Wywiady Wattpadowiczów

Wywiad z VolpinaMoon ~ PannaCamembert

Cześć wszystkim! Dzisiaj przychodzę do Was z pierwszym wywiadem, który został odświeżony. Za niedługo będziecie mogli zobaczyć więcej takich wywiadów, a polega to na tym, że przeprowadzam wywiady jeszcze raz z wszystkimi osobami, które nie załapały się na schemat. Ten tutaj wywiad jest z VolpinaMoon, która pisze obecnie bardzo ciekawe opowiadanie fantastyczne ,,Smocze Berło: Zemsta Cornoctis'' oraz ma w planach publikacje kryminału ,,Millhaven'' na podstawie piosenki o tym samym tytule.

1. Przedstawienie autora

PannaCamembert: Dlaczego zdecydowałaś przenieść się z konta MinaMisaki66 na nowy profil?

VolpinaMoon: Kiedy zakładałam Minę, byłam świeżo wyrośniętym dzieckiem, które dopiero co odkryło Wattpada. Teraz powoli kończę technikum, zaraz studia albo jakaś praca i w pewnym momencie przestałam się czuć tam komfortowo. Zobaczyłam, że nie jestem tą samą osobą, na wiele spraw patrzę inaczej, Wattpad tez jest dla mnie innym miejscem. Nie chciałam odchodzić, ale musiałam jakoś rozwinąć skrzydła. Nie mogłam wiecznie tkwić gdzieś, gdzie nie czułam się sobą.

PC: To w takim razie jak zawędrowałaś na Wattpada?

VM: Słyszę to pytanie po raz piąty z kolei i moja odpowiedź wciąż brzmi tak samo. Pokazała mi go koleżanka, kiedy zobaczyłam że coś czyta na telefonie.

PC: Rozbawiło mnie to, ale wracając. Kiedy zrodziła się w tobie potrzeba pisania? I jak to się stało?

VM: Nigdy nie myślałam o takim poważnym pisaniu, pewnie tworzyłam historie na lekcje, zadania, wypracowania ale nigdy nie łączyłam pisania z zabawą. Pewnego wieczoru w Sylwestra pisałam z koleżanką na Mess i zrodził nam się pomysł na historię. Co prawda nie wypalił, ale to był pierwszy impuls do spróbowania napisania czegoś swojego, własnego.

PC: A pamiętasz o czym miała być ta historia?

VM: Ta nasza wspólna? Typowy romans o księżniczce i księciu, którzy jako dzieci zostali zaręczeni przez ich rodziców, a całą akcja była obsadzona w klimacie Chin i Japonii.

2. Co i jak

PC: Co sądzisz o robieniu notatek do pisanej książki oraz planowaniu?

VM: Pięć lat temu powiedziałabym: "Pff, po co, totalna głupota, lepiej pisać na żywioł w końcu wszystko masz w głowie". Po pięciu latach widzę, jakie to było amatorskie podejście. Dalej nie robię jakichś mega szczegółowych planów do historii i każdego rozdziału. Spróbowałam, ale jak ostatnio porównałam swoje notatki z fabułą to co innego publikuję, a co innego mam w notatkach. Jednak widzę, że odkąd zaczęłam planować i podchodzę do rozdziału z myślą "czy ta scena jest kompatybilna z tym, co napisałam pięć rozdziałów wcześniej" jest dużo lepiej. Co nie zmienia faktu, że dalej muszę popracować nad prowadzeniem bohaterów bo właśnie się koncertowo wkopałam w błąd logiczny i jeśli z tego nie wyjdę z twarzą to wszystko jest do ponownej korekty.

PC: A o jaki błąd logiczny chodzi? I jak unikać tego typu sytuacji?

VM: Błąd logiczny w prowadzeniu postaci. Nie mogę powiedzieć nic więcej, bo będzie to za duży spoiler. Powiedzmy, że w drugim rozdziale czegoś miał nie wiedzieć, a pięć rozdziałów później nagle dostał olśnienia i to się tak koszmarnie nie trzyma fabuły, że sama sobą jestem zażenowana.

PC: Błędy zdarzają się każdemu, jesteśmy tylko ludźmi. A zmieniając klimat, z czego w swoich pracach jesteś szczególnie dumna?

VM: Jezu toś mi zabiła klina. Ale myślę, że bohaterowie. Obecnie o miejsce mojej ulubienicy walka toczy się między Samantą a Roweną. Ogólnie bardzo się staram aby w obecnej wersji Berłą nie pokazywać "Samanta jest dobra bo tak, a Veimieia jest zła bo tak". Staram się aby każdy miał swoje wady i zalety. Ovrias jest szorstkim ojcem dla głównej bohaterki, ale swoją żonę kocha nad życie. Valire wychowuje Samantę i stara się ją chronić, ale równocześnie chce w ten sposób wyrównać błąd z przeszłości. Sama Rowena też nie jest taka wredna dla Samanty "bo tak" ale ma jakiś w miarę konkretny powód. Tak, chciała ją parę razy zabić, ale coś ją pcha. Nawet jeśli ten motyw jest sztampowy i schematyczny do bólu to jednak w jakiś sposób nadaje tej bohaterce wymiarowości. Ale nawet ta pogrążona w złości Rowena też ma ludzkie uczucia, chociaż nie wygląda. Też ma przeszłość, która jak ciernie kłuje jej pamięć. I nawet ona będzie miała moment załamania i wątpliwości czy to co robi, jest słuszne.