Doctor - Liskook

bölüm on iki - sevdiklerinle birlikte ol

"Baba, Lalisa teyzeme ne zaman gidicez? Baba, Lalisa teyzem beni özlemiş midir? Baba, Lalisa teyzem neden annemi bu kadar çok çalıştırıyor? Baba, annemi özledim! Baba, neden cevap vermiyorsun? Annem olsa cevap verirdi. Lalisa teyzeme gitmek istiyorum. Wheein teyzem beni özlemiş midir? Pekii ya Bambam amcam? Bence Bambam amca, Wheein teyzemi seviyor. Ona bakışlarını gördün mü?"

Namjoon, çalışma odasında birkaç raporu incelerken Mina başını sandalyeden sarkıtarak babasına bir şeyler söylüyordü.

"Mina, daha dört yaşındasın."

Mina, babasının dediği şeye ofladı.

"Hayat dört yaşında bir kız için çok zor. Ahh, Bambam amca aşık ola ola bizim rahibemize mi oldun?"

Namjoon, Mina'nın Wheein için dediği 'rahibe' lafına bir kahkaha patlattı. Mina eğer bunu Yongsun'un yanında söyleseydi evde büyük olay çıkardı.

"Senin için anneni arayacağım ve sadece bir saat uslu duracaksın. Tamam mı?"

"Baba, benim diğer dört yaşındaki çocuklardan daha akıllı olduğumu söyleyen sensin. Yani-"

"Tamam. Buzdolabının en alt rafının arkasında var dondurmaların. Sadece uslu dur olur mu?"

"Pekii!"

Ellerini çırparak çalışma odasından çıktı küçük kız. Namjoon ise 'Sadece dört yaşında ama tam bir düzenbaz. Anneannesine benziyor.' diye düşündü kendi kendine.

~

Saat akşam dokuzu gösteriyordu. Yongsun'un şimdiye kadar gelmesi gerekirdi ama gelmemişti. Namjoon, acil bir hastanın geldiğini düşünerek Mina'yı uyuttu. Mina'yı uyutup oturma odasına geçtikten sonra telefonun sesiyle irkildi. Yongsun arıyordu.

"Alo?"

"Namjoon.."

Yongsun'un ağlamıyordu ama sesinde değişik bir heyecan vardı. Nefes nefeseydi.

"Ne oldu?"

"Chaeyoung uyandı."

—♡—

Köprüler rüzgârlıdır. Güneş tam tepede bile olsa rüzgâr dinmez. Sonuna yaklaşıldıkça tekrar aynı yolu yürümek istersin. Bazen öyle durumlarla karşı karşıya gelirsin ki rüzgârın saçlarını dağıtmasına izin verir olursun, aniden durup içini çeker ve olduğun yerde sonsuza kadar durmak istersin. Kaçmak, uzaklaşmak, yenilenmek istersin.

Lalisa, saat sekiz buçuk gibi evinden çıktı. O kadar canı sıkılmıştı ki her gün lanet ederek gittiği hastaneye her sıkıldığında gider olmuştu ve bugün de o günlerden biriydi.

Hastaneye girdiğinde onu gören çalışanlar saygılarından eğiliyorlar ve "Hoşgeldiniz efendim." diyorlardı.

Hole vardığında bugünün nöbet listesini istedi; Bambam ve Yongsun. Keşke gelmeseydim diye düşündü. Bu iki yaşlıyla ne yapıcaktı ki? Gerçi Bambam ondan küçüktü ama dede esprileri onu bir ihtiyar yapıyordu.

Lalisa, nöbet listesini incelerken asistanlardan biri ona yaklaştı.

"Bayan Manoban?"