Σαν την αστραπή που ριγίζει το κορμί στο ξέσπασμα της και το μαγευτικό της φως το ηδονικό εξάπτει το άπληστο βλέμμα, συστελλοντας τις κόρες και διαστελοντας την φαντασία σου, κι όμως, σε σκοτώνει.
Σαν την τρικυμία που σε γεμίζει δέος η ομορφιά της και ανεβαίνουν οι σφυγμοι και ερωτεύονται οι ανάσες σου με την αύρα της και δε χορταίνεις να ανασαίνεις, κι είναι τόσο μεγαλειώδης, τόσο ικανοποιητική ως προς τις αισθήσεις, και ταυτόχρονα τόσο, μα τόσο θανατηφόρα.
Φρικτά όμορφη, φτιαγμένη απο σκέτο χώμα, ποιός σου 'δωσε δύναμη, και το απ' αθάνατο υλικό φτιαγμένο να μπορείς να σκοτώνεις.
YOU ARE READING
Ταύτο - Ποίηση
PoetryΣε έναν κόσμο που η ταυτότητά μας είναι αριθμός, γράφουμε λέξεις για να μη ξεχνάμε ποιοί ειμαστε. Μια συλλογή ποιημάτων που αναζητούν μάτια να τα διαβάσουν, αφου τα μάτια για τα οποία γράφτηκαν δε 'θέλαν να τα δούν. Ένα μπερδεμένο ημερολόγιο στιγμών...
