Kanser

12. Bölüm: Ben kanserim... Ölüyorum...

(Alya'nın Anlatımıyla)

Annem izin vermemişti. Ama gitmem lazımdı. Bu yüzden yarın hastaneye habersiz gideceğim. Yoksa evde kafayı yiyebilirim.

Sessizce yatağıma uzandım. Uyumaya başladım.

(Mina'nın Anlatımıyla)

Babam içeri girmişti. Hiç konuşmuyordu. Sadece beni izliyordu.

O an bana kötü bir şey olduğunu anladım. Telaşla sordum.

"Baba ne oldu bana?"
"K-kızım söyleyemem."

"Baba daha kötü olacağımı düşünüyorsan düşünmene gerek yok. Söyle."

"Mina. Yapamam."
"Yapabilirsin. Hem elinde sonunda öğreneceğim."

Babam derin bir nefes alarak yanıma geldi.

"Kızım. Bak sakin olacaksın tamam mı?"
"Tamam."
"Kızım sen..."

Babamın gözünden bir yaş aktı.
"Ben..."

"Sen kansersin..."
"Ne?!"

Ben kanser miydim? Bu kadar kötü olabileceği aklımın ucundan bile geçmemişti. Ben kanserdim. Sanırım hayatım buraya kadardı...

(Alya'nın Anlatımıyla)

(Saatler Sonra)

Sabah alarm sesiyle gözlerimi araladım. Hızla aşağı kata indim.

"Anne kahvaltı hazır mı?"
"Hazır."

Hızla sofraya oturdum. Yemeği yemeye başladım. Hızla yediğim sırada annem soru sordu.

"Kızım bu ne acele. Nereye gideceksin?"

"Şey Rüzgâr ve Ece ile bir yere gideceğiz."
"Nereye?"

"Şeye... Bir araştırma ödevimiz var onun için kütüphaneye gideceğiz."

Anneme yalan söylemekten başka çarem yoktu.

"Hmm. Anladım."

Hızla yemeğimi yemeye devam ettim.

Bitirip hızla kalktım.

Yukarı kata çıktım. Odama girdim. Dolabımı açtım. Mavi sweatimi ve siyah yırtık pantolonumu üzerime geçirdim. Montumu da giydim.

Aşağı kata indim.

"Anne ben çıkıyorum."
"Tamam."

Spor ayakkabımı giyip evden ayrıldım. Sokakta yürüdüğüm sırada Ece'ye mesaj attım.

Wattsapp
Ece

"Ece hazırlanın evin önüne gelin. Rüzgâr'a da söyle."

"Tamam da niye ki?"
"Siz gelin anlatırım."
"Peki."

Telefonu cebime atım. Yürümeye devam ettim. 10 dakika sonra evlerinin önündeydim.

İkisi de evden çıkıyorlardı. Rüzgâr hâlâ kızgın görünüyordu. Onu izlediğim sırada Ece soru sordu.

"Eee nereye gidiyoruz?"
"Hastaneye. Mina'nın yanına her şeyi öğreneceğiz."

Hepimiz korkuyla birbirimize baktık.

Birlikte yürümeye başladık.

Caddeye çıktığımız da aklıma bir fikir geldi. Mina'ya hediye alacaktım. Hem morali yerine gelebilirdi.

"Ece bekleyin geliyorum."
"Nereye?"
"Mina'ya hediye alacağım."

Hemen kendimi hediye dükkanına atım. Etrafa bakındığım sırada bir kar küresini farkettim.