Anonim Hanım|| TEXTİNG

3.5

Poyraz: Daha iyi misin?

Anonim Hanım: Evet sağol.

Poyraz: Sevindim.

Anonim Hanım: Neden beni merak etmiyorsun?

Poyraz: Bu nerden çıktı şimdi.

Poyraz: Tabiki merak ediyorum.

Poyraz: Ama sen istemediğin sürece seni bulmaya çalışmayacağım.

Poyraz: Anladın mı?

Anonim Hanım: Anladım.

Poyraz: İyi öyleyse benim bir kaç işim var görüşürüz.

Çocuk telefonu bırakıp karşısındaki kıza doğru yürüyen Kadire baktı. Şimdi neyin peşindeydi acaba.

"Selam bebeğim."

"Sanırım yanlış kişiyle konuşuyorsun. Şimdi siktir git"

Çocuk kızın kolunu tutup kendine çekti.

"Fazla naz yaptın ve ben sinirleniyorum Duru."

"Bırak beni."

O sırada kızın ağzından çoktan acı dolu sesle nefesini tuttu.

"Ne yapıyorsun lan sen?"

"İşine bak Poyraz bu konunun senle bir ilgisi yok."

"Öncelikle kızın kolunu bırak."

"Sanane lan?"

Adeta kükreyen çocuk yumruğunu Poyraza geçirirken Poyraz bir anlık dalgınlıkla yeri boylamıştı bile. Kız eline geçirdiği çantayı Kadire vururken Kadirse sinirle kıza yöneldi. Ayağa kalkan Poyraz çocuğun sırtına tekme atarken bütün okul etrafa dolaşmış onları izliyordu.

"Heyyy ne oluyor?"

Müdürün sesiyle herkes oraya dönerken Poyraz Duruya baktı.

"İyimisin?"

"İyiyim sağol"

"Siz üçünüz odama."

Üçü beraber müdürü takip ederken müdür odaya girip iç karartıcı masasına oturmuştu bile.

"Anlat Duru."

"........... işte böyle hocam."

"Kadir bu aralar başıma çok dert açıyorsun. Ailenle konuşma zamanı geldi. Ve siz ikiniz cezalısınız."

"Hocam ben ne yaptım."

"Olur mu Durucum sen hiç birşey yaparmısım."

Kız umursamazca kolunu sallarken odadan çıkmıştı bile lakin Poyraz neden ceza alıyordu ki, bu cevabı Poyraz çok merak ediyordu.