Ταύτο - Ποίηση

Χτες βράδυ

Καλοκαιρινές διακοπές, στην όμορφη Σκιάθο. Τελευταίο βράδυ στο νησί ο φίλος που με φιλοξενούσε δούλευε, οπότε πήρα την κιθάρα μου και πήγα σε ένα σημείο που είχα "σταμπάρει" για τέτοιες φάσεις.

Η ώρα 22:30 περπάτησα ως τη χερσόνησο που βρισκόταν το σημείο. Ένας μικρός λόφος δίπλα στη θαλασσα, στην κορυφή ενα παγκάκι και μια λάμπα. Με θέα τα νυχτερινά φώτα του λιμανιού και των μαγαζιών. Χωρίς κόσμο. Ησυχία. Ότι πρέπει για να ηρεμήσει η ψυχή και να χαρεί κανείς τη μουσική.

Ανέβηκα το μονοπάτι κι έφτασα στην κορυφή, ακούμπησα την κιθάρα στο παγκάκι και σκαρφάλωσα κι εγώ να καθίσω στην πλάτη με τα πόδια στο κάθισμα. Άνοιξα τη θήκη κι έβγαλα ευλαβικά την κιθάρα μου. Ένα γρήγορο κούρδισμα κι έπιασα τον πρώτο σκοπό.

Δεν πρόλαβα να παίξω δυό τραγούδια και έσπασε την μοναξιά μου ένα ζευγαράκι από κείνα που ψάχνουν μέρη τέτοιες ώρες να πουν τα δικά τους. Δυο ξένοι όχι Έλληνες, φαίνονταν πολύ ερωτευμένοι. Η κοπέλα πολύ τρυφερή κι αυτός επιβλητικός στο ύφος την κρατούσε σφιχτά απ' την μέση.

Κάθισαν μπροστά μου κάτω απ το φως, αγκαλιά, ρίξαν και μερικά φιλιά.

Στο μεταξύ εγώ με το που μπήκαν στο πλάνο μου άλλαξα ρεπερτόριο, αρχισα πιο ρομαντικά κομμάτια για να τους φτιάξω την ατμόσφαιρα.

Χαίρομαι να βλέπω ερωτευμένους. Τους ζηλεύω με την καλή έννοια.

Κι έτσι πέρασε κανα μισάωρο. Εγώ απολάμβανα αυτούς κι αυτοί την μουσική. Ώσπου με μια γρήγορη κίνηση σηκώνεται ο νεαρός με το χέρι στην τσέπη και πάει να μου δώσει χρήματα.

"You play really nice" είπε και άπλωσε το χέρι με τα λεφτά. Σταμάτησα να παίζω και του αποκρίθηκα κι εγώ στα αγγλικά "Thank you, I just play for myself" χωρίς να απλώσω το χέρι μου να πάρω τα χρήματα. Εκείνος προσπάθησε να επιμείνει λέγοντάς "We really like it how you play, please take it" και του αποκρίθηκα "I don't play for money, if you wanna give me something then just give me your hand" και πρότεινα το χέρι μου για χειραψία. Τον ευχαρίστησα ξανά για τα λόγια του και συν;eχισα από κει που είχα σταματήσει το κομμάτι.

Στάθηκε μπροστά μου και κοιτούσε, η γλυκιά κοπέλα του ήρθε κι αυτή τον έπιασε απ τη μέση και χαζευαν μαζί για λίγες στιγμές.

Τους ρώτησα από που είναι, Σουηδοί, ήρθαν μήνα του μέλιτος. Ταξίδι στις σποράδες. Και μόλις το είπαν ένιωσα τόση χαρά.

Ένιωσα ένα κομμάτι από το όνειρο που ζούσαν. Χωρίς να το καταλάβω πήρα μέρος σε μια ιστορια που ίσως μια μέρα θα πουν στα παιδιά τους. Ηταν άγνωστοι για μένα, μα ξαφνικά ένιωσα πως εγώ έγινα ο άγνωστος, ένας τυχαίος Έλληνας με την κιθάρα του που συνάντησαν τυχαία ένα βράδυ σε ενα παγκακι και τους έπαιξε μουσική.

Και καθώς φεύγαν προς τη χώρα να πάνε στα μαγαζιά και μπήκαν στο μονοπάτι, γύρισαν μια στιγμή και με έβγαλαν φωτογραφία, κοίταξαν χαμογέλασαν κι έφυγαν.

Τους χαμογέλασα κι εγω και τους χαιρέτησα κουνώντας το κεφάλι. Ποιός ξέρει, ίσως βρεθώ και σε κανένα άλμπουμ στο σπίτι τους από τον μήνα του μέλιτος. Συνέχισα να παίζω για κάμποση ώρα ακόμα πρώτου φύγω κι εγώ.

Χάρηκα τις στιγμές αυτές όσο δεν πάει.. τις απόλαυσα σε όλα τα επίπεδα απόλαυσης.

Κάθομαι τώρα μέρες μετά και το σκέφτομαι.. τι όμορφο να είσαι ερωτευμένος και να είσαι μαζί με το άτομο που αγαπάς. Πόσο όμορφα τα βλέπουν όλα οι ερωτευμενοι, πόσο τους αξίζει να είναι όλα όμορφα. Κι όταν τυχαία μπαίνουν ερωτευμένοι στον δρόμο μας δεν πρέπει να τους χαλάμε το όνειρο με οποιοδήποτε τρόπο. Πρέπει να κάνουμε τα πάντα να μη τους χαλάσουμε τις στιγμές του έρωτα τους.

Πόσο διαφορετική θα ήταν η νύχτα αν εσκυβα να τους πω "ντροπή που φασώνεστε μπροστά μου" ή αν ξεροβηχα με ύφος ή αν σηκωνόμουν κι έφευγα ή αν ακόμη απλά σταματούσα να παίζω μουσική.

Όχι. Όταν συναντάμε ερωτευμένους δεν τους αγγίζουμε, δεν τους ενοχλούμε, τους προσέχουμε κιόλας να μη τους συμβει κατι. Τους αξίζουν οι καλύτερες συνθήκες, κλείνουμε το στόμα μας, χαμηλώνουμε το βλέμμα μας, παίζουμε στον δικό τους ρυθμό. Μερικες φορές μπορούμε να γευτούμε λίγη απ' τη ευτυχία τους. Τουλάχιστον έτσι κατάλαβα εγώ, χτες βράδυ.