Mini Mini Percy Jackson

Selam!

Herkese selam!

Biliyorsunuz, yeni bir haber değil artık yayımlanalı epey oldu. Percy Jackson'nın Disney+ dizisini çıkartıyor, üstelik her sezon bir kitabı konu alacak. Bu konudan dolayı oldukça heyecanlıyım. Hazır bu kadar heyecanlıyken yıllardır yapmadığım bir şeyi yapmak istedim. Wattpad'e yeni bölüm atmayı.

Eski okuyucularımdan kalan yoktur, eğer varsa da hepinize selamlar! Umarım iyisinizdir, umarım bu süreci akıl sağlığınızı kaybetmeden atlatabiliyorsunuzdur. Aslında bu yazıyı yazmak bir süredir aklımdaydı ama sürekli erteliyordum fakat en sonunda ödevlerden bunalmışken dedim ki içimi dökmem gerek.

Wattpad'e kayıt oluş tarihim 8 Temmuz 2014. Yani 13 yaşıma girmeden 1 gün önce. Amacım sadece o sene gireceğim TEOG sınavının stresinden biraz olsun uzaklaşmaktı. Aklımda milyonların falan okuyacağı bir kitap yazmak yoktu, (zaten milyonlarca kişi de okumadı lol) sadece kendime benzeyen insanlar bulmaktı. Yalnızlık çekiyordum çünkü, çevremde benim sevdiğim şeyleri seven, benimle "fangirllük" yapacak kimsem yoktu. Ve biliyor musunuz, buldum da.

Buradan tanıştığım herkesle iyi geçindiğim söylenemez, yollarımızın ayrıldığı çok kişi oldu. Ama bir grup insan var ki, işte onlar bahsedilmeye değer. Biz beraber büyüdük. Gerçekten. 8.sınıfta yaşadığım çılgın olaylara onlar şahit oldu, dedim ki aman sıradan bir internet arkadaşlığı işte birkaç aya biter. Sonra ben TEOG'a girdim, sonucuma baktık, ben liseye yerleştim, ilk kalp kırıklığımda yanımdaydılar, en çılgın maceralarımda, anksiyete krizlerimde, bir sonraki sevgili vakamda, dünyanın en kötü sınıfında kafayı yerken, en sonunda yeniden aşık olduğumda, deneme sınavlarımdan ağlayarak çıktığımda, mezuniyet elbisesi seçerken, sınava girerken, üniversitemin ilk gününde, en yardıma ihtiyacım olduğunu hissetiğim zamanda, bir mesaj uzaklığındaydılar. Gecenin bir yarısı kahkaha atarak gülüyorsam sebebi onlar. Onlarla tanışmamı sağlayan ise Wattpad. Her ne kadar artık suyu çıkmış bir site olsa da. Teşekkürler Wattpad. 13 yaşıma girerken ilk bölümünü yazdığım bu kitaba 19 yaşındayken yeniden bölüm yazmak değişik bir his. Eski bölümlere bakarken cringe oluyorum, yalan yok. Hele yaptığım o yalan yanlış çeviriler... Ama silemiyorum da çünkü onlarda yılların anısı gizli. Hem arada bir okuyup gülüyoruz.

Kısacası, ben daha konuşurum, yazarım, anlatacak şeyim çok ama siz sıkılırsınız. Kim bilir belki bir gün üniversiteden mezun olduğumda bir bölüm daha atarım belli mi olur? Daha üç senem var ama olsun, belki de arada yazarım kendime güvenmiyorum... Görüşürüz!

Dip not: Yeni bölüm yayınlama heyecanını gerçekten özlemişim...