Παγώσανε τα χέρια μας που μείναν μοναχά τους, οι εντριβές με οινόπνευμα είν' άψυχη θερμότης.
Κοπήκανε και τα φιλιά λες τα 'χαμε περίσσεια, την αγκαλιά γεμίζουμε με άβολα μαξιλάρια.
Κι ύστερα αναρωτιόμαστε γιατί δεν έρχεται ύπνος, μα πως να κοιμηθείς ξανά αν πρώτα δεν ξυπνήσεις ;
Κανείς δεν ξέρει να σου πει τι ώρα ξημερώνει, χαθήκαμε στις σκοτεινές της νύχτας θεωρίες.
Μέσα στη ματαιότητα χάσαμε την αλήθεια, κι ήταν θαρρώ επόμενη αυτή να 'ναι η συνέχεια.
Σαν φυλακίσεις την ψυχή ακολουθεί και το σώμα, συνηθισμένη πριν το κορμί στο "μια βδομάδα ακόμα..".
Κι αν κάποιος πει πως ήρθανε για το καλό μας όλα, και τα πιο ωραία χρόνια μας αυτά είναι που θα 'ρθούνε..
Λέμε ήτανε που ήτανε.. άρχισε και να πίνει !
Μα η ελπίδα πως αύριο θα 'ναστηθεί ο Ήλιος, δεν είναι παραλήρημα ναρκωτικής ουσίας.
Είναι απλά η φυσική πορεία αυτού του κόσμου.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ταύτο - Ποίηση
ŞiirΣε έναν κόσμο που η ταυτότητά μας είναι αριθμός, γράφουμε λέξεις για να μη ξεχνάμε ποιοί ειμαστε. Μια συλλογή ποιημάτων που αναζητούν μάτια να τα διαβάσουν, αφου τα μάτια για τα οποία γράφτηκαν δε 'θέλαν να τα δούν. Ένα μπερδεμένο ημερολόγιο στιγμών...
