A Poem I Can Never Read

Ikalimang linya

I almost forgot na may lakad nga pala kami ng pinsan ko!

Ginugulo kasi ng lalaking yon ang isipan ko!

5 mins before 2pm ay bihis na ako, iniintay ko nalang na puntahan ako ni liel. Magkapitbahay lang naman kami pero tinatamad kasi akong pumunta sa kanila dahil mainit.

"Chella! Let's go!" Sigaw ni liel na nakasakay na sa sasakyan nila. Ihahatid kami ng ate niya na si ate Leilani sa Los baños kung nasaan yung review center na papasukan namin.

Just like any other probinsyana's gusto rin namin makapag-aral sa Manila, nandoon kasi ang dream school naming pareho kaya determinado talaga kaming makapag enroll sa review center to be prepared.

Tumagal ng isang oras mahigit ang byahe bago namin narating ang mismong lugar. Mula sa amin ay lagpas pa kasi ito ng Letran.

"Napakalayo naman ng napili ninyong review center! Ang hassle matraffic everyday! parang hindi rin kayo nag bakasyon kasi both of you will travel pa!" Ate Leilani said.

Sa bakasyon kasi namin napiling magsimula sa pagrereview para walang iniintinding school stuff.

"It's fine ate we have a driver naman!" sabi ni liel sa kaniyang ate.

"Yeah we're fine naman ate don't worry isa pa yung sta.rosa branch kasi is loaded na so we don't have a choice but here" sabi ko naman kay ate lei dahil totoo naman iyon. Mas malapit talaga Ang Sta. Rosa branch dahil doon naman kami talaga nakatira. Compared dito sa branch sa Los Baños na malapit pa sa mismong UPLB.

"Okay girls but if you have a problem just let me know!" Ate lei happily said.

"Oh we're here na pala, message me nalang if uuwi na kayo I'll send kuya Mario here" dagdag pa ni ate lei. Si kuya Mario ang family driver nila.

"Bye ate thanks for the ride!" Sabi ni liel.

"Ride safe ate!" Sabi ko naman.

She just nod and gave us a beep.

We excitedly enter the establishment and saw a few people maybe students too na nag iinquire or maybe like us na mag eenroll.

After 3 hours we finally enrolled ourselves. It's really tiring kasi super init and medyo dumami na rin ang tao plus the fact na malapit kami sa UPLB and may students pa. College students and their Saturday classes.

We decided to eat first before sending kuya Mario a message. We had fun naman kaya sulit yung pagod namin ng pinsan ko.

While waiting for kuya Mario liel suddenly asked me.

"Chella I saw kuya bry's friends! Gosh they're hot as hell!" She squealed.

"yeah they are from UPLB too so there's a chance that we'll see them here" I said.

"Really! gosh I didn't know studying would be this exciting!"

"Civil engineering student Ang mga 'yon" I informed her.

"HOLY COW! I'M READY TO GET MARRIED!" She exclaimed.

"Gaga ka! pinagtitinginan na tayo" Sabi ko habang bumubulong dahil nakakahiya na talaga.

Magsasalita na sana siya nang bigla kaming nagulat sa busina ng sasakyan, particularly a van.

"Wait it's familiar! That's our van!" I said to liel kahit obvious naman.

"I know! Oh si kuya Bry pala! Wait! Is that his friends!?" She loudly said.

"Girls sakay na gumagabi na" kuya Bry said.

Sumakay na kami agad dahil we are causing traffic na rin.

And liel was right kasama nga ni kuya ang kaniyang mga friends.

"Hi girls! Chris is the name! anong ginawa niyo sa UPLB?" A man with a charming smile said.

"Pre dumidiskarte agad si pareng Chris sa pinsan at kapatid mo oh!" A guy from their circle commented.

"Mga gago bata pa yan! bawal pa magboyfriend!" Reklamo ni kuya.

"Hoy ranch 'bat ang tahimik mo yata!" sabi nung Chris sabay tapik sa balikat sa lalaking kumausap sa akin kanina sa bahay at nagsabing siya ang lagi kong kalaro sa PUBG.

So ranch pala ang name niya, not bad tho.

Hindi naman sumagot ang lalaki bagkus ay nagsalpak nalang ng earphones sa tenga.

"Ah wala po nag enroll lang kami sa review center para may magawa kami ngayong summer" pabebeng sumagot si liel kaya nabaling na ulit sakanya ang atensyon.

Nag-usap pa sila hanggang sa humaba at hindi ko agad napansin na nasa bahay na pala kami.

Pababa na ako nang bigla kong marinig ang mahinang bulong mula sa aking likuran kung saan nakaupo ang lalaking nagngangalang ranch

"Madalas pala tayong magkikita, baby"

Hindi ko alam kung guni-guni ko lang ba iyon o ano kaya dire-diretsong akong bumaba at pumasok sa bahay. Walang lingunan akong umakyat hanggang marating ko ang aking kwarto doon ko lang napansin na kanina ko pa pala pinipigilang huminga.