Anonim Hanım|| TEXTİNG

3.2

Anonim Hanım: Geldim.

Anonim Hanım: Ama nasıl yanına geleceğim.

Anonim Hanım: Beni görebilirsin.

Poyraz: Bana güveniyormusun?

Anonim Hanım: Evet hemde çok.

Poyraz: O zaman buraya gel.

Anonim Hanım: Geliyorum.

Kız terlemiş elini montuyla silip ışıklandırılmış alana doğru yürüdü. Kalbi öyle hızlıydıki tek bir nefeste eriyip bitecekmiş gibi hissediyordu. Neyin nesiydi bu his. Sonuçta onu hergün görüyordu. Bu ilk değildi ki. Arkasına dönmüş Poyraza baktı. Bunu yapabilirim diye geçirdi içinden. Artığı her adımda derin birer nefes aldı. Sonunda önündeki adam onu farketmiş olacak ki konuştu.

"Adal?"

"Burdayım"

"Geldin!"

"Geldim!"

"Sana sarılabilirmiyim?"

"Ama.."

"Bakmayacağım söz!"

"Tamam o zaman."

Poyraz gözlerini sımsıkı kapayıp arkasındaki kıza döndü. Kokusu burnuna hücum ederken bir daha hissetmek için biraz daha yaklaştı. Kollarını kıza sararken kızsa durmadan aynısını yapmıştı.

"Biliyormusun haklısın?"

Burnunu çekti. Kız korkuyla öne atılıp Poyrazın yüzüne baktı. Ağlıyormuydu o.

"Babama ve o kadına olan nefretimi kızlardan çıkardım. Aslında neden böyle yaptım bilmiyorum. Babamın öldüğü gün annemin doğum günüydü."

Ağlaması şiddetlenmiş nefes bile alamıyordu. Beyni ona ihanet etmiş ayaklarını yerden kesmişti. Çocuk diz çökerken hala ona sarılan kızında yanında götürmüştü.

"Annem haberi aldığında sadece durdu. Ağlamadı. Ama neden ağlamadı ki diye çok düşündüm. Meğersem o gün annemin doğum gününde annemi aldatıyormuş. Ne kadar acınası öyle değil mi?"

"Shhh tamam. İçini dök."

"Ağlayamadım bile ben Adal. Annem o adam için ağladığımı görür üzülür diye ağlamadım ben. İçimde tuttum. Ama sen bugün yaramı tekrar deştin. Anladım ki suç bende değil onlarda."

Kız ürkekçe düşen göz yaşlarını silip doğruldu. Daha fazla buna katlanmazdı.

Cebinden çıkardığı kağıda bir mesaj yazıp taşın altına koydu. Çocuk ses gelmediğini anladığında gözlerini açıp uzaklaşan Adala baktı daha sonrada taşın altındaki kapıda.

"Seni bir daha böyle görmek istemiyorum kral bir daha olmasın"

Poyraz yüzündeki gülümsemeyle yanağından akan bir damla yaşı silip ayaklandı. O öyle olsun istiyorsa öyle olacaktı.