Μετά τα τελευταία γεγονότα ο Νικ, ο Ντέρεκ και οι υπόλοιποι αναγκάζονται να πολεμήσουν χωρίς τη Νόρα καθώς, η Εύα προχωράει με γοργούς ρυθμούς τα σχέδια της. Παράλληλα η εξάπλωση της ασθένειας αποτελεί πρόβλημα και των δύο πλευρών, οι οποίες ψάχνουν...
Βρίσκομαι με τη Τζόρτζα ακριβώς έξω από τη καλύβα. Η Τζόρτζα κρατάει ένα μεγάλο ξύλινο κοντάρι και εγώ κρατάω ένα άλλο. Κάθε μέρα η Τζόρτζα με εκπαιδεύει όλο και πιο σκληρά. Οι μέθοδοι της πρέπει να παραδεχτώ , ότι έχουν αποτέλεσμα έχω βελτιωθεί πάρα πολύ από την τελευταία μου μάχη. Κάθε μέρα με εκπαιδεύει με διαφορετικό όπλο, σήμερα με εκπαιδεύει στο κοντάρι.
Η Τζόρτζα βρίσκεται απέναντι μου σε μικρή απόσταση από το σημείο που βρίσκομαι εγώ. Κρατάει το κοντάρι και με τα δύοχέρια, εγώ κρατάω το κοντάρι σε θέση ετοιμότητας περιμένοντας την να κάνει την κίνηση της.
Ups! Tento obrázek porušuje naše pokyny k obsahu. Před publikováním ho, prosím, buď odstraň, nebo nahraď jiným.
Η Τζόρτα έρχεται προς τα πάνω έτοιμη να με χτυπήσει με το κοντάρι εγώ πιάνω το κοντάρι με τα δύο χέρια και αποκρούω το δικό της . Βάζω αρκετή δύναμη και τη σπρώχνω με τη βοήθεια όλου μου του σώματος προς τα πίσω, κάνω μια γρήγορη περιστροφή, περνάω το κοντάρι από το δεξί χέρι στο αριστερό και προσπαθώ να γρήγορη κίνηση απέκρουσε το χτύπημα μου , έσκυψε και βρέθηκε πίσω μου, γυρίζω όσο πιο γρήγορα μπορώ για να αποκρούσω το κοντάρι που είχε στόχο την πλάτη μου. Προλαβαίνω και αποκρούω το χτύπημα της , όμως ήταν τόσο δυνατό με αποτέλεσμα το κοντάρι μου να σπάσει σε δύο κομμάτια. Γρήγορα έσκυψα προς τα πίσω για να αποφύγω τα χτυπήματα της. Προσαρμόζω τα δύο μέρη του κονταριού στα χέρια μου και αποκρούω και με τα δύο μέρη του όπλου μου ένα ψηλό χτύπημα που πήγαινε στο πρόσωπο μου , σχηματίζοντας ένα Χ . Με ένα δυνατό πήδημα πηγαίνω προς τα πίσω σκύβω και με πολύ μεγάλη ταχύτητα βάζω τρικλοποδιά στη Τζόρτζα , η οποία παραπατάει και χάνει το κοντάρι. Τώρα έχω το πλεονέκτημα , απλώνω το δεξί μου χέρι όσο πιο γρήγορα μπορώ προς το μέρος της , όμως η Τζόρτζα όπως πάντα, είναι πιο γρήγορη από εμένα με το δεξί της χέρι το δικό μου και το στρίβει προς τα έξω. Ο πόνος είναι τόσο έντονος που μου ξέφυγε μια κραυγή χωρίς να το θέλω.
Η Τζόρτζα αφήνει το χέρι μου. Και παίρνει από εμένα το σπασμένο κοντάρι.
« Έχεις βελτιωθεί αρκετά, από τη πρώτη φορά που σε εκπαίδευσα» μου είπε
