Ταύτο - Ποίηση

Φτιαγμένος για τη θάλασσα

Όπως ο καθενας έχει κάτι που τον τραβάει ιδιαίτερα, ετσι κι εγώ είχα τη θάλασσα.

Ίσως φαίνεται κάπως γραφικό, ίσως ποιητικό, ίσως ακομα επειδή ακούστηκε πολλές φορές από τα χείλη ανθρώπων κατά βάθος κυνικων, ακούγεται κουραστικό.

Μα σήμερα στο κατάστρωμα ενός πλοίου, κάποιος μετάνιωσε.

Για τις επιλογές που τον οδήγησαν η θάλασσα να είναι η απόδραση απ την ζωή του, κι όχι μέρος της ζωής του.

Μετάνιωσε. Όχι γιατί δεν επέλεξε να κάνει κάτι που αγαπάει, αλλα γιατί δεν επέλεξε να κάνει αυτό που αγάπησε περισσότερο.

Μετάνιωσε. Για εκείνες τις δυο στιγμές που είπε "ας είναι, θα γυρίσω αργότερα να κυνηγήσω αυτο το όνειρο".

Γιατι δεν υπάρχει αργότερα στα όνειρα.

Κι όπως όταν έναν άνθρωπο που αγαπάς τρέχεις να τον αγκαλιάσεις, κι αν είχες να τον δεις καιρό σε πιάνει εκείνος ο παροξυσμός, ετσι συνέβη και σε εμένα μόλις άγγιξα την κουπαστή της πλώρης με τα μάτια μου καρφωμένα στον ορίζοντα.

Και το λέω με ειλικρίνεια.

Όχι, δεν έχω αγαπήσει έτσι ποτέ, κι ακόμη που ήμουν μακριά της δεν ήμουν άπιστος.

Ερωτικά εχω κοιτάξει μόνο τα κύματα της.

Απωθημένο μου εμένα, μου έλαχε η θάλασσα.

Γιατί αυτό που ήθελε μόνο θάρρος στην αρχή, το άφησα, και τώρα θέλει τη ψυχή μου.

Έτσι είναι γενικότερα, όταν αφήνεις το όνειρό σου για αργότερα.

Σίγουρα υπάρχουν στη ζωή μας και πράγματα χειρότερα, όπως ο πόνος η αρρώστια κι η απώλεια.

Μα όλα αυτά τα υπομενεις με πραότητα, αν στα όνειρα σου είχες φερθεί με γενναιότητα.

Είχα διαβάσει μια φράση που με στοιχειώνει.

Και με αυτή τη φράση στα χείλη μου, σήκωσα τα χέρια απ την κουπαστή και με κεφάλι σκυμμένο βαδισα να κατεβω απ το καράβι.

"Το μέγα λάθος της ζωής μου, ήταν που ήμουν φτιαγμένος για την θάλασσα, κι έγινα στεριανος"

Ας είναι να μην κάνει άλλος τέτοια λάθη, και κυρίως για όνειρα που βάση έχουν την αγάπη.

Εμένα το καραβι των ονείρων μου ήταν όντως καράβι.

Κι αν το χασα δεν πειράζει.

Ας είναι να μαι ο τελευταίος "στεριανος".

Να σας θυμίζω να επιβιβαζεστε στην ώρα σας, στο δικών σας των ονείρων το καράβι, όποιο και να ναι, όπως κι αν μοιάζει.

Εδώ θα μείνω στο "ακρογιάλι" των ονείρων, στην άκρη του κόσμου, να σας φωνάζω "Καλό ταξίδι".

Παίρνοντας θάρρος απ το θάρρος σας, και ιδέες απ τις επιλογές σας, αναζητώντας το καινούργιο μου όνειρο.