Üniversite için hayallerim vardı... kızlarla İstanbul'da aynı evde kalıp üniversite hayatımızı da birlikte geçirecektik.
Hayatınız bir anda alt üst olabiliyor ve siz de buna seyirci kalmak zorunda oluyorsunuz. Bu da en acısı. Ailem beni New York'a gitmem mecburiyetinde bıraktıklarında yaşadım. Arkadaşlarımın yanında olmak yerine buradayım. Tanımadığım bilmediğim bir şehir.
Eve girdim gireli hareketsiz şekilde elimde ki kağıda bakarken düşüncelere dalmıştım. Sahi bu kağıdı kim yazmıştı?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aklıma gelen şeyle duraksadım. İstanbul'a taşınmadan önce bilinmeyen bi numara bana mesaj atmıştı. Üzerinden bir yıl geçti ve şuan da farklı bi ülkedeyim.
Benim burada olduğumu nereden biliyor? Kaldığım evi nereden biliyor?
Telefonumu elime alıp en eski mesajları okumaya başladım. Numarayı bulmaya çalışıyordum. Normalde mesajlarımı silmezdim bu tür şeyler için ama bu sefer silmişim. Numarayı bulamayınca endişelenmiştim.
Zaten evde yalnız kalıyorum ve üstüne üstlük bir yıldan beridir haberim olmaksızın bir nevi beni takip eden birisi var.
Bir anlık korku ile Berkcanı aramayı düşündüm,kolumdaki saate baktığımda uçakta olduğu ve arayamayacağım aklıma geldi. Derin bir nefes alıp oturduğum koltuktan kalkıp odama doğru ilerledim. Elimdeki kağıtı çekmeceye koyduktan sonra bana şu an iyi gelebilecek tek şey uykuydu. Pijamalarımı giyip yatağıma yattım.
Kafamı yastığa koyar koymaz zihnimi ele geçiren düşüncelerle baş başa kalmak en sinir olduğum olaydı. Eski günleri bir türlü unutamıyordum. Özelliklede ASBA ile geçirdiğimiz en güzel,en eğlenceli günleri.Benim onları düşündüğüm kadar acaba onlar beni düşünüyor muydu?
Mezuniyet günü geçirdiğimiz kaza sonrasında ufak çizikler ve psikolojik yıkımdan başka bir şeyimiz yoktu. Fakat büyük bir kavga yaşamıştık Ayza ve Bukre artık arkadaşlığımızın devam edemeyeceğini,birbirimize zarar verdiğimizi, sonlandırmamız gerektiğini söylemişlerdi. Sanki kaza ben ve Alya'nın suçuymuş gibi muamele etmişlerdi.
Anne babamın bana zorla sunduğu New York'a gitmem konusu günden güne daha da kötü bi hâl alıyordu. New york'a gelmek en büyük hayalim olsa da ASBA'nın böyle bitmesini istemezdim.
Babamın katı tavrı, bu olanlardan sonra ortaya çıkmıştı. Babamı tanıyan herkes asla böyle bir şey yapacağını düşünmezdi. O kaza olayından sonra Türkiye'yle tüm bağımı kopartmıştım. Ama şimdi ailemin baskısını umursamadan geri dönmekte istiyordum. Kızlara ulaşabilmek onlarla tekrar konuşabilmek istiyordum. Hem Berkcan ile de daha sık görüşebilecektik. Bu fikir yataktan doğrulmama sebep olurken yüzümdeki gülümseme git gide artıyordu.
Komodindeki telefonum gözüme ilişirken,kızların instagramlarını bulabilirdim.Neden bu zamana kadar bunu yapmadığımı sorguladım,aslında cevap çok basitti cesaret edemiyordum. Numaralarını zaten hepsi değiştirmişti,tek ulaşabileceğim yer ya instagramdı ya da İstanbula gittiğimde evlerine gitmekti.
