SHORT STORY (COMPILATION)

Sixteen

“Claire let's go.” portia called me, they plan to go to bar after classes.

“My parents won't allowed me.” malungkot kong sabi.

“Tsk, pabayaan niyo na nga yan.” said Jenny.

“Takot na takot yan sa magulang eh.” sabi naman ni Iya.

Yumuko na lang ako at ngumiti ng mapait, ayokong nag aalala sa 'kin ang magulang ko.

“Tara na, iwan na natin yan dito.” Francine said.

“Maybe next time.” I said

“As always nakailang next time kana ba sa'min?” portia ulit sabay taas ng kilay nito sa 'kin.

“Ayoko lang pag-aalalahin ang mga magulang ko.” I looked at them and tried to smile wider this time.

“Ang sabihin mo takot ka.” Francine added

Yeah maybe I'm afraid to my parents, pero anong magagawa ko magulang ko sila. Alam nila ang mas nakakabuti para sa 'kin, kaya sinusunod ko sila.

“Hays, napaka-KJ mo kahit kailan.” dagdag naman ni Jenny

“Ang boring mo talagang kasama.”

“I know.” I said in a low voice.

“Oh siya siya mauna na kami, kita na lang tayo bukas.”

“KJ nito bye na.”

“Sige mag ingat kayong lahat.” Sabi ko naman ng nakarating na kami sa labas ng university.

“Ikaw ang mag ingat hindi kami.” sabi naman ni portia at ngumiwi sa 'kin.

“Good bye.”

Isa-isa silang humalik sa 'kin at nagsialisan, kumakaway ako haggang sa mawala sila sa paningin ko.

The next day pumasok ako sa school wala pa silang apat kaya sumama na lang muna ako sa ibang kaklase ko.

“Good morning Claire.” bati sa 'kin ng mga kaklase ko.

“Good morning din sa inyo.”

“Did your hear the news?” one of my classmate asked me

“News?”

“May mga kabataan daw na natagpuang mga walang malay sa isang warehouse.”

“Saan?”

“Malapit sa dapitan.”

Malayo naman ang dapitan sa pinuntahan nilang bar, kung dun talaga sila pumunta.

“Nakilala na ba--”

“Hindi pinakita ang mga mukha eh, breaking news 'yon kanina nung papasok ako sa school.” sagot nito.

“Hmm.”

Hangang sa nagsimula ang unang subject wala ni isa sa kanilang pumasok, nagtataka ako kung bakit, wala rin ni isang nagchachat sa gc namin na kami-kami lang magkakaibigan.

Nag-aalala na rin ako sa mga kaibigan ko, kahit na minsan may pag ka bitch ang mga 'yon.

“Mag isa ka ata ngayon Claire, nasan na mga kasama mo?”

“Ewan, kahapon nagpuntang bar ang mga 'yon. Di ako sumama kasi bawal sa 'kin.”

“Baka nagka hangover?”

“Siguro? tatawagan ko na lang mamaya.”

Lunch came, pinatawag lahat ng student sa open field dahil may sasabihin daw ang principal sa mga styudante.

“Claire dito ka.” tawag sa 'kin ni Amie isa sa mga kaklase ko.

“Salamat.”

Ngumiti lang ito sa 'kin.

“Good day students, I gather all of you here because of what happen to some of our students.”

Nakikinig na lang ako dahil sa wala akong alam kung anong tinutukoy nito.

“I mean early in the morning may mga kabataan na natagpuang walang malay at napag alamang mga student sila ng paaralan na ito.” she sigh

Agad akong kinutuban ng masama sa sinabi niya at agad naalala ang mga kaibigan ko.

“Please student be careful and listen to your parents, teachers or guardian. Sana ito na ang huli na mangyayari to.”

“They're under investigation, for now the four students is resting in hospital yung iba wala pa rin malay.”

Mas lalo akong kinutuban ng masama ng sinabing apat ang kabataan na nabiktima.

“We still don't know, kung bakit sila mga walang malay na natagpuan.”

“At kung ano ba talaga ang nangyari sakanila, kung saan sila galing bago ang pangyayari.”

“You can go home after this, no classes this afternoon. For now you're all dismiss.”

Agad akong nagtungo sa hospital na pinagdalhan sa mga styudanteng tinutukoy nila.

Pagkapasok ko pa lang nakita kong may mga pulis na nagkakalat sa loob ng hospital.

I asked the nurse station about the students room.

“The two are in private room, while the other ICU wala pa ring malay.” I nodded

May mga pulis na nagbabantay sa labas ng room na sinabi ng nurse sa 'kim kanina.

Habang papalapit mas lalo akong kinukutuban ng masama.

“Sir, titignan ko lang po kung sino ang pasyente. Nag aalala kasi ako sa mga kaibigan ko na hanggang ngayon--”

Hindi ko na natapos ng nakita ko si Teacher Yuan at tinanguan lang ang pulis bago ako tinawag.

“Miss Han, follow me.”

“Po-portia, I-iyaaa?” naiyak ako pag ka kita ko pa lang sakanila.

“I'm sorry.” agad na sabi ko.

Umiyak rin ang dalawa kaya agad akong lumapit sakanila at niyakap sila.

“C-claire.” humahagulgol si Iya habang tinatawag ako.

“What happen last night?”

“W-we're all d-drunk, t-then group of guys came to us.”

Nagkwkwento silang dalawa habang ako nakikinig at naawa sa kalagayan nilang apat ngayon.

They got raped, napuruhan sina Francine at Jenny dahil sa nanlaban ang dalawa haggang sa huli unang nawalan ng malay ang dalawa.

Kahit na walang malay pinagsamantalahan pa rin daw ang dalawa ayon sa kwento ng mga kaibigan ko.

Walang tigil akong kaiiyak habang nagkekwento sila, di rin nilang mapigilang humahagulgol.

Naaawa ako sa tinamo nila, nasabi rin ng dalawa na sana kagaya na lang nila ako na nakikinig at iniisip ang magulang bago ang pansariling kapakanan.

Sinisisi ko ang sarili ko kung bakit 'di ko sila sinamahan, dahil sa lima kaming magkakaibigan ako ang mas mahina pero ako ang mas nakakaalam ng tamang gawin.

Sana nailigtas ko man lang sila.