uit naar Ron. "Ik wil slapen, jullie maken geluid en het licht is aan. "Geef het medaillon" zei Hermelien en hield haar hand op. Ik voelde om mijn nek, maar ik had het niet meer. Ron had het medaillon om zijn nek. "Geef me het medaillon, Ron" zei ik zacht. Ron schudde nee en pakte het stevig vast. "We hebben het nodig, we hebben een oplossing. We moeten het zwaard van Griffoendor vinden" zei ik. "Harry, snap je het niet. Ik ben klaar met deze zoektocht. Er zijn al teveel slachtoffers gevallen" zei Ron. "Daarom moeten we juist doorgaan, voorkomen dat er nog meer slachtoffers vallen" zei Hermelien, ze stond aan mijn kant. 

Ron en ik werden verwikkeld in een enorme ruzie. Ron was er klaar mee om zijn leven te riskeren om Voldemort te verslaan en Gruzielementen te zoeken. "Ron, weet je. Ga lekker naar Zweinstein. Hermelien en ik redden het ook wel zonder je. Ga dan, ga dan!" Riep ik. "Ik durf te wedden dat jet het nog geen 5 minuten volhoudt zonder me" zei Ron. "Je bent zielig, Ron. Stop met zielig doen en ga terug naar je ouders. Wij gaan de gruzielementen zoeken en we gaan ze allemaal vinden en vernietigen. Dit kan ook zonder jouw hulp!" Riep ik. "Vraag je zielige vriendje maar om hulp, misschien wilt hij toch nog helpen" zei Ron. "Als je over Draco begint, kan het wel eens heel gevaarlijk worden, laat hem hierbuiten" zei ik en pakte hem bij zijn kraag. "Hij heeft je verraden, Harry. Verraden. Hij is het leger van Voldemort gejoint. Blijkbaar hield hij niet genoeg van je" zei Ron. Ik kon me niet meer inhouden en gaf hem een mep tegen zijn neus. We raakten verwikkeld in een hard gevecht, waarbij we schopten en sloegen waar we bijkwamen. 

Hermelien probeerde tussen ons te komen. "Jongens stoppen nu!" Riep ze boos. Ik liet Ron los en stond op. "Ron, als jij wilt stoppen met de zoektocht, moet je nu weggaan. Harry, je kunt niet zomaar mensen aanvliegen" zei Hermelien. Ron verliet de tent in de stromende regen. "Hij gaat echt weg" zei Hermelien en rende erachteraan. "Hermelien!" Riep ik en zuchtte. Ik irriteerde me rot aan iedereen momenteel. Ik ging wederom zitten en bladerde door het boek heen totdat Hermelien terugkwam. "Ron is weg" zei ze en viel neer op het bed. "Beter zo, hij houdt ons alleen maar op. Hij wilt hier niet meer zijn, Hermelien" zei ik en viel naast haar. Ze kwam bij me liggen. "We kunnen misschien eens gaan zoeken op de plek waar hij voor het laatst in leven was" zei ik zacht. "Goderick's Eind?" Vroeg ze zachtjes terug. Ik knikte. "Maar nu even tijd voor plezier" zei ik en stond op. Ik hield mijn hand op en zij pakte hem vast. Ik zette de radio aan en zette een leuk nummer op. We dansten door de tent heen, samen. We moesten beide weer even lachen, vooral om het feit dat ik niet kon dansen. Ik liet haar een rondje draaien. "Dit was echt leuk, Harry" zei Hermelien. Ik knikte. "Weet ik". "Maar je kunt echt niet dansen". Ik gaf haar een speels duwtje. "Ik kan dansen als een dode papegaai met een been" zei ik lachend. Hermelien moest ook lachen. 

We hadden slecht geslapen deze nacht. Het was koud in de nacht en het had geregend. Ik had me ingewikkeld in een dekentje en zat nu in de sneeuw te puzzelen over de Gruzielementen. Ik keek in Hermeliens boek, daar stond echter alleen iets in over de Relieken van de Dood. Ik had ook geen idee wat dat was. Er was iets met 3 broers en die kregen allemaal een geschenk van de dood. Een broer wilde de machtigste toverstok van de wereld, hij kreeg de Zegevlier, de tweede broer wilde zijn geliefde terug laten keren uit de dood, dus hij kreeg de steen van wederkeer, de laatste broer wilde onzichtbaar zijn, dus hij kreeg de onzichtbaarheidsmantel. Ik snapte het verhaal nog niet helemaal, maar ik denk dat Hermelien me dit wel wilde uitleggen. "Ben je klaar Harry?" Vroeg Hermelien. Ik knikte. 

"Op naar Goderick's Eind!"