Hakim amca çok sessizsin. Ben bir hata yaptım hakim amca,ben yapayalnız kaldım. İnsanlar bunu benim kendime bilerek yaptığımı söylüyor. Oysa kim ister ki kapkaranlık bir odada gözyaşlarında boğulmayı. Ben istememiştim. Ama yaşadım hakim amca. Beni mahvettiler. Kimsenin omzunda ağlayamadım,kimsenin göğsüne sinemedim, kimsenin kanatları altına giremedim. En yakın arkadaşım soğuk fayanslar oldu hakim amca. Korkma kimse duymadı. Kollarımla kapattım ağzımı kimse duymasın diye. Ama ölüyordum ben hakim amca. Hayır hayır! Üzülme lütfen. Sana gelmedim diye kızma bana sende yargılayacaktın beni hakim amca. Sende sözlerini delici mermilere dönüştürücektin. Düşünüyorum da, sence hakettim mi? Bu kadar yalnızlaşmayı,korkmayı,nefessiz kalmayı hakettim mi? Halbuki çocukken de yalnızdım ben. Kendim oynardım,kendim sevinirdim,kendim ağlardım. Kimseyi rahatsız etmezdim hakim amca. Gece uzun hakim amca bütün gözyaşlarını şimdi tüketme...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Uçurumdaki Kız
PoésieSöyle hakim amca! Noldu bize böyle söyle... (Kitap düzenleniyor,bölüm silme,değiştirme ve yeni bölüm eklemeleri olucak)