ဒီအပိုင်းကစပြီး ချန်းယောလ်ဘက်ကဘဲစရေးပါ့မယ်နော်
.
.
.
.
.
.
'ဒါဆိုမေမေက ခဏနေ ဖွားဖွားတို့ဆီသွားတော့မှာပေါ့ ဘယ်နစ်ရက်လဲ...'
'တစ်ပတ်ဘဲကြာမှာ သားရဲ့ သားကိုလိုက်ခဲ့ပါဆို..'
မေမေက မျက်စောင်းလေးထိုးကာ...
*မတော်လို့များ အကိုပြန်ရောက်လာရင် ကျနော်ကိုမတွေ့ဘဲနေမှာပေါ့*ဆိုတဲ့ အတွေးကိုရုတ်သိမ်းပြီး..
'နောက်ခါကြတကယ်လိုက်ခဲ့မယ် ဟော ပြောရင်း ဖေဖေလာနေပြီ သွားတော့လေ...'
မေမေက ပါးကိုအနမ်းပေးပြီးမှာစရာရှိတာတွေဆက်တိုက်မှာရင် ကားပေါ်တက်သွားသည်..
ထွက်သွားတဲ့ကားလေးကြည့်ရင်း ပြုံးနေမိသည်....
ကျနော်လဲဖေဖေနဲ့မေမေလို အသက်ကြီးတဲ့အထိချစ်ရတဲ့အကိုနဲ့အိုမင်းသွားချင်သည်.
.
.
.
.
.
ဆိုင်ထဲဝင်လာပြီး ချန်းယောလ် အိတ်တွေထဲထည့်စရာထည့်ရင်း...
'လီဂျောင်း အကိုအိမ်ခဏပြန်အုန်းမယ် ညနေကြပြန်လာမယ်နော် အကိုအပင်တွေရေးမလောင်းမိခဲ့လို့....'
လီဂျောင်းကမေမေတို့ဆိုင်မှာ အချိန်ပိုင်းဝင်လုပ်တဲ့ကောင်လေး သွက်လက်ပုံးများအားလဲကိုးရတယ်...
'ဟုတ်ကဲ့ အကိုချန်းယောလ်....'
ချန်းယောလ် အလုပ်ခန်းထဲကထွက်တော့ လီဂျောင်းလက်ထဲကအဝါရောင်စာအုပ်လေး..
လှလိုက်တာ....
လီဂျောင်းက မြင်တော့..
'အကိုချန်းယောလ် ဖတ်ချင်လို့လား ဒီစာအုပ်ကတကယ်ကောင်းတာနော်.....'
ချန်းယောလ်ကခေါင်းရမ်းလိုက်သည်....
'ငါ့မှာအားချိန်ကိုမရှိပါဘူးကွာ....'
တချိန်လုံးအကိုအတွေးနဲ့တင်ပြည့်နက်နေတဲ့ကျနော်က တကယ်ကိုအားလပ်ချိန်မရှိဘူး...
'တကယ်ဖတ်ကြည့်ပါဆို ကျနော်ဆို ဒါဘယ်နစ်ခေါက်မှန်းကိုမသိတာဖတ်တိုင်းမွန်းကြပ်တယ် ပြီးတော့ဒီစအုပ်ထဲကအဝါရောင်ကောင်လေးကိုတကယ်ပြန်ဆွေ့ချင်တယ်.....'
ချန်းယောလ် မျက်ခုံးတစ်ဖက်ပင့်ရင်း...
'Sad ending ကြီးလား....'
