Anonim Hanım|| TEXTİNG

4.6

"Bak işte yine aynı şey."

"Ben ciddiyim!"

Poyraz dikkatle Adala baktı neden bu kadar ciddi duruyordu.

"Hadi bekliyorum."

"Sen..."

"Tamam sen bilirsin gidiy..."

Kolundan çekilmesiyle susup dudağındaki baskıya odaklandı. Gözleri yavaştan kapanırken dudakları harekete geçmişti. Sanırım sinirlenmesinin sebebini anlamıştı. İkiside nefessiz kalmıştı ama ayrılmak akıllarının ucundan bile geçmiyordu. Sonunda bırakan taraf Adaldı.
Aldığı hızlı ve sıkı nefesiyle konuştu.

"Sanırım..."

Daha hızlı nefes aldı.

"Ben sana..."

Gözlerine baktı cesurca.

"Çok fena aşık oldum."

Poyraz arsızca gülerken Adalın dudağına küçük bir öpücük bıraktı.

"Bunu erken anlamana sevindim."

"Ne? Yani sen benden..."

Kollarını beline sarıp kokusunu içine çekti. Tuhaftı. Kalbi hızlı atmaktan fazlasını yaşıyordu. Mutluydu.

"Seni seviyorum. Hemde tüm kalbimle."

Adalın gözünden gelen yaşla burnunu çekti. Poyrazsa sıkılaşmış kollarını gevşetip Adala baktı.

"Ağlama. Sadece uzun bir süre bu şekilde kalalım."

"Nasıl?"

Kollarını Adala sarıp kucağına çıkmasına yardım etti. Daha sonra yanındaki banka oturup gözlerini kapattı.

"Böyle!"

Sonundaaaaaa:)