Blood Moon: The shadow of the wolf/ Η σκιά του λύκου

« ... Αδερφή μου...»

Νόρα:

      Έχω σαστίσει. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα, δε ξέρω πως να αντιδράσω. Βλέπω την αδερφή μου , τον άνθρωπο με τον οποίο έζησα τις περισσότερες ευτυχισμένες μου στιγμές μετά το θάνατο των γονιών μου και πριν το θάνατο της Έμμα, να παλεύει με τον εαυτό της , να παλεύει με την μόλυνση η οποία την έχει καταβάλει σχεδόν ολοκληρωτικά. Έχει μεταμορφωθεί και από το στόμα της έχει αρχίσει να βγαίνει αίμα το οποίο από λευκό έχει αρχίσει να αλλάζει χρώμα και αποκτά μια απόχρωση του μαύρου.

       Μέσα στον πόνο της και την απόγνωση μου ζητάει να την σκοτώσω. Πως μπορώ να το κάνω; Πως μπορώ να σκοτώσω τη κόρη της Έμμα , της γυναίκας που μου έδωσε ένα λόγο για να συνεχίσω τη ζωή μου, της κοπέλας που τη γνώρισα όταν ήταν έφηβη και που μέσα από όλα τα γεγονότα που περάσαμε έγινε η αρχηγός όλων των λυκανθρώπων , η διάδοχος της Έμμα, η αδερφή μου...

        Τη βλέπω να πονάει και να χάνει το μυαλό της και δεν μπορώ να κάνω τίποτα για αυτό... Πίστευα πως θα προλάβω, πως θα τελειώναμε με τον πόλεμο και η Ελένα με τους υπόλοιπους στο εργαστήριο θα κατάφερναν να βρουν την θεραπεία, πίστευα πως η μόλυνση δεν θα ενεργήσει τόσο σίγουρα , όμως ... Όμως έκανα λάθος και τώρα βρισκόμαστε εδώ. Στεκόμαστε η μία απέναντι στην άλλη και η Ιρίνα μου ζητάει να τη σκοτώσω...

« Νόραααα... Αααχχχ. Σκότωσε με... Τ... ΤΏΡΑ» την ακούω να φωνάζει και συγχρόνως να προσπαθεί να ελέγξει το σώμα της για να μην κάνει σε κανέναν κακό.

        Πρέπει να καταφέρω να την ελέγξω, ίσως έτσι όταν τελειώσουμε με όλα αυτά και βρούμε τη θεραπεία να μπορέσω να τη σώσω.

« Όχι , μη μου ζητάς κάτι τέτοιο Ιρίνα σε παρακαλώ. Άσε με να σε βοηθήσω» την εκλιπαρώ και πάω να τη πλησιάσω , όμως μου υψώνει τη παλάμη.

Στέκομαι για μια στιγμή και στη συνέχεια πάω να τη πλησιάσω.

« ΜΗΗΗ...» άρχισε να ουρλιάζει και αμέσως μετά έβγαλε ένα εκκωφαντικό ουρλιαχτό μισό ανθρώπινο και μισό λυκανθρώπου.

« ΙΡΙΝΑΑΑ» φωνάζω και τρέχω κοντά της, λίγο πριν την φτάσω όμως κάρφωσε το βλέμμα της πάνω μου. Κοκκάλωσα, σταμάτησα απότομα και τη κοιτάω με το στόμα ανοιχτό. Το πρόσωπο της είναι μεταμορφωμένο και πιο άγριο από ότι το έχω δει ποτέ. Από το στόμα της τρέχει μαύρο , πηχτό αίμα και τα μάτια της λάμπουν. Όμως δεν έχουν πια το όμορφο κίτρινο , σαγηνευτικό χρώμα τους. Τώρα το κίτρινο χρώμα τους είναι άγριο και άψυχο. Η αδερφή μου έγινε μολυσμένη...