Bayan Yeşil (Tamamlandı)

33 ve Final!

İyi okumalar...

Alya, beni gördüğüne oldukça şaşırmıştı. Bana doğru adım atıp, kollarını boynuma sardı. Bende ona karşılık verip sarıldım.

Öyle çok özlemiştim ki onu, hafif göz dolmasından sonra ayrıldık. Bana baktı. Ardından, "Ne zaman geldin? Bunca yıldır nerelerdeyin Su! Bir haber bile vermeden gittin"

Göz yaşımı silip, "Alya... konuşalım. Her şeyi uzun uzun konuşalım." Dedim.

"Tam bir yıl! Tabii konuşacağız geç içeriye" dediğinde, evine girdim.

Eskiden bu evde ailesiyle yaşıyordu. Ama şimdi dekoru tamamıyla değişmiş ve ailesinden bir iz bile yoktu. Duvarda asılı olan aile çerçeveleri, annesinin pembe koltuk takımları... Hiçbirinden eser yoktu.

"Aç mısın? Bir şey sipariş edelim mi?"

Kafamı hayır anlamında sallayıp "Aç değilim" dedim.

"Peki bir şeyler içer misin? Su." Diye sordu.

"Nereden bildin? Çok susamıştım."

"Yok lan adını söyledim." Diyerek güldüğünde,

"Espiri mi yaptın lan? Susadım ben bi suyunu alırım."

Mutfağa doğru ilerlerken "Su'yun , Su'yunu getireyim bari" dedi.

Mutfaktan elinde bir bardak suyla dönmüştü. Elinde ki bardağı bana uzatıp,

"Söyle bakalım kazadan sonra nerelere kayboldun?"

Suyumdan bir yudum alıp, "Amerika'ya gittim." Dedim.

"Gittin? İnsan bi haber verir değil mi? Hiç bir şey söylemeden gittin mi yani?"

Bardağı orta sehpasının üzerine koyup, "Kazadan sonra... Babam, çok farklıydı. Sanki babam gibi değildi. Beni zorla Amerika'ya gönderdi. Yıllar boyunca gitmek için izin alamadığım ülkeye gönderdi beni zorla. Yanımda hiç bir eşyam olmadan gittim. Tek başıma, ve bilmediğim bir ülkeye... Yalvardım, resmen ayaklarına kapandım ama Alya babam değildi karşımda ki adam. Bu olayı bu kadar büyütmesine anlam veremedim. Orada bir üniversiteye gittim. Hiç alakam olmayan bi bölüm okudum. Hayallerimde ki gibi Amerika'da değildim sanki..."

Alya, duyduğu şeyler karşısında şaşırmıştı. "Okan amca böyle bir şey yapmış olamaz Su, inanamıyorum."

Derin nefes alıp, "Bende inanamamıştım. Sanki kâbus gibiydi."

Alya, yanıma oturup elini omzuma koydu. "Seni suçluyordum. Kazadan sonra bir anda kaybolman yüzünden. Gerçeğini bilseydim suçlar mıydım? Bunca zamandır sana ulaşmaya çalışmadığım için üzgünüm Su."

Omzumda ki elinin üzerine elimi koyup "Sende haklısın. Biranda yok oldum. Emin ol yerinde kim olsa öyle düşünürdü." Dedim.

"Ama şimdi buradasın. Artık birlikteyiz dostum."

"Yakın bi zamanda tekrar dönme gerekli. Babam, okulumu bitirene kadar orada kalmamı istiyor."

"Konu baban değil. Asıl sen ne istiyorsun. Türkiye de mi? Amerika da mı? Yaşamak istiyorsun"

"Türkiye"

"Su. Babanı karşına alıp konuşmalısın. Okan amca anlayışlı birisiydi. Eminim hâlâ o anlayışı vardır. Hem o sana zarar gelmesinden korktuğu için biranda uzaklaştırmıştır. Sen onun kızısın. Abinde dünyanın bir ucudayken en azından bir evladının yanında olmasını ister."

Ellerimle yüzümü kapatıp, "Cesaret edemiyorum."

"Yanındayım. Her zaman."

Gülümsedim. "Teşekkür ederim." Deyip ona sarıldım.