Multimedya Derin
"Uykumdan bir çarpma sesiyle uyanmıştım. Korkuyla etrafıma bakınıp "Baba! Sen iyi misin? Ne oldu? Kaza mı yaptık?" dedim. Babam da korkmuştu ama aynı zamanda beni sakinleştirmeye çalışıyordu. "Ben iyiyim kızım sakin ol. Önümüzdeki araç bir araca çarpıp kaçtı. Merak etme gidiyoruz zaten bizde." dedi. Ama ben arabada kalmak istemiyordum. Hemen babama "Hayır baba! Gidip bakmalıyız." dedim. Babam ilk başta itiraz etse bile ısrarlarıma dayanamayıp arabayı biraz öne doğru ilerletti. Sonra beraber arabadan inip ölü ya da yaralı var mı diye baktık. Babam daha fazla durmak istemediği için "Derin! Yürü kızım gidiyoruz." dedi ve beni hızla çekiştirmeye başladı. "Baba ambulansı aramalıyız!" söylediklerimi dinlemiyordu bile. "Baba! Dur! Yardım etmeliyiz! Baba!" desemde beni hala çekiştirmeye devam ediyordu. Merak edip arkama tekrar baktığımda arka koltukta oturan benim yaşlarımdaki bir çocukla göz göze geldim. Tekrar babama seslendim "Baba! Bak o çocuk yaşıyor. Hadi ambulansı ara!" dememe rağmen beni çekiştirerek arka koltuğa oturttu ve o da sürücü koltuğuna oturdu sonra hızla oradan ayrıldık."
İsmimin seslenilmesiyle yataktan kalktığımda ter içindeydim. Artık bu kabusu görmek istemiyordum. Ama ne yapsam da kendime engel olamıyordum. 19 yaşına gelmiş olmama rağmen 7 yıl önce olan olaylar peşimi bırakmıyordu. Bundan dolayı psikolojik destek bile almıştım. Yatakta oturmuş bomboş bir şekilde karşımdaki duvarı izlerken annemin tekrar ismimi seslenmesiyle yataktan kalktım ve banyoya gittim. Banyodaki rutin işlerimi hallettikten sonra kıyafetlerimi giymek için tekrar odama gittim. Üzerime siyah bir dar paça pantolon ve beyaz bir sweatshirt geçirdim ve saçlarımı tepeden sıkı bir şekilde bağlayıp salona gittim. Bugün kazandığım üniversitenin bulunduğu Eskişehir'e gidecektim. Çünkü üniversitenin başlamasına birkaç gün kalmıştı. Açıkçası bu durumdan memnun değildim. Yeni ortam ve yeni insanlar çoğu zaman beni geriyordu. Zaten liseye yeni yeni alışmışken üniversite işi de nereden çıkmıştı?! Ailemin bulunduğu kahvaltı masasına oturdum onlarla burada yaptığım son kahvaltıydı. Eskişehir'e gittiğimde orada tek başıma olacaktım. Onlarla güzel bir kahvaltı yaptıktan sonra beraber arabaya bindik. Arabaya bindiğimde sabahki kabus aklıma geldi. Ama hemen başka şeyler düşünmeye çalıştım. Ne ara havaalanına geldiğimizi bile fark etmemiştim. Uçağımın kalkmasına çok az bir zaman kalmıştı. Arabadan inip babamla birlikte bavulları çıkarttık ve içeriye doğru ilerledik. Anneme baktığımda çoktan ağlamaya başlamıştı. Babama baktığımda ise ağlamamak için kendini zor tutuyordu. Tıpkı benim gibi... Uçağımın saati gelmişti ve artık ayrılma vaktiydi. Böyle duygusal sahneleri hiç sevmezdim ama insan ister istemez duygusallaşıyordu. Onlardan zor da olsa ayrılıp uçağıma bindim. Bavulumu yerleştirdikten sonra biletime bakıp yerime oturdum ve kemerimi bağladım.
***
Eskişehir'e geldiğim zaman kendimi buraya çok yabancı hissettim. Tanımadığım bir şehir, tanımadığım insanlar... Geldiğimi haber vermek için annemi arayacaktım ki birden birinin bana çarpmasıyla neye uğradığımı şaşırdım. Tam düşüyordum ki belimde bir el hissettim. Kafamı yukarıya doğru kaldırdığımda bana çarpan kişiyle göz göze geldik. Bir an sanki önceden de böyle biriyle göz göze geldiğimi hissettim. Ama sonra hemen kafamdaki düşünceleri attım. Ve hemen kendimi düzelttim. "Önünüze bakarak yürürseniz daha iyi olur sanki." dedim. O ise "Ben önüme bakmadan yürüyordum ama yolun ortasında duran da sizdiniz." dedi. Burada daha fazla durursam bu konuşmanın uzayacağını anladığım için "Tamam o zaman bende de hata var sanırım. Ama yine de önünüze bakarak yürürseniz sizin için daha iyi olur." dedim ve yürümeye başladım. Havaalanın önündeki boş olan bir taksiye binerek evime doğru yol aldım. Evim 5 katlı bir apartmanın en üst katıydı. İçeriye ilk girdiğimde küçük bir koridordan sonra salona geçiliyordu. Salona girdiğimde ortada bir köşem takımı ve sehpa vardı, karşı duvarda da televizyon asılıydı. Solumda Amerikan mutfak, sağımda ise yatak odası ve çalışma odası vardı. Yatak odama girdiğimde sağımda bir dolap karşımda banyo kapısı ve solumda da yatak vardı. Sırtlarımı dolabıma yerleştirdikten sonra mutfağa gittim buzdolabında hiçbir şey olmadığı için markete gitmeye karar verdim. Evden çıktım ve en yakın markete gidip bana lazım olan şeyleri aldım. Ve eve geri döndüm.
Devam Edecek...
Umarım Beğenirsiniz...
