Becoming the good girl

Η Μεγάλη μέρα (2)

Μόλις μπαίνουν όλοι μέσα έρχεται και εγω κάθομαι στην αγκαλιά του για ολη την υπόλοιπη ώρα. 5 λεπτα πριν χτυπήσει το κουδούνι φεύγει και μόλις κάθεται στη καρέκλα του ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο Υποδιευθυντής.

Αη στο καλό και πήγε η ψυχή μου στη κουλούρι.

Υπ(οδιευθυντής): Τι κάνετε εσείς εδώ;

Τι να κάνουμε δηλαδή;

Α:Καθόμαστε

Χαίρω πολυ δεν εννοούσε αυτό όμως.
Ουφ μπλέξιμο.

Υπ: Δεν εννοω αυτό. Γιατί είστε οι δυο σας, μόνοι σας;

Ανάκριση...

Λ:Εγω καθόμουν γιατί πονάει το κεφάλι μου και δεν ήθελα φασαρία τώρα ο Αλεξ τι να σας πω ρωτήστε τον..

Το έπαιξα και καλα οτι δεν ηξερα οτι δεν τον ήθελα κτλπ..

Υπ: Αλεξ γιατί είσαι εδώ;

Ωχ να δω τι θα πει.

Α:Γιατί κύριε απαγορεύεται να μεινω στη τάξη;

Οκ κατάλαβα δε ξέρει τι να του πει.
Θα του στείλω μήνυμα.

Βγαίνω απο την ταξη και του στέλνω να πει οτι ηθελε να κάνει κατι ασκήσεις και οταν τις τελείωσε απλα δεν βγήκε έξω..

Παλι καλα εχει Smartwatch* και μπορει να δει απο εκει το μήνυμα.

Κάθομαι εξω απο την πόρτα οτι και καλά περιμένω κάποιον από το διπλα τμήμα.

Υπ:Λοιπόν Αλεξ γιατί δε βγήκες έξω;

Ας έχει δει το μήνυμα..

Α:Έκανα μια άσκηση και απλα δεν βγήκα έξω μετά. Τόσο κακό είναι;

Λίγο εκνευρισμένος μου φαίνεται αλλά δεν έχει και αδικο.. Ολόκληρη ανάκριση επειδή ήμασταν μέσα στη τάξη δηλαδή... Πόσο παλαιών αρχών..

Ναι δε σας είπα. Ο υποδιευθυντης μας είναι ενας 60 χρόνος, καθηγητής μαθηματικών και παλαιών αρχών.. Οταν βλέπει ενα αγόρι και ενα κορίτσι να κάθονται μαζί αρχίζει την ανάκριση.

Τεσπα πολλά είπα βλέπω τον υποδιευθυντή να έρχεται προς την πόρτα και κανω ότι κοιτάω το ρολόι μου και καλά ότι κάτι περίμενα..

Έφυγε και εγώ έστειλα στον Αλεξ.

Αλεξ :
|Ουφ όλα καλά. Τι ανάκριση ήταν αυτή.. 🙄|

Θυμάμαι μια φορά που ηταν ενα αγορι και μια κοπελα κολλητοί και τους χώρισε.

|Αυτό δεν ηταν τίποτα αλλη φορά θα σου πω τι ειχε κανει σε κατι άλλους |