our night like a light •ʲⁱᵏᵒᵒᵏ

aklımın orta yerinde bir kasırga çıkarıyorsun

Our Night Like a Light, 3. Bölüm
●○●

Jungkook'un Jimin'in peşine düşmesi fazla uzun sürmemişti.

"Jimin, bekle!"

Fazlasıyla hızlı yürüyordu sarışın çocuk. Jungkook'un ona yetişmesi biraz zaman alsa da sonunda yakalayabilmişti. "Bırak!" diye çemkirirken saldırgan gözlerle Jungkook'a baktı.

"Jimin-"

"Ne? Üzüldüğümü falan mı sandın?" Yarım ağız gülerken Jungkook'un ağzı aralık kalmıştı. "Aptalsın sen. Beni durdurman yemin ederim en iyisi oldu. Kendimi yine bir hatanın içinde bulmak isteyeceğim en son şey olurdu,"

"Sen-ne?"

"Ne duyduysan işte. Aman tanrım, gerçekten bu kadar çaresiz olup seni ilk ben öptüğüme inanamıyorum bile."

Jungkook hayretle ona baktı. "Sen var ya, cidden..."

"Ne? Ben ne?"

"Çok fenasın! Amacın beni delirtmek falan mı?"

Jimin Jungkook'un ciddiyetle söylediği şey üstüne koca bir kahkaha attı. Akşamın o vakti sokakta böylesine gürültü yapıyor olmak ikisinin de umurunda gibi görünmüyordu. "Sen delirmişsin delireceğin kadar!"

Jungkook da güldü, ama sinirlerine hakim olamıyormuş gibi görünüyordu. "İyi. Harika, seni öpmeye devam etmediğim için mutlu gibi görünüyorsun!"

"Ya başka ne olacaktı? Daha ne kadar büyük bir hataya sebep olabiliriz ki!" Jimin birden durup Jungkook'un üstüne doğru yürümeye başladı. O ne kadar gelirse, Jungkook o kadar geri gidiyordu sanki kendisine yaklaşıp durmasından korkar gibi. "Aptalsın sen. Kocaman bir aptalsın."

"Şunu deyip durmasana! Ne aptallığımı gördün? Doğruyu söyle, devam etmeyi istiyordun değil mi? İlk adımı atarken aklından bu geçiyordu!"

"İlk adım?" Jimin yeniden güldü. "Ne ilk adımından bahsediyorsun? Sence ilk adımı ben attım yani? O gece olanlar ne boktu öyleyse?"

Jungkook kaşlarını çattı. "O gece de ilk sen yaptın. Böyle işin içinden sıyrılabileceğini sanıyorsan-"

Jimin Jungkook'u omuzlarından bir kere daha itti, onun üstüne üstüne giden kendisiydi ama aynı zamanda geriye doğru hırpalayıp duran da oydu. "Hatırlıyorsun! Her şeyi hatırlıyorsun, katıksız şerefsiz!"

Jungkook dilini ısırıp birkaç saniye için gözlerini kapattı. "Hatırlamam suç mu? Ha? O gece ne kadar vurdumduymaz ve savurgan olduğunu elbette hatırlıyorum! Kurban benken nasıl unutabilirim?"

"Kurban mı?" Yutkundu, sakin kalmaya çalışıyordu. Bir saniye için son söylediğini es geçmeye çalıştı. "Ne halt yemeye hiçbir şeyi hatırlamıyormuş gibi davrandın o zaman? Amacın ne senin?!"

"Ne amacından bahsediyorsun, Jimin? Sen bana hiçbir şey olmamış gibi davranırken ne yapmamı bekliyordun?"

Burun kemerini sıkarken gözlerini bir süre için Jungkook'un üstünden çekmenin iyi olabileceğini düşündü. Ne kadar gözleri kesişirse sinirleri o kadar çok bozuluyordu. "Yattığımız için utanıyor musun?"

Birden söylediği şeyle Jungkook neredeyse tükürüğünde boğulacaktı. "Ne?.."

"Yattık! Oldu bitti! Utanç falan mı duyuyorsun? Ne bu iffetli kız tavırları? Senin ben cidden," Dilini ısırıp gözlerini Jungkook'a doğru kestirdi, aklından vahşice şeyler geçiriyormuş gibi görünüyordu. "Mahvederim seni Jungkook."

Jungkook yarım ağız gülüp ellerini iki yana doğru açtı. "Gel buyur, mahvet mahvedebildiğin kadar." Ardından Jimin'in gerçekten üstüne atlamaya hazırmış gibi (daha çok bir güzel pataklamak için) göründüğünü fark ettiğinde yüzündeki boş vermişlik silindi ve yeniden geriye doğru adımladı. "Üstüme gelip durmasana!"