Karanlık { Harletta Fanfic }

chapter: n i n e

Jones'tan kurtulduğuma göre işleri daha rahat ele alabilirim diye umut ediyordum, yürüyordum profesör Moody'nin dersine doğru, itiraf etmek gerekirse Crouch Jr fena bir öğretmen değil evet biraz çatlak ama o da olacaktı...

Ders bitiminde yine herkes gittikten sonra yanına gittim, "Crouch konuşmamız lazım." Dedim bu sefer gerçek kimliğiyle hitap ederek.

"Efendim." Dedi itaat edercesine, bayılıyorum şu jestlere!

"Biliyorsun ilk göreve az kaldı ne yapmayı düşünüyorsun?" Durakladım ve cevap vermesine izin vermeden ben verdim cevabını.

"Görevlerden geçmesini sağla, bunları benim yapmam sakıncalı olur, sense öğretmensin ve Dumbledore'un sana bir şey diyebileceğini zannetmiyorum." Dedim

"Nasıl isterseniz efendim." Dedi Moody kılığındaki Crouch.
Sınıftan çıkıp bahçeye doğru yol aldım

Bayılıyorum bana efendim demesine! Seni hayal kırıklığına uğratmayacağım baba, söz veriyorum.

Hava serindi, mevsim normallerindeydi, kışın yaklaşıyor olduğu açıkça belli oluyordu, oturaklardan birinde uzanmış gökyüzünü izliyordum, gün gelecek annemle babamla birlikte gökyüzünü izleyip zaferimizi kutlayacağız o günler yakın hissediyorum!

Birden kısa kızıl saçlı bir yüz belirdi gökyüzünün tam üstünde, "Paige ne yapıyorsun? Korkuttun!" Dedim. Oturur hale geldim yanıma oturması için işaret ettim.

"Drew'un bana, sana önemli bir şey söyleyeceğini söylemişti, ama ayrılacağınızı düşünmemiştim şu sığır için üzgünüm." Dedi.

"Sorun değil, olacağı buymuş." Dedim haklılıkla.

"Biliyor musun Slytherin'li, seni gerçekten sevdim." Dedi

Seversen iyi edersin zaten diye geçirdim aklımdan, şu an bu "Slytherin'li" olma meselesini dalgaya vuruyor olabilirsiniz ama gün gelecek neden öyle dediğimi anlayacaksınız, sonuçta seçmen şapkanın yanlış yerleştirdiği ilk kişi değilim.

Yoksa doğru mu yerleştirmişti? Her ne ise artık Gryffindor'a düşmem zarardan çok yarar oldu evet "tatlı Gryffindor"u oynamak çok yorucu, kendimden çok farklı bir kişilik çünkü, yine de Slytherin'de olsaydım işlerin nasıl gideceğini düşünüyordum; büyük ihtimalle Draco ile takılırdım, Potter'a ulaşmam, onunla konuşmam zorlaşırdı malum Gryffindor'lular Slytherin'lileri sevmeyince, ayrıca Slytherin'de olsaydım kendi kişiliğimi apaçık ortaya koymuş olurdum çünkü yeşil binanın ta kendisi bendim! Bu yüzden yakalanmam çok daha kolay olurdu, ne olmuşsa artık benim yararıma oldu.

"Drew'dan ayrıldın diye bizimle takılmayacağın anlamına gelmez Slytherin'li." Dedi yine kafa bularak.

"Haklısın, biraz zor olacak Drew'a değer vermiştim gerçekten..." apaçık bir yalandı.

"O hâlde küçük Slytherin'li sen dert etme istediğinde uğrarsın yanımıza." Dedi ve yanımdan usulca uzaklaştı.

Komik, gerçekten siz kim oluyorsunuz da Tori Riddle'la dalga geçersiniz? Sabır işin anahtarı bir kaç ay sonra zaten her şey ortaya dökülecek ondan sonra herkes benden merhamet dileyecekti.

Günlüğümü cübbemden çıkardım ve en son ne yazdığıma bakmak için sayfaları karıştırıp okumaya başladım. Bir kabus görmüştüm, okudukça görüntüler zihnimde canlanıyordu, ve bu sahne bu saçlar... aklıma fena bir fikir geldi yine de alelacele olmuş olmasın diye üstünde düşünmek zorundaydım, her ince detayını bilmek, düşünmek, kurgulamak zorundaydım yoksa... İpin ucunu kaybedebilirdim ve bunu asla yapmamam lazım, Lord için, babam için, ailem için!