Μετά τα τελευταία γεγονότα ο Νικ, ο Ντέρεκ και οι υπόλοιποι αναγκάζονται να πολεμήσουν χωρίς τη Νόρα καθώς, η Εύα προχωράει με γοργούς ρυθμούς τα σχέδια της. Παράλληλα η εξάπλωση της ασθένειας αποτελεί πρόβλημα και των δύο πλευρών, οι οποίες ψάχνουν...
Αφού ολοκληρώσαμε την τελετή της ταφής χωρίς κανένα πρόβλημα , όλοι μαζί κατευθυνόμαστε προς το καταφύγιο που μένουν οι άλλοι , δηλαδή το παλιό ορφανοτροφείο. Τη τελευταία φορά που είδα αυτό το μέρος ήταν η μέρα, που το έσκασα. Τότε έλεγα πως δεν θα το ξαναδώ ποτέ στη ζωή μου, τι ειρωνεία...
Σε όλη τη διαδρομή κανένας δεν μιλάει με κανέναν. Λογικό, όλοι είμαστε σοκαρισμένοι από τα τελευταία γεγονότα. Οι υπόλοιποι είναι ακόμα πιο σοκαρισμένοι , αφού έμαθαν ότι η Τζόρτζα είναι η πρώτη σεληνοαίματη. Σε όλη τη διαδρομή , δεν έχουν σταματήσει να την παρατηρούν. Όλοι ακόμα και η Ιρίνα. Φαντάσου να μάθουν και για εμένα... Έχουμε μαζί μας κάποιους βήτα που κατάφεραν να ξεφύγουν από την κοινότητα. Ανάμεσα τους είναι και ο Όλιβερ, χαίρομαι που είναι καλά.
Περπατάμε με γρήγορο ρυθμό, όσο προχωράμε τόσο πιο πολύ μου έρχονται παλιές μνήμες από τη διαδρομή. Είμαστε πολύ κοντά στο ορφανοτροφείο. Γυρνάω προς τα δεξιά μου και βλέπω δίπλα μου το Νικ. Τον παρατηρώ για λίγο χωρίς να με πάρει είδηση. Έχει αλλάξει από την τελευταία φορά που τον είδα. Έχει κόψει τα μαλλιά του και έχει αφήσει γένια. Και , μου φαίνεται πιο γυμνασμένος από την τελευταία φορά. Μου αρέσει που δεν παράτησε τον εαυτό του ξανά, ελπίζω να τα πηγαίνει καλά με τη θεραπεία του. Με όλα αυτά που συνέβησαν τον παραμέλησα τελείως. Γυρίζει το κεφάλι του προς τα εμένα. Δεν μπορώ να του μιλήσω τώρα. Παίρνω το βλέμμα μου από πάνω του και κοιτάω μπροστά.
Νιώθω το βλέμμα του πάνω μου , με παρατηρεί το ξέρω. Πάντα ένιωθα άβολα όταν το έκανε αυτό. Κοιτάω προς τα κάτω, νομίζω ότι κοκκίνισα από ντροπή... Τέλειααα. Παρατηρώ μια νευρικότητα στον αέρα και πόνο... Το βλέμμα μου πέφτει στο χέρι του Νικ το οποίο τρέμει. Ο Νικ σφίγγει τα δάχτυλα του προσπαθώντας να το κάνει να σταματήσει. Κοιτάω το πρόσωπο του, μορφάζει όσο πιο διακριτικά μπορεί. Παθαίνει κρίση.
Ενστικτωδώς , πιάνω το χέρι του και πλέκω τα δάχτυλα μου με τα δικά του και φαντάζομαι τον πόνο που νιώθει να φεύγει από το σώμα του και να έρχεται στο δικό μου.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
