TamAy

#2

"Anne! Baba!" dedi ve onlara doğru koştu.İkiside yerde hareketsiz bir şekilde yatıyordu. Gözleri açık ve nefes almadan. Boyunlarında izler vardı ve o izlerden kan akıyordu. Evin heryeri dağıtılmıştı. Kırılmış vazolar , camlar, aynalar, sandalyeler....

Ayra ise anne ve babasının başucunda diz çökmüş,yerde öylece yatan ebeveynlerine bakıyordu. Ne yapacağını bilmez bir halde öylece durmuş ağlıyordu..

Büyük bi şoktaydı,anne ve babasına bunu kim yapabilirdi ki ? Kim onlardan ne istiyordu ? Bunu niçin yapmıştı ?

Yavaşça çöktüğü yerden kalktı Ayra ve etrafına bakınmaya başladı. Sandalyeler,koltuklar,masa ve tüm eşyalar...Herşey yerle bir edilmişti.Etrafı taramaya devam ederken arkasındaki duvarda kanla yazılmış olan yazıları farketti Ayra.Ve okumaya başladı.

"Onlar senin gerçek anne ve baban değil.Şimdiye kadar yaşadığın hayat senin gerçek hayatın değil.Sen bambaşka birisin.Bilmediğin bir çok şey var.Tüm gerçekleri yakında öğreneceksin...TamAy..TamAy'da.."

Ayra duvarda yazanlara inanamadı. Okuduklarından sonra evden hızla çıkmıştı.Nereye gittiğini,niye gittiğini bilmiyordu. Bu yaşadıkları gerçek olamazdı.Şu anda bir uykuda olmalıydı.Ve bunlar bir kabustu.Uyanınca herşey eski haline dönmeliydi.Anne ve babasını orada öylece bırakıp kaçmıştı.Onlara bunu kim yapmıştı ? Ne istiyordu onlardan? Peki ya duvarda yazanlar ? Anne ve babası olduğunu bildiği kişiler aslında onun gerçek anne ve babası değil miydi ? Onun bilmediği şeyler nelerdi ? Peki ya şimdiye kadar yaşadığı hayat ? Ayra kimdi ?

Evden çıktığından beri sadece koşuyordu .Şu an neredeydi,nereye gidiyordu bilmiyordu.Sadece koşuyordu...Hava kararmıştı.Aklında anne ve babası ile geçirdiği çocukluğu vardı.Babasıyla gittiği parklar,oynadığı oyunlar,onun için yaptığı resimler...

Ne yani hepsi yalan mıydı? Çocukluğu, geçmişi,16 yılı... Herşey yalandı.... Koca bir yalana inanmış ve bunca yıl o yalanla yaşamıştı...Peki ama anne ve babası olduğuna inandığı insanlar neden ondan böyle birşeyi saklamıştı,niye bunca yıl onu kendi evlatlarıymış gibi sahiplenmiş,ona hiçbir şey belli etmemişlerdi ?

Soluk soluğa kalmıştı Ayra.Saatlerdir koşuyordu.Durdu ve kendini yere attı Derin derin nefes almaya başladı.Hâlâ ağlıyordu ve bunu daha yeni fark etmişti.Nefes alışı düzene girdiğinde havanın iyice kararmış olduğunu farketti. Ay tepeye yükselmiş, oradan zifiri karanlık olan geceyi aydınlatıyordu.Bu gece TamAy vardı.

Üşüdüğünü farkettiğinde üzerindeki kalın ceketine iyice sarıldı. Bir köşeye kıvrılıp sessizce etrafı gözledi. Şimdi yapması gereken neydi gerçekten bilmiyordu. Herşey o kadar karışmıştı ki,aklı allak bullak olmuştu. Herşeyden önce kim olduğunu bilmiyordu....

Derin düşünceleri arasında ağlamaktan kızarmış gözleri yavaşça kapandı.Ve kendini uykunun derin kollarına bıraktı..

Ayra dalmış olduğu uykusundan acı içinde kıvranarak uyandı. Kolu çok acıyordu.Büyük bir zorlukla yattığı yerden doğruldu. Sağ kolunu oynatamıyordu.Acıyı hissettiği yere biraz daha dikkatle baktı...Bileğinde üç tane büyükten küçüğe doğru siyah damga sıralanmıştı.Ve kolu da kabarmıştı. Neler oluyordu ona? Daha önce böyle birşeyle karşılaşmamıştı.Bu acı daha önce hiç karşılaşmadığı bir acıydı.Kendini farklı hissediyordu,bedeninde sanki bir değişim vardı..

Ayra eliyle kolunu tutarken kendini bir ışık çemberinde buldu.İçinde bulunduğu beyaz ışık daha da büyüdü. Işık büyüdükçe Ayra'nın hissettiği acı da katbekat arttı. Sanki bedeni de ışıkla beraber büyüyordu, değişiyordu. Ayra ateşler içinde yanarken birden ayakları yerden kesilmeye başladı ve gökyüzüne doğru haraketlendi. Bir güç onu ele geçirmiş gibiydi.Ve o buna müdahale edemiyordu.Bir süre sonra hissettiği acı daha da arttı,artık dayanılmaz oluyordu.Bir anda gözleri kapandı ve vücudunda bir değişim hissetti.Canı çok yanıyordu,artık kendini hissetmiyordu.Gözlerini zorlanarak açtı ve kendini ağzından alevler çıkartan dev bir ejderha olarak buldu.Bedeni bir ejderha gibi görünüyordu.Ne olduğunu anlayamadı Ayra.Bedenini daha fazla kontrol edemiyordu,kendini çok yorgun hissediyordu.Daha fazla bu duruma dayanamadı ve yere düştü.Düşerken ejderha yok oldu ve eski haline döndü.Ejderha ile birlikte tüm o ışıklar da kaybolmuştu.Yarı baygın bir şekilde yerde yatıyordu Ayra.Bilinci yarı kapalıydı ne olduğuna dair hiç bir fikri yoktu.Bir şey düşünemiyordu.Zihni sanki durmuştu.Ve hala daha canı çok acıyordu.Acıyla bir inilti çıktı dudaklarından.Ve tam o anda bir ses işitti.

"Hey, iyi misin? Heyy!!"