Ταύτο - Ποίηση

Το πρόσωπο της αγάπης

Μακριά σου τόσο καιρό. Και τώρα πάλι εδώ. 

Τύχη, μοίρα, γραφτό. Ίσως όλα μαζί. 

Ίσως κι όλα κάποτε καταλήξουν μαζί, μα όχι εμείς. 

Με την ανάμνησή σου ένιωθα πιο κοντά, παρά τώρα με εσένα. 

Λυπάμαι, ίσως ξέχασα να σε νιώθω. Ίσως βοήθησες κι εσύ σε αυτό. 

Δεν πειράζει. 

Σε χρειάστηκα όταν είχα ανάγκη να δώσω ένα πρόσωπο στην αγάπη. 

Σε ευχαριστώ που προσφέρθηκες, δε πειράζει κι αν παραφέρθηκες. 

Έχω ξεχάσει όσα έκανες. 

Θυμάμαι μόνο τη μορφή σου, αν καμιά φορά ακούσω για αγάπη. 

Την μορφή αυτή στην ψυχή μου έχω φυλάξει. 

Γι αυτό κι αν φύγεις και χαθούμε πάλι, αλήθεια..

δε θα με νοιάξει.